25 กรกฎาคม 2549 12:18 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ตาลูกน้อยวิบวับกับดาวใส
จนหลงใหลฝันเอาเป็นเจ้าของ
ดั่งมนตราคราใดใคร่จับจอง
อยากครอบครองทำไมเมื่อไม่จริง
หากสอยดาวสูงส่งลงมาได้
ละอองไอกระอายดาวเมื่อคราวผิง
อุ่นใดเทียบอกพ่อพอพักพิง
เพราะรักยิ่งพันผูกกับลูกยา
ลูกจะป่ายปีนไปบันไดสวรรค์
อยากหาแม่บนดวงจันทร์..นะพ่อจ๋า
แม่ยิ้มหวานอยู่ใกล้กับยายตา
แม่สรรหาเรื่องเล่าก่อนเข้านอน
แต่ดวงจันทร์อยู่ไกลไปไม่ถึง
แม่คงรู้ลูกซึ้งถึงคำสอน
ทุกนิทรามีนิทานทั้งอ่านกลอน
มาหนุนแขนแทนหมอนลงนอนฟัง
ปล่อยตะวันจันทร์ดาวแขวนราวฟ้า
คงคุณค่าราศีมีมนต์ขลัง
ซึ่งกลางวันสาดแสงแห่งพลัง
อีกด้านยังอาทรตอนราตรี
ถึงขาดแม่ลูกนี้ยังมีพ่อ
แม้นไร้จันทร์ตะวันยอทอแสงสี
ทุ่มเทใจให้เจ้าเท่าที่มี
เพราะลูกคืออัญมณีแห่งชีวิต
21 กรกฎาคม 2549 10:41 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
คืนฟ้าหม่นคนเหงาใจเปล่าเปลี่ยว
จันทร์รูปเคียวเดียวดายมิคลายหมอง
คนรักฝันกลั่นถ้อยเป็นร้อยกรอง
ได้แต่มองเจ้าสะอื้นกลืนน้ำตา
ไฟจากเทียนเรื่อรางเพื่อต่างแสง
ลมพัดแรงวูบวับดับคุณค่า
ในโลกมืดยังเห็นความเย็นชา
อกสะท้อนอ่อนล้าเป็นอาจิณ
ครุ่นคำนึงเรื่องราวปวดร้าวจิต
ทุกความคิดแตกความหมายไม่จบสิ้น
มิตรภาพด่างพร้อยรอยราคิน
จึงได้กลิ่นแน่ชัดความขัดแย้ง
โลกตรงหน้าแปลกแยกจนแตกต่าง
เปิดใจกว้างสร้างสรรค์เลิกปั้นแต่ง
ทุกบทเรียนได้มาราคาแพง
การเปลี่ยนแปลงแปรปรวนควรปล่อยวาง
คืนฟ้ามืดเร้นดาวพราวไสว
ดั่งเทียนใจหรี่แสงแรงสว่าง
ความหลากหลายรอยเท้าก้าวเดินทาง
อาจมีบ้างย่ำเหยียบเอาเปรียบกัน
ดับไฟทุกข์ลามเพิ่มเหมือนเติมเชื้อ
แทนด้วยการกูลเกื้อเพื่อเติมฝัน
ต่างเติบโตเคียงข้างสร้างสัมพันธ์
อบอุ่นใต้ดวงจันทร์ตะวันเดียว
21 กรกฎาคม 2549 09:48 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
โห..นางฟ้าหรือไรแฟนใครนี่
ใจเต้นถี่สวยบาดตาหน้าคมขำ
เผลอส่งยิ้ม แหม..กระไรช่างใจดำ
มันตอกย้ำตำตามากับใคร
เธอควงเขาต้องส่ายหน้าว่างั้นงั้น
เปลี่ยนเป็นฉันเข้าท่ากว่าไหนไหน
ทุกวันนี้สับสนทนเหงาใจ
สายตาถามอยากเปลี่ยนไหมสไตล์แฟน
เฝ้าแต่คิดพูดไปคงไม่กล้า
ไม่แย่งคู่เขามาพาควงแขน
อิจฉาเขาผูกพันกันแน่นแฟ้น
อยากนั่งแทนหัวใจใครคนนั้น
เตือนสติคนใจง่ายสายเสียแล้ว
ต้องกินแห้วคิดได้แค่ในฝัน
