8 พฤศจิกายน 2546 22:26 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เสือลำพองคะนองคึกดึกสงัด
กระโจนฟัดวัวควายสบายเล็บ
ไม่เคยมีสิ่งใดทำให้เจ็บ
ต้องหนาวเหน็บเส้นใยไหมบ่วงรัด
หัวใจแกร่งแข็งกร้าวดังผาหิน
มีดแหลมคมยังบิ่นเพราะกล้าจัด
เธอขอโทษอ้อนวอนสารพัด
เกินจะขัดไมตรีเคยมีมา
ใจไม่อ่อนแต่คงเพราะสงสาร
อยากเหี้ยมหาญเกรงไม่ชื่นขื่นผวา
ยินดีเชื่อมสัมพันธ์ลั่นวาจา
จะรักเธอจนกว่าชีพวางวาย
เคยแสดงแกล้งเกลื่อนว่าเลือนรัก
ที่จริงแล้วใจภักดิ์ไม่จางหาย
รักที่มอบให้กันมั่นไม่คลาย
จากนี้ไปคงสดชื่นคืนเดือนเพ็ญ...
8 พฤศจิกายน 2546 16:05 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
พลุพุ่งกระจายเต็มฟ้า สีเข้มแสงจ้า
เผาเทียนเล่นไฟกระทง
ไหว้สาขมาบรรจง ปล่อยไหลลิ่วลง
เวิ้งน้ำเชิงท่าหน้าบาน
สดชื่นรื่นเริงสำราญ ประกวดนงคราญ
นพมาศนางงามอำไพ
เดือนเพ็ญเด่นดวงสวยใส ประทีปโคมไฟ
ลอยไปในห้วงนภา
ธิษฐานผ่านโคมผ่านฟ้า รักอย่าโรยลา
ศรัทธาจงดลคนดี
อย่าร้างห่างหายหน่ายหนี หากบุญเรามี
ครองคู่ชู้ชื่นสมปอง.........
7 พฤศจิกายน 2546 15:38 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เธอคิดว่าความสัมพันธ์เหมือนต้นไม้
ตัดต่อตากิ่งได้ตามที่หวัง
อยากจะริดรอนรากให้ภินท์พัง
ไม่เคยชั่งใจคิดสักนิดเดียว
เมื่อแรกรักสดชื่นรื่นในอก
ทรวงสะทกหอมหวานใจซ่านเสียว
สัมพันธ์รักเหมาะสมดูกลมเกลียว
ดั่งน้ำเชี่ยวใครขวางไม่รั้งรอ
พอแหนงหน่ายใจห่างถึงทางตัน
ขาดสะบั้นฉุกเฉินเกินร้องขอ
ลืมเสียสิ้นความรักร่วมถักทอ
เคยเคลียคลอห่างหายเหมือนสายลม
แทบกระอักเป็นเลือดถูกเชือดเฉือน
รักลางเลือนหักโค่นโดนทับถม
ยื่นคำขาดตัดสัมพันธ์ฝันล่มจม
ต้องโศกซมอยู่เดียวสุดเยียวยา
มางอนง้อขอโทษเลิกโกรธขึ้ง
คงจะหมดที่พึ่งจึงมาหา
เจ็บแล้วจำย้ำคิดติดอุรา
ช้ำเกินกว่าจะหันกลับไปรับรัก
เก็บคำลวงของเก่าเอาไว้เถิด
ไม่ขอเปิดประตูใจให้อกหัก
คำสัญญาเสื่อมสลายเสียดายนัก
หากจะรักอีกครั้งต้องยั่งยืน....
4 พฤศจิกายน 2546 13:12 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ธาราไหลหล่อเลี้ยงพันธุ์พฤกษา
แม่คงคาเกื้อกูลคุณล้นเหลือ
มวลมนุษย์น้อยใหญ่ได้จุนเจือ
ส่ำสัตว์เอื้อทั่วถึงพึงสังวรณ์
ได้ดื่มกินใช้สอยน้อยคุ้มใหญ่
ดับโพยภัยเพลิงเผาหายเร่าร้อน
ทั้งขนส่งกว้างขวางทางสัญจร
กั้นเขื่อนผลิตไฟย้อนสู่มวลชน
จากโบราณมาถึงปัจจุบัน
คุณอนันต์เกินกลับไปนับผล
เคยลบหลู่จาบจ้วงล่วงทุรน
น้อมกมลกราบงามน้ำนที
บรรจงแต่งกระทงสวยด้วยดอกไม้
ธูปเทียนชัยประดับรับแสงสี
นมัสการลอยไปในวารี
ถึงถิ่นที่พระองค์แม่คงคา..