17 มีนาคม 2551 08:48 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
๑)
ณ..ชานกระท่อมหลังคาหญ้า
ดื่มด่ำธรรมดาทุกทุกด้าน
เพียงเปิดตาเปิดใจก็เบิกบาน
แรงเสริมเติมวิญญาณการเรียนรู้
ลัดเลาะเลียบไปตามชายหาด
คลื่นฟาดพื้นทรายพ่นฟองฟู่
ไร้ความคิดใดใดเพียงเฝ้าดู
ดำรงอยู่ถอยวับแล้วลับไป
ประกายวาววิบวับเหนือยอดคลื่น
ผีเสื้อแดดนับหมื่นบินว่อนไหว
มองอาทิตย์จุมพิตโลกละเมียดละไม
เพียงติดปีกหัวใจไปซึมซับ
ท้องทะเลวับวามเมื่อยามสาย
ความสุขเกลี่ยระบายไว้พร้อมสรรพ
เชิญเกล็ดแดดเล่นสะท้อนโลกต้อนรับ
คล้ายดาวจับท้องฟ้าแต่งราตรี
ฝนแดดโปรยกระเซ็นเล่นล้อคลื่น
ดั่งปลาน้อยเริงรื่นสุขล้นปรี่
ท้องทะเลแสนงาม ณ ยามนี้
ยิ่งกว่าบทกวีอันลี้ลับ
๒)
แต่ทว่า..ยิ่งน่าเศร้า
บางใจเหงาซ่อนใจในห้องอับ
ใจติดกรอบครอบขังจนแคบคับ
โลกพลอยดับมืดหวังไปทั้งเพ
เห็นทะเลเวิ้งว้างจึงคว้างไหว
ฟังคลื่นลมกล่อมไกวใจขับเห่
ลมวาดลวดลายพื้นทะเล
แสงเหสะท้อนคลื่นดื่นลีลา
เวิ้งฟ้าเวิ้งขวัญวันอ้างว้าง
ฟ้าเสกเมฆบางคะนึงหา
งดงามยามย่ำสนธยา
ทรงเสน่ห์สุดคณาเพลาพลบ
ฟ้าแดดร่วมสายระบายสี
ยามเย็นเคลื่อนคลี่ราตรีกลบ
เยียบเย็นของฟ้าเยือนผืนภพ
เยื้องย่างอย่างสงบสง่างาม
เฝ้าฟ้ายามเย็นแดดเคลื่อนคล้อย
ดาววิบพริบพร้อยพลอยไถ่ถาม
ความสุขเปล่งแสงนิรันดร์นาม
คือเยื่อใยแห่งนิยามความยินดี
๓)
ยามเช้า..ดวงตะวันโบกแพรเลื่อมพราย
เรืองฉายบอกเวลาทำหน้าที่
ปลายพู่กันแต้มแดดแต้มชีวี
แดดดนตรีกล่อมคลื่นบนผืนทราย
แสงเช้าไต่เตาะเลาะกระท่อม
กระแอมพร้อมสะกิดฉันอย่าตื่นสาย
ละอองแดดกลิ่นอุ่นกรุ่นกำจาย
ดอกไม้สวยจากสหายมากำนัล
สวัสดีเช้าวันใหม่
แสงอ่อนเยาว์สดใสยิ้มขบขัน
ยินไหม..ลมพัดพาเมล็ดพันธุ์
โปรยหว่านฝันงอกงามเต็มพื้นฟ้า
ใจฟ้าเอื้อเฟื้อหลังฟื้นฝัน
อัศจรรย์ฝันถึงเจ้าดอกหญ้า
คลื่นกล่อมหลับสนิทด่ำนิทรา
ละลายความแปลกหน้ากันและกัน
ย่องย่องเหยาะย่างกลัวเหยียบหญ้า
แดดสดกระซิบซ่าหัวใจสั่น
ท่านกวีสมถะรอตรงนั้น
สนทนากับแสงจันทร์จนรุ่งเช้า
ที่เก้าอี้ผ้าใบ..
ความทรงจำสดใหม่จากเพื่อนเก่า
เดินเนิบ..ช้าช้าและแผ่วเบา
ระวังความโดดเดี่ยวของเขา..จะตกใจ
มิตรภาพที่หยั่งถึง..
ไร้ภาษาลึกซึ้งแต่ยิ่งใหญ่
เราต่างเสพจินตนาการอันกว้างไกล
เช่นฟ้าใสระบายสีให้ตัวเอง
28 กุมภาพันธ์ 2550 09:15 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
หน้าส่วนตัว
1870