จึงอกหักรักใครไปวันวัน
หากทิ้งกันเมื่อไรขอได้เจอ...สาธุ
17 กรกฎาคม 2549 07:26 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
กราบแทบเท้าคุณพ่อที่เคารพ
ลูกประสบปัญหาน่าเป็นห่วง
ฝ่ายตรงข้ามในโรงเรียนมาประท้วง
เข้าชิงช่วงต้านอำนาจรักษาการ
เหมือนนักเลงดูกร่างสร้างโกลาหล
จึงล้มเกมเล่นกลการบริหาร
เกมเลือกตั้งครั้งที่แล้วล้มกระดาน
ช่วยกันผลาญภาษีน่าชีช้ำ
มันต้องการทำลายทำร้ายลูก
แต่เผลอถูกจับได้จนน่าขำ
ลูกซุกโพยเข้าห้องสอบซึ่งชอบทำ
ความระยำเหนือชั้นดั้นด้นไป
บีบน้ำตาหน้าเสาธงครูสงสาร
กรรมการแปดต่อเจ็ดว่าเป็นไปไม่ได้
แค่หลงลืมติดเข้ากระเป๋าใน
เป็นผลให้"บกพร่องโดยสุจริต"ซะ
ล่าสุดขายอุปกรณ์การสื่อสาร
เจ็ดหมื่นล้านโจ่งแจ้งเห็นจะจะ
ความเหลี่ยมจัดจ่ายภาษีทำไมวะ
คนซื้อต่อสินะ..ถ้าจะเจ๊ง
สองเมษาลูกชนะการเลือกตั้ง
พ่อคงยังจำได้ว่าลูกเก่ง
นโยบายแจกจ่ายใจนักเลง
มิกริ่งเกรงเป็นใหญ่มากว่าห้าปี
ฝ่ายตรงข้ามบอยคอตการเลือกตั้ง
สถานการณ์จังงังอยู่กับที่
เพื่อหลอกมันลูกแกล้งถอยแต่โดยดี
โอกาสนี้เว้นวรรคลาพักร้อน
คณะผอออโรงเรียนที่ตั้งขึ้น
มาประกาศหน้าชื่นว่าต้องถอน
ผลเลือกตั้งเป็นโมฆะนะอย่างอน
ผิดขั้นตอนตั้งคูหาว่า"ไม่ลับ"
ปล่อยโรงเรียนไร้ผู้นำลูกทำไม่ได้
เรียนคุณพ่อเพื่อมั่นใจจะโกงกลับ
ลูกฝึกฝนการเอาเปรียบเฉียบขาดครับ
ซุกโพยสอบตอกยับโปรดไว้ใจ
เรียนคุณพ่อที่รัก..สุดท้ายนี้
จะเจริญรอยเท่าที่ลูกทำได้
สะสมเล่ห์ทันเหลี่ยมเยี่ยมเหนือใคร
ตระกูลเรายิ่งใหญ่ไร้เทียมทาน
รักและเคารพคุณพ่อเสมอ
ลูกรัก
โรงเรียนบ้านเต่าร้อง
16 กรกฎาคม 2549 11:35 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
แว่วเสียงคุยเบาเบาเคล้าลมผ่าน
เหมือนมีงานบุญรอคลอเพลงร่าย
เสียงบรรเลงคลอขับดูคลับคล้าย
ในหมู่บ้านมีคนตายอยู่ท้ายซอย
วงพิณพาทย์กังวานผสานปี่
ฆ้องวงตีระงมรางถนัดถ้อย
เสียงระนาดกระชั้นเตือนสติลอย
เมื่อรับรู้จึงทยอยมาบ้านงาน
เป็นงานบุญงานโศกวิโยคไห้
ชั่วอึดใจคนเดินเต็มลานบ้าน
ด้วยเยื่อใยผูกพันในวันวาน
เสียงกล่าวขานอาลัยในความดี
สองพี่น้องมิคาดนึกสะอึกสะอื้น
ต้องกล้ำกลืนฝืนไห้ใจริบหรี่
ต้องกำพร้าไร้แม่นับแต่นี้
สองชีวีอย่าท้อสู้ต่อไป
ขอจงหลับให้สบายอย่าได้ห่วง
เมื่อสิ้นบุญปลดบ่วงโลกใบใหญ่
เราที่เหลือยังมีกรรมต้องทำใจ
มิเว้นใครถึงวันนี้มีแน่นอน
หน้าส่วนตัว
1190
