16 มิถุนายน 2549 13:00 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
โน่นยังไงลูกเอ๋ยเพิ่งเคยเห็น
ประกายเต้นเต็มนภาฟ้าสดใส
เสียงตูมตามดาวเดือนเกลื่อนกรุงไกร
พลุน้อยใหญ่แตกระงมน่าชมจัง
จัดมาโชว์เพื่อฉลององค์ราชัน
ประชาชนหฤหรรษ์คลายทุกข์ขัง
แหงนหน้าชมกลางแจ้งไร้สิ่งบัง
อนิจจังโชคร้ายกรายผ่านมา
เม็ดตะกั่วดิ่งลงจากอากาศ
ลูกดิ้นพราดถูกเผงกลางใบหน้า
เป็นรูลึกตรงกลางระหว่างตา
ตุงท้ายทอยชีวาดับบรรลัย
โธ่ลูกจ๋าอายุเจ้าเข้าขวบกว่า
ต้องมาม้วยมรณาสิ้นตักษัย
โดยไม่ทราบสาเหตุถึงเลศนัย
เจ้าทรามวัยสิ้นชื่อเพราะมือมาร
ไอ้มนุษย์ใจสัตว์มันคะนอง
ฉวยโอกาศทดลองสนุกสนาน
ยิงปืนเล่นขึ้นฟ้าน่าประจาน
คนรับกรรมคือชาวบ้านตาดำดำ....
29 พฤษภาคม 2549 10:10 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
สีเขียวประจำรัฐ
รวมตั้งจัดสามจังหวัด
ศาสนาแยกแบ่งชัด
ข้อผูกมัดมานานเนาว์
ธงชาติชักเดี๋ยวเดียว
เปลี่ยนธงเขียวชักขึ้นเสา
เพลงชาติของชาติเรา
แสนเงียบเหงาเขาไม่ร้อง
พ่อแม่ครูฝังปลูก
ให้หลานลูกจดจำท่อง
ตอนใต้ของแหลมทอง
ตั้งเป็นรัฐปัตตานี
นักเรียนจุดสำคัญ
ต้องปิดกั้นสิ่งที่ดี
ให้พร้อมเพื่อยอมพลี
แม้ชีวีเพื่อตั้งรัฐ
ครูไหนไม่เห็นด้วย
ก็ต้องช่วยกันกำจัด
ไม้ซีกไม่อาจงัด
จึงโดนกัดฟัดจมดิน...
28 พฤษภาคม 2549 10:00 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
จูหลิงใกล้ลับล่วง
สิ่งทั้งปวงเคยสร้างสรรค์
ประชาคร่าลงทัณฑ์
นึกถึงวันย่างก้าวมา
เด็กน้อยขาดที่พึ่ง
เข้าไม่ถึงการศึกษา
ยังอ่อนหลักวิชา
ศาสนาเป็นแกนกลาง
แม่พ่อไม่พอใจ
ครูคนใหม่มาขัดขวาง
สอนเสริมเพิ่มแนวทาง
ไม่เอาอย่างท่านโต๊ะครู
รวมกลุ่มมากำหราบ
เพื่อซึมซาบให้ได้รู้
เชือดไก่ให้ลิงดู
อยากเป็นครูต้องเชื่อฟัง
ลูกศิษย์เศร้ากำศรด
อนาคตหมดความหวีง
ส่งใจให้พลัง
จงอยู่ยั้งหวนกลับคืน..
21 พฤษภาคม 2549 13:49 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ปวงเทพไท้เทวดาทั่วสวรรค์
ดลบันดาลสิ่งใดได้ดังหวัง
ผู้ใดมีเหตุระทมถมประดัง
อาจหยุดยั้งเลือนหายทุกข์คลายจาง
ท่านท้าวมหาพรหมมีสี่หน้า
โปรดแลเล็งลงมาเห็นลูกช้าง
ผู้ทุกข์ทนหดหู่อยู่เบื้องล่าง
ต้องอ้างว้างเดียวดายมาหลายปี
กราบบนบานเบื้องหน้าเทวาลัย
ด้วยหมูเห็ดเป็ดไก่พานบายศรี
พวงมาลัยเจ็ดศอกละครชาตรี
ให้คนดีมาชื่นชมได้สมรัก
คนเคยเกลียดเดียจฉันท์นมนานมา
เลิกฉันทากลับเอ็นดูรู้ประจักษ์
ลาภน้อยใหญ่มีมามากมายนัก
อุปสรรคสิ่งใดไม่แผ้วพาน
น้อมเคารพด้วยเบญจางคประดิษฐ์
ขอองค์พรหมจงประสิทธิ์แผ่ไพศาล
ให้ประสพสำเร็จดังปฎิญาณ
สุขสวัสดิยั่งยืนนานมีโชคชัย...
18 พฤษภาคม 2549 10:22 น.
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
มิเคยลืมความรักสลักมั่น
สายสัมพันธ์เจียนขาดมิอาจถอน
สำนวนกานท์เพ้อพร่ำยินคำวอน
สำนึกย้อนความหลังครั้งเนิ่นนาน
เคยร่วมรจน์บทกลอนสุนทรเสนาะ
เคยชื่นชมกวีเพราะสนุกสนาน
เคยเย้าหยอกหลอกยั่วกลั้วชื่นบาน
เคยอาจหาญบอกรักปักแน่นตรึง
ฤดูกาลผ่านผันวันเดือนล่วง
สัมพันธ์ใจสองดวงแยกขาดผึง
ในส่วนลึกดวงจิตคิดคำนึง
รักนั้นยังเป็นหนึ่งในหัวใจ
ไม่รู้เลยว่าต่างก็เจ็บช้ำ
โศกระกำน้ำตาอาบหน้าไหล
นึกเพียงเราเศร้าซมตรมกว่าใคร
เพียงเก็บไว้แน่นอกนรกกุม
รักไม่จางลงสักนิดพิษเพาะบ่ม
อุระตรมทุกข์ขังดั่งเพลิงสุม
ถวิลหวังนั่งเศร้าราคเร้ารุม
อยากเป็นครุฑยุดอุ้มเข้าฉิมพลี...