2 มีนาคม 2546 17:39 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เสียงลมโยกกอไผ่แกว่งไกวลั่น
พสุธาไหวสั่นขวัญผวา
คงมีเหตุอาเพทเกิดขึ้นมา
ฝูงนกกาจตุบาทดาษกระจาย
พบต้นเหตุเกิดขึ้นเพราะความรัก
เสียงของอกที่หักขวัญที่หาย
เธอตัดรักขาดเยื่อไม่เหลือใย
ฉันคงตายทุกข์หนักเพราะรักเธอ
1 มีนาคม 2546 00:07 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ฤดูผันวสันต์เยือน ส่ำสัตว์กล่นเลื่อน
และเล็มยอดหญ้าระบัดใบ
เก้งกวางช้างป่ากระทิงไพร ชื่นชิมหญ้าใหม่
ระรื่นระริกระเริง
ตัวเราผมเผ้ากระเซิง เตลิดเปิดเปิง
เร่าร้อนร่อนเร่เรรวน
โหยไห้ระกำคร่ำครวญ เธอเคยชื้ชวน
ชมถ้ำน้ำตกนกยูง
กับข้าวคาวหวานเคยปรุง ยั้วยิ้มชักจูง
ลองลิ้มชิมรสโอชา
จากไปไม่หวนคืนมา ไม่เคยกล่าวลา
ร่ำหาบ้านป่าไร้เธอ
ข่มใจไม่ฝันละเมอ ใจหวังพบเจอ
ยามเผลอยังหวนครวญคราง
เดือนแรมฟ้ามัวสลัวลาง แสงดาวพราวพร่าง
กระพริบลิบลิ่วประชัน
นกแสกบินร้องก้องอรัญ เรียกร้องวิญญาณ
จากร่างเหมือนตายไร้แรง
กำสรวลครวญคร่ำสำแดง ไม่เคยคลางแคลง
เพราะแจ้งใจเขาเนาว์นาน
แรกรักเหมือนเมื่อวันวาน วันนี้ซมซาน
วิญญาณเอาไปไม่ขอคืน .