27 พฤศจิกายน 2547 20:58 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ขุดตำนานขานเล่ามาเก่าก่อน
ใครมีทุกข์มีร้อนหายายหอม
แกนั่งอยู่ในกุฎินุ่งผ้ากรอม
ริมเจดีย์รายล้อมพระประโทน
จะบนบานศาลกล่าวบอกเล่าแจ้ง
เรื่องเลวร้ายขัดแย้งมักได้ผล
เรื่องความรักยิ่งประจักษ์แก่ปวงชน
ต้องแก้บนทันทีจะมีทรัพย์
การแก้บนไม่ยากหากเข้าใจ
หวีอันใหญ่สางผมให้มันขลับ
สางกี่ครั้งล่วงกี่เส้นไม่ต้องนับ
พอเสร็จสรรพวันทาก่อนลาจร
จำเนียรกาลผ่านพ้นจนเดี๋ยวนี้
ผมเหลือน้อยเต็มทีเหมือนถูกถอน
สางเอาเคล็ดให้งามตามขั้นตอน
ปิดผ้านุ่งให้ก่อนจึงเสร็จการ....
26 พฤศจิกายน 2547 12:00 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ตามองเห็นรูปโฉมประโลมลักษณ์
ดังภาพศิลป์แกะสลักติดผนัง
คิ้วปากคอเรียวขนงองค์เอวบาง
ยุรยาตรมาดวางนางพญา
มารยาทเรียบร้อยอ่อนช้อยนัก
ทั้งการเรือนรู้หลักรู้รักษา
เก็บทรัพย์สินเงินทองของได้มา
หมั่นเกื้อกูลญาติกาเป็นอาจิณ
ถือความสัตย์วัตรสงบพบธรรมะ
เข้าถึงพระยึดข้อธรรมนำข้อศิล
ตั้งศรัทธาประสาธะละราคิน
ไม่ยลยินคำนินทาสารพัน
ภาพงดงาม อัปลักษณ์สักเพียงใด
มองเห็นง่ายเพียงเปลือกจะเลือกสรรค์
แต่หัวใจลึกล้ำเกินจำนรรจ์
สิ่งสำคัญไม่เห็นได้ด้วยสายตา........
18 พฤศจิกายน 2547 11:11 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ดอกฟ้าฤๅโน้มกิ่ง
มาแอบอิงในมือโจร
คลุกเคล้ากับเลนโคลน
คิดเสี่ยงดวงด้วยเหตุใด
ต่างชั้นจนสุดขั้ว
จะหมองมัวเกินทนไหว
ควรที่รีบหนีไกล
อันตรายจ้องบั่นทอน
ตัวอย่างย่อมเคยเห็น
ประวัติเป็นอุทาหรณ์
ชีวิตต้องลุ่มดอน
ตรึกตรองใหม่ไม่สายเกิน
สังคมเขม้นมอง
ถูกจับจ้องคงขัดเขิน
เลือกคนเป็นคู่เดิน
ดูเหมาะสมจึงงดงาม
เราเป็นเหมือนเศษผ้า
สวมพัตราถูกเหยียดหยาม
ละทิ้งสิ่งต่ำทราม
จะเสริมศรีมีสกุล........
16 พฤศจิกายน 2547 10:14 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
วาสนา มีน้อย ด้อย ยศศักดิ์
แม้ใจรัก แรงกล้า คว้าไม่ถึง
ความเหมาะสม สอดคล้อง ต้องคำนึง
ไม่ยอมดึง แก้วตา มาคลุกตม
หลอกตัวเอง หลอกได้ เพียงในฝัน
จะเทียบชั้น เคียงคู่ ดูไม่สม
หวังแค่เก็บ ดอกพยอม มาชื่นชม
ปล่อยรักล่ม เจ็บช้ำ ระกำใจ
หมดปัญญา ฝ่าข้าม ขวากหนามกั้น
กำแพงแก้ว เจ็ดชั้น ก่อขวางไว้
ทั้งพี่น้อง ผองเพื่อน ญาติผู้ใหญ่
เกียรติยศ เกรียงไกร ยากดูแคลน
สบนัยน์ตา ชาวบ้าน ไม่สนิท
ถึงมีสิทธิ์ สรรเสริญ เดินกางแขน
แต่ศักดิ์ชาย ต้องอาย ทั่วดินแดน
กลืนคำข้าว คงแค้น ติดแน่นคอ
เพียงแค่นี้ มีบุญ สร้างร่วมกัน
ผูกสัมพันธ์ ด้วยใจ ใช่ร่วมหอ
เป็นมิ่งมิตร สนิทใน ได้เพียงพอ
ไม่รั้งรอ เดือดร้อน อาทรกัน
เราก็ชาย ไว้ชื่อ ให้ลือทั่ว
พึ่งลำแข้ง สร้างตัว ด้วยขยัน
หากมีเกียรติ์ ต้องเกียรติ์ ตัวเองนั้น
คงมีวัน ฟ้าสีทอง ผ่องอำไพ.......
14 พฤศจิกายน 2547 11:13 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ขี่ควาย ลุยทุ่ง มุ่งเดิน
โขดเขิน คันนา ฝ่าข้าม
กอกก โคกคลอง หนองน้ำ
ทุ่งงาม รวงทอง ยองใย
เจ้าทุย ดุ่ยย่ำ โคลนเลน
โอนเอน ปรือปรง พลิ้วไหว
ปลิงเกาะ ดูดเลือด ท้องควาย
ตัวกลม หลุดไป อิ่มเอม
กบเขียด ตระหนก ตกใจ
แมงปอ ล้อไล่ เกษม
ปลาช่อน ฮุบเหยื่อ ปรีเปรม
จอกแหน แผ่เต็ม บึงบาง
นกยาง เดินย่อง คันนา
ฝูงกา บินลิ่ว พลิ้วหาง
ตัวหุ่น ไล่กา ขากาง
เถียงนา เก่าร้าง ผุพัง
กระท่อม ปลายนา หลังน้อย
ยืนคอย เจ้าของ คืนหลัง
เหมือนนก หลงปลื้ม ลืมรัง
ลืมถิ่น เคยสร้าง ฝันงาม...