ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเชียงราย

ร้อยฝัน

      นานนักแล้วที่ฉันเฝ้ารอวันที่จะไปรู้จักเมืองเชียงรายสักเสี้ยว ข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแน่นเปรี๊ยะเส้นทางจากกูเกิล แหล่งกิน แหล่งเที่ยว ที่พัก ฉันยัดใส่สมองที่เกิดอาการรวนเรอย่างเห็นได้ชัดฉันสามารถคิดเลขได้อย่างรวดเร็ว แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างเฉียบคม แต่กุญแจรถที่ห้อยไว้ที่ประตู เมื่อ 30 วินาทีที่ผ่านมากลับหาไม่เจอ ถึงขั้นต้องรื้อโต๊ะ รื้อตู้ บางวันมันล้าจนต้องนอนนิ่งๆให้สมองมันว่างเปล่าสักเสี้ยวเวลาหนึ่ง แม้กระนั้นวันก่อนเดินทางขึ้นเหนือ ฉันนอนเวลา 05.30 น. แล้วตื่น 06.50 น. มีเวลา 10 นาทีในการจัดการภารกิจทุกอย่าง ก่อนนั่งรถยาว 10 ชั่วโมงถึงเชียงใหม่
     ฉันนั่งด้านหลังของรถอาจารย์ แม่ (ของฉันนะ) ตาฉันหลับแต่สมองกับลุกโพรงกับเสียงเพลงไทยเดิมอ้อยอิ่ง เอื้อยเอื้อนชวนให้ใจสงบ  งามนักกับศิลปะแบบไทยที่ฉันหลงลืมไปเสียนาน 
     เราหยุดรถกินข้าวกันที่หล่มสัก หลังจากอิ่มหมีพีมันฉันก็พร้อมที่จะวิ่่งตามตะวันอีกสักที ก่อนที่จะก้าวขึ้นรถ ฉันเหลือบเห็นมูลของเจ้าตัวเขียวตกเรี่ยรายบนทางเท้ามากพอดู ฉันสอดส่ายสายตาหาเจ้าของอยู่นานกว่าจะพบ เจ้าเพื่อนตัวน้อยของฉันมันกำลังนอนอย่างเป็นสุขอยู่ใต้ใบดอกพุด
 
       อาจารย์แม่มองด้วยพอเห็นมันท่านร้องเฮ้ยออกมาดังๆ แล้วมองอย่างหวาด ๆ มาทางฉัน อ้อยทำไมชอบอะไรแปลกๆ แบบนี้ลูกฉันหัวเราะเบา ๆ ก่อนบอกว่า  ก็อ้อยแปลกกว่ามันอีกนะแม่  แล้วเดินขึ้นตามคุณแม่ไป