14 มกราคม 2547 15:23 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มรสุมพัดพานำห่าฝน
ลมเบี้องบนพัดหวนทวนกระแส
ทั่วท้องทุ่งเจิ่งนองสองตาแล
ก็ถึงคราวควายแก่ต้องไถนา
เสียงตะโกนนัดหมายอยู่ปลายทุ่ง
ต่างก็ยุ่งแบกหามตามประสา
จูงควายทุยเดินย่ำข้ามคันนา
หวังกันว่านาปีนี้คงดีครัน
ผานไถแถกดินซุยคุ้ยดินกลับ
สองมือจับคันไถดึงควายหัน
ทั้งไถดะไถแปรนาทุกอัน
ทรวงสะท้านนึกถึงน้องผู้ครองใจ
เธอไปเรียนเมืองกรุงมุ่งวิชา
เราทำนาหน้ากร้านคราวหว่านไถ
เธอสุขทุกข์ร้ายดีเป็นอย่างไร
อยากจะไปหาน้องถึงห้องเรียน
หัวใจฝ่อพอคิดว่าผิดแล้ว
หากน้องแก้วเรียนจบครบอ่านเขียน
ได้ปริญญามาชมสมพากเพียร
คงไม่เวียนมาหาชาวนาจน....
13 มกราคม 2547 15:48 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
แรกรู้จักคงจะรักกันไม่ได้
ต้องเรียนรู้อีกไกลกว่าจะซึ้ง
เพียงแค่ถูกอัชฌาสัยใครคนหนึ่ง
คงไม่ถึงบอกรักมันหนักไป
ให้เวลาพูดคุยดูพื้นฐาน
ทั้งการเรียนการงานและนิสัย
มีเหล่ากอเทือกเถาเข้ากันได้
จึงเปิดใจเข้ามาถ้ารักแน่น
เมื่อคบหาต้องวางตัวให้เหมาะสม
ถึงแม้ใจชื่นชมต้องหวงแหน
จะล่วงเกินไม่ได้ให้แค่แฟน
ถึงจับมือถือแขนก็เกินพอ
เมื่อมั่นใจวัยวุฒิมีเพียบพร้อม
จึงจะยอมให้สู่ขอต่อแม่พ่อ
ประเพณีทำตามอย่ารั้งรอ
วันส่งตัวเข้าหอจึงวิวาห์...
11 มกราคม 2547 14:33 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
รักชาติศาสน์กษัตริย์ยอดยิ่ง
พ่อแม่ไม่ทอดทิ้งห่างเหิน
รักเรียนรักเล่นกีฬาเพลิน
อนาคตรุ่งเกินอย่างแน่นอน
เด็กไทยเริ่มฉลาดและรอบรู้
ได้บุญคุณครูช่วยสั่งสอน
โรงเรียนรวบรวมเด็กวัยอ่อน
เติบใหญ่จะได้ผ่อนแรงไทย
ศัตรูเล็งเห็นความหายนะ
ปล่อยปละให้เด็กเรียนไม่ได้
เด็กโง่เขลาชักจูงง่ายดาย
จึงอย่าให้โอกาศเด็กได้ดี
ฆ่าครูมอมเมาเผาโรงเรียน
พากเพียรปองร้ายเจ้าหน้าที่
หวังผลให้เกิดมิคสัญญี
อัปรีย์ทุรยุคเข้าคุกคาม
คนไทยต้องร่วมมือต่อสู้
ให้มันรู้กลเม็ดเข็ดขาม
กวาดล้างสร้างสรรคสิ่งดีงาม
ดับไฟลามภาคใต้ให้หายไป
7 มกราคม 2547 23:56 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ความหวังฝังจรดเจ้า ในใจ
รอยรูปมิเหลือใคร อีกแล้ว
นวลนางเชื่อกำชัย ชนะแน่
พันชาติหรือจักแคล้ว คลาดคล้อยดวงสมร
รอคอยด้วยความหวัง พลาดกี่ครั้งยังทนได้
แสนสุดทรมานใจ มุ่งสิ่งใดไม่เปลี่ยนแปลง
รักเธอทุ่มทั้งตัว ละการชั่วเพิ่มเรี่ยวแรง
ทำงานทุกหนแห่ง ให้เธอเห็นเป็นคนดี
อารมณ์แปรปรวนป่วนปั่น ใจฉันเริ่มสั่น
รอเธอเมตตาปราณี
มอบรักมาให้สักที ยิ่งเร็วยิ่งดี
พรุ่งนี้คงขาดใจตาย......
7 มกราคม 2547 13:16 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เธอให้ฉันบอกเล่าและเก้าสิบ
มากระซิบข้างหูพอรู้ได้
เพียงเก้าสิบไม่เต็มบาทวาดหวังไว้
มีหัวใจไม่เต็มร้อยน้อยไปนิด
ฉันเป็นคนสึ่งตึงสลึงเฟื้อง
จะยักเยื้องไปไหนไม่สนิท
ไม่เคยมีสาวใดมาใกล้ชิด
อยากทำถูกกลายเป็นผิดตลอดมา
ในหัวใจดวงนี้มีความรัก
ซึ้งประจักษ์เที่ยงแท้เฝ้าแลหา
ไม่เคยพบผู้ใดมีเมตตา
ยื่นมือมาสัมผัสรัดหัวใจ
ด้วยเหตุเพราะเป็นคนไม่เต็มบาท
จึงได้ขาดคู่คิดคนชิดใกล้
คงจะเห็นแตกต่างรีบห่างไกล
เพียงเก้าสิบไม่เป็นไรขาดนิดเดียว.....
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หน้าส่วนตัว
904
