17 มีนาคม 2549 13:14 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ท่ามแสงไฟร้อนแรงแฝงตัณหา
หลากใบหน้าผู้ชายหมายความสาว
ฉาบรอยยิ้มเคลือบสีราคีคาว
เป็นเรื่องราวซ้ำซ้ำทุกค่ำคืน
เมื่อความฝันความหวังถูกฝังไว้
เป็นบาดแผลท่วมใจไร้วันชื่น
ถูกหยามเหยียดเหยียบย่ำเก็บกล้ำกลืน
แสนขมขื่นขืนหม่นผ่านพ้นไป
ว่าฉันเลวแค่ไหนฉันไม่โทษ
ขอได้โปรดมองแค่เปลือกเลือกไม่ได้
ศีลธรรมวัดชั่วดีนี่กระไร
เพื่อปากท้องลมปากใครตัดสินคน
เหลือร่องรอยเรื่องราวคาวชีวิต
รู้สึกผิดร้าวรานสักล้านหน
เคยฝากรักพักใจใครยินยล
ค่าของคนไม่เหลือเผื่อนิยาม
ถูกตราหน้าว่าชั่ว-มั่ว-สำส่อน
มากัดกร่อนหวั่นไหวใครเคยถาม
ขายเพียงร่างด่าก่นดั่งคนทราม
หยุดประณาม-ขายตัว-ใช่หัวใจ
15 มีนาคม 2549 08:52 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
อกรอนรอนอ่อนแรงเหมือนแล้งฝัน
อยากบอกจันทร์ห่วงหายามฟ้าเหงา
ช่างริบหรี่โรยแรงแม้แสงเงา
เหมือนใจเรามืดดับกับทรมาน
หวังเห็นเดือนขึ้นรับประดับฟ้า
นวลนภาสลายหม่นทุรนร่าน
ใจคนจรร้อนร้าวยิ่งร้าวราน
คือตำนานฝันค้างบนทางระทม
ดื่มน้ำค้างอาบแสงจันทร์วันช้ำชอก
หนาวสายหมอกหลงฟ้าแทนผ้าห่ม
ใจจักขาดบาดผิวด้วยริ้วลม
รักขื่นขมจมบาดแผลแผ่ซ่านทรวง
หลงเงาจันทร์ใจวอนจนอ่อนล้า
สื่อรักจากแววตาว่าเป็นห่วง
โปรดรับรู้ที่บอกมิหลอกลวง
ใจทั้งดวงวางแทบเท้าแด่ เจ้าจันทร์
11 มีนาคม 2549 10:16 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
เรือลำน้อยลอยท่องทะเลฝัน
ท่ามแสงจันทร์ส่องสว่างกระจ่างใส
ระยิบระยับแววดาวสกาวใจ
ลอยล่องไปสองเราพะเน้าพะนอ
ยังคงลอยล่องผ่านธารสวรรค์
ดื่มน้ำค้างอาบแสงจันทร์ชวนฝันต่อ
สายลมอ่อนล้อรักร่วมถักทอ
แมลงปอระเริงฟ้อนบินร่อนวน
ความรักเอยเคยคล้ายสายลมผ่าน
เคยร้าวรานร้ายแล้งทุกแห่งหน
เคยเหน็บหนาวอ้างว้างบ้างร้อนรน
เคยว้าวุ่นเวียนวนจนวุ่นวาย
ทิ้งความหลังรักร้ายกับสายน้ำ
เลิกจดจำตำนานความฝันสลาย
ต่อแต่นี้มีเธออยู่คู่เคียงกาย
ยังไม่สายคุ้มค่าคำว่า'รอ"
10 มีนาคม 2549 09:22 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
เรือน้อยลอยล่องท่องละหาน
พบพานผูกพันเกินฉันเพื่อน
ธารฝันวับวาวสกาวเดือน
เรือรักขับเคลื่อนด้วยเรือนใจ
โลดแล่นล่องไปไม่หยุดพัก
แสงทองส่องประจักษ์รักครั้งใหม่
ดวงหน้ายิ้มแย้มแก้มละไม
เบิกบานหัวใจในครั้งนี้
ไฟทะยานโชติแรงแสวงหา
สุกสว่างดวงดาราพาวิถี
แสงจันทร์พรายฉายกล้าทุกนาที
สิ่งดีมีไหมอยู่ไหนกัน
ลอยลำรอคอยจนลอยคว้าง
เลือนลางลอยไกลจนไหวหวั่น
รอคนสานฝันมานานวัน
รอฝันไร้หวังก็ยังรอ
9 มีนาคม 2549 08:10 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ดันทุรังดื้อดึงไปถึงไหน
บ่มปัญหาบรรลัยนึกไม่ถึง
เกมแย่งชิงมวลชนล้นคำนึง
ตะแบงตะบึงลอบฆ่าทางอารมณ์
การเมืองเฟื่องเรื่องแค่ผลประโยชน์
อย่ามัวโทษเงินฟาดหัวตัวปฐม
เหี้ยตะกวดหวดค่าหัวมัวนิยม
แต่งคารมตีราคาประชาชน
หยุดรับเงินเป็นขอทานกันทีเถอะ
หยุดเลอะเทอะตั้งสติริหาผล
จิตวิญญาณสำนึกมิมืดมน
ม็อบปี้ป่นอื้อฉาวตามข่าวลือ
ล้อความจริงหฤโหด โลภ โกรธ หลง
อำนาจส่งตระบัดสัตย์ยังหยัดถือ
"ธนาธิปไตย"ฤๅค่าสามารถซื้อ
ลำนำสื่อซับซ้อนซ่อนยาพิษ
กงล้อประวัติศาสตร์อาจเปลี่ยนใหม่
การขับไล่เพื่อชาติประกาศสิทธิ์
"คุณค่า" เสียงประชาจะสัมฤทธิ์
หากเบือนบิดเทียบ"คุณฆ่า" ประชาธิปไตย
ความเข้าใจยังเปราะบางเบาอย่างแก้ว
แท้จริงแล้วโภชน์ผลตนเป็นใหญ่
ความถูกต้อง ความชอบธรรม จะนำไทย
เลิกมองใครไล่กัดเป็นศัตรู
หน้าส่วนตัว
1451
