13 ธันวาคม 2546 14:31 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เธอเปรียบเทียบฉันเหมือนแบบฝึกหัด
ตัวหนังสือเขียนหวัดตวัดหาง
เว้นช่องไฟวรรคตอนไม่ถูกทาง
ขุ่นระคางเคืองนักรักไม่ลง
ไม่รู้ว่าจุดยืนอยู่ที่ไหน
ทำสิ่งใดไม่เข้าเป้าประสงค์
ได้ยินเธอบอกกล่าวเฝ้ามึนงง
ตัวฉันคงพลาดพลั้งเส้นทางรัก
บุคคลิกผึ่งผายสมชายชาติ
จิตเขลาขลาดตื่นเต้นเห็นประจักษ์
อยากประพฤติในกรอบมอบใจภักดิ์
ไม่รู้จักเอาใจทำคล้ายเด็ก
ทุ่มทั้งตัวรักเธอเต็มหัวใจ
วางมาดใหม่อยากเล่นเป็นพระเอก
เหมือนดาราเหนือชั้นปั้นหน้าเก็ก
ผิดสเป็คเธอมองเห็นเป็นตัวโกง....
3 ธันวาคม 2546 16:10 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
พ่อสถิตอยู่ในหัวใจลูก
ไม่เคยทุกข์ท่วมท้นหรือบ่นหา
ตั้งแต่เกิดไม่เคยเห็นหน้าตา
รู้แต่ว่าพ่อทิ้งไปเมื่อในท้อง
ไข่แล้วทิ้งเหมือนยุงที่บินว่อน
มาพักนอนปล่อยไข่ริมขอบหนอง
ลูกเติบโตงดงามตามครรลอง
บุญปกป้องโดยแท้ได้แม่ดี
เพียงสำนึกว่าพ่อผู้ก่อเกิด
ยกให้ท่านผู้ประเสริฐหลบหน้าหนี
อัสสุจิตัวใหญ่แม่ได้ฟรี
เกิดมากู้ศักดิ์ศรีของบิดา
ก้มกราบพระสวดมนต์ก่อนจะนอน
พ่อมีบุญปางก่อนกลับมาหา
จะเลี้ยงดูให้สดใสวัยชรา
แทนคุณท่านที่กรุณาก่อเกิดกาย...
27 พฤศจิกายน 2546 12:19 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ทหารหาญยอดนักสู้ศัตรูพ่าย
มาถึงคราวเจ็บไข้จนต้องหาม
แจ้งตำแหน่งชั้นยศปรากฏนาม
ผ่านการศึกสงครามมาโชกโชน
พยาบาลงันงกตกประหม่า
ใกล้เกษียรวัยชราถอดหัวโขน
ชำระล้างร่างกายตาเบิกโปน
ทหารซนสักคำว่า แสนเกิน
ได้เวลาเปลี่ยนเวรให้รุ่นน้อง
ยังสวยผ่องมองหน้าให้ขวยเขิน
น้องช่วยดูรอยสักว่า แสนเกิน
ช่างบังเอิญอ่านไม่ชัดวัดไข้ซม
วันรุ่งขึ้นพยาบาลสะคราญตา
รายงานว่ายอดทหารท่านรื่นรมย์
สักเนื้อเพลงเก่าแก่ แสนสุขสม
นั่งชมวิหคอยากเป็นนกเหลือเกิน.....
26 พฤศจิกายน 2546 13:57 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
คำสามคำกลั่นจากมันสมอง
ได้ตรึกตรองหลายหนหมดสงสัย
สำคัญแท้แน่นอนเหนืออื่นใด
ขอฝากให้ครวญคิดพินิจดู
ไม่สัญญาสาบานต่อศาลเจ้า
ไม่โอ้อวดวอนเว้าเอาโก้หรู
หวังแค่เพียงหัวใจใฝ่บำรู
อยากค้ำชูเกี่ยวข้องต้องเข้าใจ
มิได้หวังสิ่งใดมาตอบแทน
ไม่หวงแหนกั้นขวางวางเงื่อนไข
ขอมั่นคงจริงจังตลอดไป
ไม่หวั่นไหวแน่วแน่ไม่แปรปรวน
เพียงหัวใจปรารถนาบูชารัก
ซึ้งประจักษ์ลึกล้ำเกินผันผวน
จึงกล่าวคำสามคำย้ำทบทวน
ทุกคำล้วนแน่นหนัก ฉันรักเธอ..
25 พฤศจิกายน 2546 14:51 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ดวงตาที่ห่วงใย
ถึงแม้โลกสวยใสจะหยุดหมุน
ลมละมุนหยุดพัดสะบัดหาย
ใจฉันยังมีเธอไม่คลอนคลาย
มุ่งสอดส่ายเหลียวมองจ้องหาเธอ
พระจันทร์เพ็ญลับหายกลายจันทร์เสี้ยว
ยังกลมเกลียวรักมั่นอยู่เสมอ
ดาวหลบเร้นหายดวงห่วงละเมอ
ยังพร่ำเพ้อถึงวันร่วมฝันเคียง
ดวงอาทิตย์ลาโลกไม่ส่องแสง
ภูเขาแกล้งบดบังไม่ยินเสียง
ป่ารกชัฎต้นไม้ใหญ่ขึ้นรายเรียง
ยังเสนาะสำเนียงเคยเคลียคลอ
ดาวเดือนดับม่านเมฆมัวมืดมิด
ท้องฟ้าปิดครึ้มคลุ้มคลุมห้องหอ
ไม่เลือนลางสว่างกล้าจ้าเพียงพอ
ด้วยแสงใสเหมือนไฟช่อจากตาเธอ
ตาที่เอื้ออาทรคอยห่วงหา
ตาที่จ้องคมกล้าคราเราเผลอ
ตาที่ซึ้งสวยใสใจละเมอ
ตาที่เธอมัดหัวใจใครบางคน....
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟฤกษ์ ชัยพฤกษ์
หน้าส่วนตัว
1023
