29 พฤษภาคม 2546 13:30 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฤดูผันวสันต์เยือน ส่ำสัตว์กล่นเกลื่อน
และเล็มยอดหญ้าระบัดใบ
เก้งกวางช้างป่ากระทิงไพร ชื่นชิมหญ้าใหม่
ระรื่นระริกระเริง
ตัวเราผมเผ้ากระเซิง เตลิดเปิดเปิง
เร่าร้อนร่อนเร่เรรวน
โหยไห้ระกำคร่ำครวญ เธอเคยชี้ชวน
ชมถ้ำน้ำตกนกยูง
กับข้าวคาวหวานเคยปรุง ยั่วยิ้มชักจูง
ลองลิ้มชิมรสโอชา
จากไปไม่หวนคืนมา ไม่เคยกล่าวลา
ร่ำหาบ้านป่าไร้เธอ
ข่มใจไม่ฝันละเมอ ขออย่าพบเจอ
ยามเผลอยังหวนครวญคราง
26 พฤษภาคม 2546 23:33 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เมื่อเยือนถึงชายหาด ดุจภาพวาดประทับใจ
อัสดงลงคราใด ดวงหทัยครวญถึงเธอ
เคลียคลอเดินประคอง รักเราสองเฝ้าพร่ำเพ้อ
เหินห่างไม่พบเจอ ยังไผลเผลอถึงหาดทราย
ร้างเลือนเหมือนตายจาก ตัดใจยากตราบวางวาย
เรื่องราวคงเลือนหาย เหมือนรอยทรายวันคลื่นจัด
หาดทรายลาดชายฝั่ง รับพลังคลื่นโถมซัด
ครืนครืนเสียงดังชัด หาดสกัดแรงคลื่นลม
เกลียวคลื่นกลืนเกลียวหาย ฟาดฟัดทรายเข้าทับถม
เหมือนน้องหมองอารมณ์ ทรวงระทมไกลฝั่งฝัน
มาเถิดเธอคนดี พักใจที่เคยหนาวสั่น
อ้อมอกวงแขนฉัน ยังคงมั่นรองรับเธอ....
26 พฤษภาคม 2546 00:23 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เท่านี้ฉันก็ซึ้ง
ถึงก้นบึ้งหัวใจเธอ
ตั้งแต่วันพบเจอ
เคยฝันเพ้อค่อยจางหาย
มิใช่ดังที่หวัง
สิ้นพลังหมดแรงกาย
สิ่งกั้นให้ฉันไกล
คือน้ำใจของเธอเอง
16 พฤษภาคม 2546 13:32 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ไม่เคยลืมสัญญาภาษารัก
มันแน่นหนักเหมือนดังสลักหิน
แม้ชีพวายไกลห่างร่างฝังดิน
จงได้ยินว่ารักปักที่เธอ
อันคำพูดเป็นนายชายทุกคน
พูดกี่หนเหมือนเดิมไม่เคยเผลอ
ฉันยังคงมั่นสมัครรักแต่เธอ
บางคราวเพ้อยังเอ่ยปากรักคนเดียว.....
16 พฤษภาคม 2546 12:53 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
โอ้...ความรัก ยุ่งนักขอพอกันที
หยุดเถิดความรักเช่นนี้ ลาทีไม่หันไปมอง
เธอมีรักลวง ควักล้วงหัวใจไปครอง
กลับทิ้งให้อกกลัดหนอง ฉันต้องก้มหน้าอาวรณ์
มีรักเผื่อเลือก เพียงเปลือกฉาบไว้หลอกหลอน
รักนั้นแสนสั้นบั่นทอน หัวใจยอกย้อนสิ้นดี
ลาก่อนความหวัง ความฝันที่ฉันเคยมี
เราจากลากันวันนี้ ก่อนที่หัวใจจะสั่น
เธอหนีไปมีความสุข ปล่อยให้ทุกข์สุมอยู่ในอกฉัน
ชาตินี้คงไม่มีวัน จะรักใครคนไหนคงยาก
เจ็บแล้วต้องจำ เธอทำกับฉันไว้มาก
อกช้ำน้ำตาไหลพราก เธอจากไม่เคยจะบอก
ไปมีรักอื่น สดชื่นแต่ฉันช้ำชอก
เจ็บปวดจนพูดไม่ออก ถูกหลอกเหมือนคนโง่เง่า
ละเมอเพ้อคลั่ง หมดหวังจะมีเจ้าสาว
ความรักของเราแตกร้าว เพราะเขาแย่งไปเชยชม...