10 กรกฎาคม 2547 07:55 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หนีเสียเถิดหนีไกลสุดขอบฟ้า
ข้ามโลกหล้าลืมทุกข์ที่ทับถม
อย่าให้ใครมองเห็นว่าช้ำตรม
ขอยอมจมความเหงาเศร้าคนเดียว
ช่างมันเถิดความรักเคยหวานซึ้ง
ปานน้ำผึ้งผ่านไปไม่แลเหลียว
ตัดให้ขาดเหมือนข้าวขาดคาเคียว
ไม่ขอขวางน้ำเชี่ยวปล่อยเรือลอย
เรือชีวิตลอยคว้างกลางเกลียวคลื่น
ตั้งใจยืนครั้งนี้ไม่มีถอย
มุ่งไปตายดาบหน้าแม้ค่าน้อย
ไม่ต้องมีคนคอยเฝ้าห่วงใย
อนาคตกำหนดด้วยสองมือ
หัวใจดื้อฟันฝ่าปั้นหน้าใส
ต้องมีวันแจ่มแจ้งแสงอำไพ
ขอมุ่งไปเบื้องหน้าฟ้าสีทอง
ไม่มีแล้ว ความฝันเคยร่วมสร้าง
ไม่มีแล้ว เส้นทางของเราสอง
ไม่มีแล้ว วิมานรักเคยอยากครอง
ไม่มีแล้ว เรือนทองในเงาจันทร์
9 กรกฎาคม 2547 09:40 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
กระรอกสีเทาโดดเข้าริมรั้ว
ท้องขาวเกาหัวกระดกยกหาง
ตาโตขนพองเมียงมองหนมปัง
ยกขาก้นนั่งเอียงคอรอกิน
ตัวอ้วนท้องกลมน่าชมกระรอก
วิ่งเข้าวิ่งออกทำเป็นเจ้าถิ่น
คาบได้หนมปังก็ยังไม่กิน
ต้นไม้รีบปีนบนกิ่งเร็วไว
หลายตัวมองเห็นเขม้นอาหาร
พากันพลุกพล่านฉกชิงวิ่งไล่
จากกิ่งต้นโอ๊กตกบนกองไม้
ไม่ทันตัวใหญ่แย่งยื้อถือเอา
เป็นเรื่องสัจจะพละกำลัง
โรยราล้าหลังต้องเสียท่าเขา
โอกาศอำนวยช่วยหนักเป็นเบา
แย่งได้แย่งเอาไม่เคยปราณี
กระรอกตัวน้อยเจ้าคงไม่รู้
คนที่นั่งดูขุ่นข้องหมองศรี
ถูกแย่งคนรักผลักออกเวที
ร่อนเร่เห่หนีหัวใจร้าวราน
ไม่กลับไปพบไม่อยากไปเห็น
ถิ่นเก่าเช้าเย็นเพ้อพร่ำหวามหวาน
ยิ่งคิดยิ่งท้อทุกข์ทรมาน
อุทิศเป็นทานสุขสันต์นะเธอ
8 กรกฎาคม 2547 09:59 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มาลัยพวงน้อยร้อยด้วยมะลิ
แย้มบานแรกผลิหากริร่วมฝัน
คงต้องรับรู้เพราะอยู่ห่างกัน
ไม่รู้เดือนวันจะหวนกลับคืน
น้อมรับมาลัยด้วยใจเอมอิ่ม
นั่งยิ้มนอนยิ้มอารมณ์หวานชื่น
หลับฝันตื่นฝันรักมั่นยั่งยืน
ความทุกข์ขมขื่นมลายหายไป
ขอบคุณไมตรีที่มีเสมอ
น้ำใจของเธอสวยพริ้งยิ่งใหญ่
สัมพันธ์สนองสองเราเข้าใจ
กี่อสงไขยไม่จางร้างลา
ขอเพียงเชื่อมั่นต่อกันพอแล้ว
