1 กรกฎาคม 2549 11:36 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
"คนในอยากออก..คนนอกอยากเข้า"
ช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าตามเขาว่า
หลงทุ่มตัวหัวใจให้งามตา
ที่อุตส่าห์รักษาโสดมาเนิ่นนาน
ก็เขาว่า..(เหมือน)หาห่วงมาครอบหัว
รำคาญตัวรำคาญหูยามอยู่บ้าน
คุยกับสาวเธอรู้ต้องหูยาน
ถ้าขี้คร้านยังมาตัดเงินรายวัน
จะดูบอลบ่นทีขี้หูหล่น
สี่ปีหนทนเอาหน่อยนะจอมขวัญ
ช่วยพี่เชียร์..อังกฤษ.แหม!!ติดพัน
เธอด่าลั่น..ไม่เข้าเรื่องมันเปลืองไฟ
แล้วขุดคุ้ยเรื่องเก่าน้ำเน่านัก
เงินเรื่องหลักจ่ายไม่พอขอไม่ให้
ก็สินค้าราคาผ่อนที่เธอใช้
มือถือใหม่ยี่ห้อบ้า!!..ราคาแพง
คำหวานหวานไม่ได้ยินอยากดิ้นชัก
พอเมาหนักทีไรไร้ความแกร่ง ???
เธองอแงหงุดหงิดจิตระแวง
เฮ้อออ !!..ใครหลงแต่งอาจต้องทน..ฝนน้ำลาย..
27 มิถุนายน 2549 14:47 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
มองดวงดาวพราวกระพริบระยิบระยับ
นั่ง-นอนนับดาวรายคลายคิดถึง
ความวาวงามวามจิตยังติดตรึง
อาจจะพบเพียงกึ่งของความจริง
เพราะจิตใจไม่เจาะจงจำนวนนับ
เพราะยอมรับว่าใจไม่เคยนิ่ง
มันเคว้งคว้างร้างไร้ใครพักพิง
ฤๅทุกสิ่งผสมผสานด้วยมารยา
จึงพบความเปล่าดายอยู่รายรอบ
มีคำตอบหากใจได้ค้นหา
ละเมียดละไมในเล่ห์กาลเวลา
ที่ซุกซ่อนปรารถนาอย่างท้าทาย
ซ่อนหัวใจร้าวรอนจนอ่อนล้า
ดั่งมนตราไหวหวามล้นความหมาย
หลอมรู้สึกลึกลับให้กลับกลาย
สร้างนิยายดาวระยับประดับจันทร์
อยากดั้นด้นดวงใจจนไปถึง
ลบพลุ่งพล่านคืนหนึ่งซึ่งหวาดหวั่น
อาจคลายเศร้าเหงาใจเพียงใกล้กัน
มีบางใครในฝัน-รอวันพบ
เลิกนั่ง-นอนนับดาวให้ร้าวหัว
หมู่ดาวรายเร้นตัวรีบร่ายหลบ
เหลือเพียงดาวเคียงเดือนมิเลือนลบ
นับไม่จบคอพับใจหลับแล้ว
27 มิถุนายน 2549 13:40 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
เสียงปลายสายรู้แน่ว่าแม่เหงา
แม่ตัดพ้อเพราะเราไม่โทรหา
เพิ่งรู้แม่น้อยใจลูกไกลตา
รีบกลับมาเถอะนะจะกอดเรา
เสียงปลายสายรู้แน่แม่คิดถึง
ทั้งรำพึงความผูกพันวันก่อนเก่า
เสียงสั่นเครือเศร้าใจไม่ต้องเดา
ทุกค่ำเช้าคอยห่วงยอดดวงใจ
เสียงปลายสายรู้แน่ว่าแม่รัก
เคยหนุนตักเมื่อวัยเยาว์เราจำได้
แต่เดี๋ยวนี้บ้านเหงาเพราะเราไกล
จะหาใครเทียบรักแท้ของแม่นี้
เสียงปลายสายรู้แน่แม่สะอื้น
หลับหรือตื่นความผูกพันนั้นคงที่
ลูกก็รักแม่ท่วมท้นล้นชีวี
เวลานี้ส่งใจกราบทราบด้วยเอย
23 มิถุนายน 2549 12:24 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ความรู้สึกดีดี..ไม่มีหาย
คือความหมายยืนยงคงคุณค่า
ร้อยเหตุผลแจ่มชัดด้วยศรัทธา
อ่านสายตารู้ซึ้งถึงหัวใจ
ความรู้สึกดีดี..ไม่มีขาย
คือกรอด้ายเกลียวมั่นผูกฝันใฝ่
ทุกเส้นสีอบอุ่นละมุนละไม
เจือรอยยิ้มสดใสพร้อมไมตรี
ความรู้สึกดีดี..ที่เธอมอบ
คือคำตอบชื่นใจในทุกที่
อิ่มในฝันในวิญญาณ์ทุกนาที
ชุบชีวีแม้นเศษความเมตตา
ความรู้สึกดีดี..ที่ประสบ
คือ "ผ่านพบ..แล้วผูกพัน" ลึกซึ้งกว่า
เก็บเกี่ยวด้วยไฟฝันวันเวลา
เพียงตั้งชื่อผิดผิดว่า..คือความรัก
22 มิถุนายน 2549 08:37 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
กามตัณหาราคะจะระคุ
แตกประทุดั่งระเบิดจนเกิดเห็น
ตกนรกหมกไหม้ไม่วายเว้น
ตายทั้งเป็นแย่งเขาเข้าครอบครอง
สนองตัณหาเสพย์สาวเป็นคราวครั้ง
เผลอหรือพลั้งหากเขามีเจ้าของ
แค่ชั่วยามตามใจใฝ่คะนอง
ต้องมัวหมองหม่นไหม้เผาใจกาย
สุดแยกแยะยากนักรักหรือหลง
หากลืมปลงสังเวชกิเลสหลาย
โหมเชื้อเพลิงระเริงร้อนหลอมละลาย
สุขลืมตายเวียนวนในกลกาม
เหตุแห่งกามเกยกายหมายปลดเปลื้อง
ช่างขุ่นเคืองหมองหม่นให้ชนหยาม
หากศีลห้ายากตัดอาบัติทราม
อยากหื่นห่ามอย่าเกาะชายผ้าเหลืองทำ
โทษแห่งกามทรามสุดพุทธบัญญัติ
ผิดวินัยแจ้งชัดยังหยัดย่ำ
หากหลงติดจริตเพศเหตุระยำ
มารับกรรมตามโลกีย์วิถีชน
หน้าส่วนตัว
779
