ที่กลางใจหมอพบมีลิ่มเลือด ต้องกินยาให้เหือดแห้งลงได้ ถ้าเกิดมีธรรมะที่กลางใจ จะช่วยให้พบสุขหมดทุกข์ฤๅ
เห็นประกาศโครมโครมคืนความสุข เป็นแค่เพียงระดมปลุกกระนั้นหรือ ด้วยความสุขเดินตลาดมิอาจซื้อ จะแย่งยื้อรับคืนช่างฝืนใจ
"คนมีธรรมนำใจให้สงบ ย่อมได้พบสุขแท้"แน่ไฉน เพราะความสุขถูกแกล้งแย่งยื้อไป แล้วกลับมาคืนให้เหมือนละคร
ประชาชนเดินดินกินข้าวแกง เห็นแสดงเก็บไว้เป็นอุทาหรณ์ สงบจิตเคร่งครัดตัดนิวรณ์ น้ำแม่ปิงไหลย้อน..คงสุขจริง
จีบสาวคราวใดนอนไม่หลับปุบปับบอกรักมักถูกตบตามตื้อคนดีหนีไม่คบรักจบหาใหม่ใจไม่เข็ดสาวงามบ้านกลอนต่างข้องขัดฮึดฮัดค้อนใส่จนคอเคล็ดสาวหนึ่งน่าอ้อนมาดร้อนเผ็ดยิ้มงามสะเด็ดช่างน่ารักติดตามตอแยคอยแหย่ยุดหน้างุดเบือนบิดต้องคิดหนักดูเธอหลบหลีกอีกสักพักหาใหม่ทายทักไม่สิ้นฤทธิ์เจอะแล้วน้องนางอิ่มอวบอกทำสะทกพบเจอเธอสะกิดไฟช๊อตเร็วพลันไม่ทันคิดโธ่เอ๋ยไอ้ฑิตกระเทยชัด.
องค์พระรามยิ่งยศทศพลปราบราพณ์ร้ายปี้ป่นเผ่าพงศ์สิ้นกิตติศัพท์ระบือลือทุกถิ่นกกขนากได้ยินอยากลองดีเหลือเพียงยักษ์สุดท้ายหมายต่อกรไม่กลัวศรพระรามหยามศักดิ์ศรีศาสตราวุธสิ่งใดไม่เคยมีจะทำร้ายชีวีให้ถึงตายพระรามรู้ล่วงหน้าตำราพิเภกเอาต้นกกปลุกเสกดังใจหมายเป็นลูกศรแรงฤทธิ์อันตรายแผลงต้องกายกกขนากปลิวกระเด็นมาตกอยู่บนเขาวงพระจันทร์ลพบุรีขอบขันท์ต่างมองเห็นลุกไม่ได้นอนหงายตายไม่เป็นลิ้นแลบเร้นจับคนกินไม่พอนงประจันต์ลูกสาวพญายักษ์ด้วยความรักเหาะตามดูแลพ่อทรมานศรปักทรวงนอนถ่วงรออยู่ในถ้ำงามละออดูแลกันเธอใช้ด้ายใยบัวนั่งทอผ้ากาสาวพัสตราอย่างแข็งขันพระศรีอารย์มาโปรดจะจัดพลันกราบถวายให้ทันหวังรับพรทุกวันพระเธอจะไปตลาดซื้อน้ำส้มสายชูราดตรงลูกศรให้เคลื่อนถอยช่วยพ่อไม่ม้วยมรณ์หากหลุดถอนจะคืนฟื้นชีวีไก่แก้วขันหนุมานมาตอกศรให้ปักย้อนลึกลงตรงกับที่พาไพร่พลยกมาทุกสามปีพวกที่เหลือยังมีอยู่ศาลพระกาฬเรื่องราวของขุนยักษ์กกขนากมีฤทธิ์มากศรนารายณ์ไม่อาจผลาญได้ต้นกกแทนลูกศรทอนฤทธิ์มารนอนสลบมานานหลายโกฏิปีรอเวลาพระศรีอารย์มาโปรดสัตว์กกขนากยืนหยัดได้คราวนี้จะละพยศกำหนดใจใฝ่ความดีเพื่อลูกสาวโสภี นงประจันต์โบราณเล่าว่าแถวใกล้ ๆเขาวงพระจันทร์มักจะมีคนหายไปเพราะถูกกกขนากแลบลิ้นจับกินตอนดึก ๆมักจะได้ยินเสียง ฟืม และ กี่ ทอผ้าเพราะ นงประจันต์นั่งทอผ้าใยบัวน้ำส้มสายชูเมื่อก่อนไม่มีขายที่ลพบุรีเพราะกลัว กกขนากจะฟื้นขึ้นมาพระรามเนรมิตรไก่แก้วไว้ให้คอยดูว่า นงประจันต์ ราดน้ำส้มแล้วศรหลุดถอนออกมาต้องขันแจ้งให้หนุมานรู้ทุกสามปีหนุมานจะมาตอกศร การตอกศรจะเกิดประกายไฟทำให้ลพบุรีไฟใหม้ทุกสามปีตลอดมาหนุมานตอนนี้ยังไม่ตายเพราะพอตายลมพัดมาก็ฟื้นนางกวัก ข้ารับใช้ของ นงประจันต์ สามารถ กวักโชคลาภ มีผู้นำแก้วแหวนเงินทองมาให้นางนงประจันต์ตลอดมาทำให้ดำรงชีวิตอยู่ได้ ก็เลยเป็นต้นตำนานของนางกวัก จนปัจจุบันผ้าใยบัวทำผ้ากาสาวพัสตร์เพื่อถวายพระศรีอารย์ความหวังสุดท้ายของพ่อลูกคู่นีื้กลอนวรรคสุดท้าย จะพิมพ์เป็น ชื่อเฌอมาลย์ ซะแล้วเพราะอยู่ลพบุรีเหมือนกัน แต่ไม่กล้า กลัวโกรธจนเขี้ยวงอก
เมื่อรักร้ายหน่ายร้าวหนาวทรวงลึกเสียวรู้สึกเจ็บยอกดุจตอกลิ่มทุรนร้อนอ่อนระอาน้ำตาปริ่มแม้ฝืนยิ้มแววเศร้าเป็นเงาแซมเหมือนนกเหงาจับเจ่าบนกิ่งไม้น้ำตาไหลซึมซาบอาบพวงแก้มเคยเบ่งบานปานผลิมะลิแย้มต้องทุกข์แกมโศกสลดหมดอาลัยยามฝนพรำซ้ำหม่นทนขมขื่นอยากผันผ่านวันคืนที่หวั่นไหวฟ้าหลังฝนจะลิขิตชีวิตใหม่ลืมรักเก่าตัดใจชั่วกัปกัลป์คงลืมเลือนเพื่อนใจใครคนหนึ่งซึ่งซาบซึ้งไมตรีมีความฝันไม่คิดร้ายล่อลวงติดบ่วงทัณฑ์เลิกจาบัลย์ถ้าหันมาพบฟ้างามนั่งเรือสองชั้นจากท่าน้ำเกาะเกร็ดไปท่องเที่ยวทัศนาจรกับคนหลายสิบ วังบางปะอิน อยุทธยาเมืองโบราณ ฯลฯสองฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ตอนออกจากท่าผ่านเห็นเจดีย์เอียงริมน้ำ คิดถึงคุณแมงกุดจี่ เธอเป็นครูรบกับเด็กอยู่ที่นี่ กลับมาถึงบ้านที่อยู่สูงถึงสิบสองชั้นเปิดกลอนใหม่ ๆของเธออ่านดู ร้าย - ร้าว, สิ้นทางอารมณ์กลอนเศร้าเหลือเกิน ก็เลยแต่งเป็นกลอนนี้ออกมาปลอบเธอ
สามจังหวัดภาคใต้ใครก็รู้เดือดร้อนอยู่เนิ่นนานผ่านสมัยปูผ้ากราบก็แล้วไม่แคล้วภัยทหารตำรวจครูไทยตายเป็นเบือไหนความสุขประชาชนเขาปล้นชาติแยกดินแดนระบาดไม่อยากเชื่อมัวไปจัดคิวรถงดงามเหลือให้เลือดเนื้อกระจายเป็นรายวันเป็นหน้าที่โดยตรงคงไม่ลืมอย่ามัวปลื้มอำนาจนั่งวาดฝันสรรพกำลังเอามาใช้ได้โดยพลันเรื่องสำคัญมองข้ามด้ามขวานทองใช่ยุแยกหมิ่นแคลนเคียดแค้นใดรักษ์ดินแดนของไทยเป็นเจ้าของทีล้านนาตีข่าวเที่ยวป่าวร้องสามจังหวัดควรป้องเต็มกำลัง