เพื่อนที่ดีมีได้แต่หายาก ทะเลคนหลายหลากหาที่ไหน "เพื่อนกินสิ้นทรัพย์แล้วแหนงหนี"มีถมไป ทั้งหญิงชายพบเห็นเกือบเจนจบ
เมื่อเป็นเพื่อนแล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เพื่อนจะดีเลวอย่างไรไม่เลิกคบ ความทุกข์ยากโพยภัยถ้าได้ประสบ ชักธงรบร่วมกันร่วมฝันไกล
ครามีสุขร่วมเสพเทพประทาน เริงสำราญเพื่อนผองห้องใจใส ชั่วชีวิตคบเพื่อนสักเท่าไร แล้วเคยมีเพื่อนตายสักกี่คน
ถ้าจะมีลูกเมียต้องรับรู้ มีเพื่อนอยู่ก่อนแล้วตั้งหลายฝน มาทีหลังรู้หน้าที่เข้าใจคน ต้องวางตนให้เหมือนเพื่อนของตัว
ถ้าเป็นเพื่อนจะเลื่อนมาเป็นแฟน
อยู่นอกแปลนนั่นผิดเพื่อนคิดชั่ว
ในหมู่เพื่อนมิใช่ฝูงควายวัว
มิเกรงกลัววางใจเพื่อนตายเรา...
เมื่อลอยไปลอยมาแต่ครานั้น
พอได้กลิ่นจั๊กจั่นหวนมาใหม่
รสของแจ่วแซบอีหลีดีเหลือใจ
กินกับใครไม่อร่อยเท่าร้อยฝัน
คงจะเป็นแม่ศรีเรือนเพื่อนคู่คิด
เป็นคู่ชิดเพื่อนตายคู่กายฉัน
รสมือแม่เป็นเอกเอนกอนันต์
อยู่เหนือชั้นสาวใดในปฐพี
คำโบราณขานกล่าวเอาไว้ว่า
จะเสาะหาหญิงใดไว่้เป็นศรี
ถ้าได้ครบสามน้ำจึงงามดี
น้ำใจน้ำคำน้ำมือมีเป็นยอดคน
จึงแวะมาทักทายหมายร่วมสาน
อยากจะรวมเส่้นขนานที่ตกหล่น
เพื่อให้เป็นเส้นเดียวเกี่ยวรักล้น
เดินร่วมทางสองคนสู่ฝันเดียว
เธอตกลงปลงใจไม่ไกลห่าง ประสานมือร่วมทางสู่ความฝัน หนทางไกลจุดหมายไปด้วยกัน ต่างผลักดันความรักร่วมถักทอ
อุปสรรคขวากหนามไม่คร้ามเกรง ตั้งเข็มเล็งพันผูกปลูกฝังต่อ อนาคตสดใสใฝ่ใจรอ ไม่ถอยท้อบุกปั่นฝ่าฟันไป
หนทางเดินใช่โรยกลีบกุหลาบ หลายคราวคาบจิตพรั่นถึงหวั่นไหว ล้วนหลายหลากแสงสีศิวิไลซ์ หลายคดเคี้ยวเลี้ยวไปจนหลงทาง
มือเคยจับเคียงคู่อยู่ที่ไหน ศิวิไลซ์ขว้างหน้าดังป่ากว้าง รูปรสเสียงกล่นเกลื่อนเหมือนหลุมพราง ต้องเคว้งคว้างทางไปหาไม่เจอ
ได้โปรดเถิดยื่นมือให้ฉันหน่อย ไม่อยากให้รักลอยจนพร่ำเพ้อ จะปรับปรุงมุ่งหน้าไปหาเธอ ร่วมบำรุงบำเรอรักของเรา
มาเปิดใจใช่ว่าจะเปิดตัว ให้รู้ดีรู้ชั่วสิ้นสงสัย จอมลีลาชีกอบ้านกลอนไทย เขายกให้"ฤกษ์"มาเนิ่นนาน
อยากจะถามมีพยานบุคคลไหม ที่เคยได้"สัมผัส"มัดหลักฐาน ใครสักคนที่ฤกษ์ทำช้ำดวงมาน มีแต่ชื่อกล่าวขานว่ากันไป
เหตุเพราะเราผูกมิตรสนิททั่ว ชอบเย้ายั่วโยเยจนเฉไฉ เป็นผลเสียเหมือนขาดความจริงใจ แต่ส่วนลึกภายในล้วนหวังดี
ต่อแต่นี้จะเปิดเผยทุกสิ่งอย่าง มิตรภาพเปิดกว้างรับทุกสี โดยเฉพาะกับคุณสุภาพสตรี พิจารณาให้ดี..อาจมีเฮ
โอ้..บ้านกลอนเงียบเหงาดังเป่าสากล๊อกอินยากเม้นท์ยากจนเบื่อหน่ายที่คุ้นชื่อคุ้นสำนวนชวนกันหายทั้งบ้านเมืองวุ่นวายจึงเงียบงันอาวฤก,อัลมิตรา,ม้าก้านกล้วยพุดพัดชาคนสวยเคยสร้างฝันทั้งลุงเวทย์เคยเมตตามาช่วยกันอัศจรรย์ต่างหยุดพักลืมรักเราเพื่อนสาวน้อยสาวใหญ่ไปไหนหมดปล่อยบ้านกลอนสลดยิ่งหงอยเหงาสาวใบไม้,เพียงพลิ้ว,หญิงไร้เงาเรนกาละแมน้องเราแอบหลับนอนท่านผู่้เฒ่าโง่งม,คงชมนกไม่ยอมวกมาบ้างเพื่อสั่งสอนท่านบินเดี่ยวหมื่นลี้ก็หนีจรคงถึงคราวบ้านกลอน..เหงาวังเวง