24 สิงหาคม 2549 08:30 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
แด่อัลมิตราที่รัก ..
เขียนเมื่อ ๒๗/๕/๒๕๔๙ ..
โลกยังมีที่ว่างให้วางเท้า โลกนี้ยังสดสวยอยู่นะเจ้าเอย ..
..................................
23 สิงหาคม 2549 09:38 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
แข็งขันทำมาค้าขาย
หากินกันตาย
โชห่วยเรียงรายหลายปี
ไม่เคยคิดเบี้ยวภาษี
ผ่อนจ่ายตามมี
บางทีเศรษฐกิจซบเซา
กระแสเปลี่ยนเวียนวนทนเอา
ไม่คิดแบบเขลา
ค้ายาตลบหลังหวังสบาย
ต่างชาติตั้งตนอันตราย
เข้ามามากมาย
"เสียงตาย"เพราะประชาชื่นชม
นอบน้อมทุนนอกทุนนิยม
เห็นดีเหมาะสม
เพาะบ่มการค้าเสรี
อิสระเลือกในวิถี
ของถูก-ของดี
โลกนี้มีไหมที่ไหนกัน
ปลุกผีต่างชาติโรมรัน
จับมือกับมัน
ผลักดันตอบสนองสังคม
โชห่วยช่วยโห่คารม
ทุนน้อยต้องตรม
ค่านิยมแบบใหม่ไทยเจริญ
21 สิงหาคม 2549 11:12 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
นานแล้ว...
ขานสำนึกแผ่วแผ่วจากยอดเขา
ขายวิญญาณวัฒนธรรมจากลำเนา
ชุดชาวเผ่าเลี้ยงตนจนชรา
ร้องร่ายรำย่ำเท้าเข้าจังหวะ
หรือศิลปะย้อนย้ำความคร่ำคร่า
กับเศษเงินเพียงแลกความแปลกตา
โลกการค้าสมัยใหม่(เรียก)อะไรดี
แววตาฉายสะท้อนความรันทด
ความงามงดเลือนหาย(ฤๅ)ขายศักดิ์ศรี
ใครบ้างเห็นความเศร้าที่เขามี
ท่ามวิถีเมืองท่องเที่ยวเข้ามาแทน
สูบคิโย..ปล่อยใจ..ไย..ปวดร้าว
ถึงระลอกหมอกหนาวที่ไกลแสน
จมเศร้าหมองละอองหม่นคนดูแคลน
กอดอ้อมแขนว่างเปล่า..ทุกคราวครั้ง
หน้าส่วนตัว
1324