รักคงตรงแน่วไม่หวงห่วงหา
สำคัญที่ใจมั่นในสัญญา
มาลัยไม่ลาคล้องใจทั้งดวง
7 กรกฎาคม 2547 20:45 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
น้ำค้างหล่นกลอกกลิ้งบนใบบอน
ไม่แน่นอนลื่นไหลเหมือนใจหญิง
หากยึดมั่นฝันค้างห่างความจริง
ถูกทอดทิ้งต้องครวญโหยหวนคราง
เผื่อหัวใจไว้บ้างหาทางถอย
ไม่ต้องคอยล้มดิ้นจนสิ้นหวัง
เห็นทีท่าไม่ดีรีบหนีพลาง
ออกมาห่างคนหลายใจให้ไกลตา
เจ็บแล้วจำคำลวงเคยห่วงคิด
สำคัญผิดเป็นเพียงมนต์คาถา
เหมือนสังข์ทองหาเนื้อเรียกหาปลา
ใครมืดบอดหลงมาเข้าตาจน
ต่อแต่นี้ไม่มีหัวใจให้
หยิบยื่นได้เพียงร่างสร้างกุศล
ช่วยบรรเทาหื่นหายคลายทุรน
หญิงข้าวเปลือกเลือกค้นจนหนำใจ...
6 กรกฎาคม 2547 21:12 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
พิพิธภัณฑ์เก่าล้วน เครื่องบิน
เคยเยี่ยมเทียมพระอินทร์ โอ่ฟ้า
ปลดเก็บจอดติดดิน วางอวด
ยอดเก่งรบหาญกล้า แก่แล้วลาโรง
พิพิธภัณฑ์ทันสมัย เก็บมากมายล้วนเครื่องบิน
เคยเยี่ยมเทียมพระอินทร์ ปลดระวางตั้งให้ชม
วางอวดอดีตกล้า ผ่านเวลาไม่หล่นล่ม
แก่แล้วเลิกลอยลม ยังทำคุณประโยชน์มี
มากมายหลายรูปรุ่น เครื่องญี่ปุ่นบินโจมตี
คองคอร์ทยังดีดี โบอิ้งเก่าลำสำคัญ
เครื่องบียี่สิบเก้า สร้างเรื่องเศร้าให้โศกศัลย์
ระเบิดทิ้งเร็วพลัน ปรมาณูสู่สงคราม
ลำยานอวกาศ ช่างสามารถน่าเข็ดขาม
เอนเทอร์ไพรซ์งดงาม ห้องโดยสารเจมิไน
อาวุธวิ่งเร็วรวด หัวจรวดเรียกมิสไซน์
ปืนกลทั้งน้อยใหญ่ ยังใช้ได้ทุกสิ่งสรรค์
อาคารมหึมา เดินเมื่อยขาดูทั้งวัน
บรรยายคงไม่ทัน ขอจบลงตรงนี้เลย
ความใฝ่ฝันตั้งแต่เด็กอยากเป็นนักบินเหลือเกิน ขนาดเอาผ้าขาวม้าผูกทำเป็นปีกกระโดดจากต้นไม้ไม่ตายก็บุญแล้ว พอได้มีโอกาศจึงไปชม พิพิธภัณฑ์การบิน Nation Air and Space Museum เพิ่งเปิดให้ชมเมื่อไม่นานมานี้ อยู่ใกล้ ๆ กับสนามบิน Dulles เป็นอาคารรูปหลังคาโค้งมหึมาเหมือนกระบอกผ่าครึ่งควำไว้สูงเท่ากับตึกห้าหกชั้น บริษัท ผู้ออกแบบเขาคุยนักหนาว่าเป็นที่หนึ่งในโลกอีกด้านหนึ่งเป็นหอสูงและโรงภาพยนต์ Imax Theater ฉายภาพยนต์สามมิติ ที่แสดงเครื่องบินต่าง ๆ อยู่ในอาคารหลังคาโค้งนอกจากเดินดูด้านล่างแล้ว มีทางเดินวนเป็นทางลอยฟ้าอีกสองชั้นมีลิฟท์ขึ้นสะดวกเพื่อให้ได้ดูกันอย่างใกล้ชิดแทบจะจับต้องได้เครื่องบินมีทั้งจอดไว้กับพื้นบ้างโยงห้อยไว้กับหลังคาอาคารมากมายทั้งเครื่องบินรบเครื่องบินโดยสารมีตั้งแต่เครื่องร่อน จนถึงคองคอร์ทของแอร์ฟร๊านส์ เครื่องบินรบตามตำนานของญี่ปุ่น จีน อังกฤษ ฝรั่งเศษ อเมริกา มีให้ดูหมดเป็นเครื่องจริง ๆ ไม่ใช่หุ่นจำลอง จรวดนำวิถีแทบทุกแบบ ปืนที่ใช้กับเครื่องบินแทบทุกชนิดจารนัยไม่ถูก ที่คนสนใจมุงดูมากที่สุดเช่น จักรยานอากาศที่เคยขี่ข้ามช่องแคบอังกฤษ คองคอร์ทเครื่องโดยสารเหนือเสียงที่ร่วมมือกันสร้าง แอร์ฟร๊านซ์ ทนสู้ค่าใช้จ่ายบำรุงรักษาไม่ไหวต้องปลดประจำการเมื่อเร็ว ๆ นี้ เครื่องแบล๊คเบิร์ด ปีศาจเวหา สำหรับการจารกรรม โดยฉะเพาะฮอทสุดๆโบอิ้ง บี 29 ที่ชื่อ ENOLA GAY ลำที่สร้างความหายนะให้แก่มนุษยชาติมากที่สุดเพราะเป็นลำที่นำระเบิดปรมาณู ไปทิ้งที่เมือง ฮิโรชิม่า กับ เมือง นางาซากิ ประเทศญี่ปุ่น ตอนที่เปิดให้ชมใหม่ ๆ มีผู้คนเกลียดชังเอาถังสีไปโยนใส่เปรอะเปื้อนแดงไปหมดบ้างก็ถ่มถุยน้ำลายรด เดี๋ยวนี้เลยต้องทำกระจกกั้นสูงที่ตื่นตาตื่นใจมากที่สุด ก็คือยานอวกาศ เอนเทอร์ไพรซ์ มีหลังคาอาคารแยกไปต่างหาก แสดงรวมทั้งห้องโดยสารเจมิไน ที่พานักบินอวกาศมาลงในมหาสมุทรด้วย ผู้คนมุงดูมากที่สุด ลองคิดดูว่าสถานที่เขาจัดจะยิ่งใหญ่มหึมาแค่ไหนคนเข้าชมหลามไหลเดินกันยังกับมดปลวก มีส่วนของร้านช๊อปปิ้งของที่ระลึกแพงหูฉี่ เพราะมีสัญลักษณ์ของพิพิธภัณฑ์ เวลาหมดเลยไม่ได้ชมภาพยนต์สามมิติค่าดูแค่คนละ แปดเหรียญเอง การเข้าชมพิพิธภัณฑ์ไม่เก็บสตางค์แต่ใครจะบริจาคก็ได้ถ้ามากจะได้มีชื่อจารึกบนฝาผนังพิพิธภัณฑ์ด้วยคือหมื่นเหรียญขึ้นไปอยู่ใกล้มองเห็นง่ายหน่อย ห้าพันก็ไกลอีกนิด พันหรือห้าร้อยคงมองแทบไม่เห็นสุดท้ายร้อยหนึ่งใช้กล้องส่องดูจะเห็นหรือเปล่าไม่ทราบ อิอิ ก็คงเล่าให้ฟังแค่นี้ยิ่งมีคนเขาบอกเห่อผมแดงอยู่ด้วยอิอิ
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หน้าส่วนตัว
1047
