18 กันยายน 2555 21:17 น.
ร้อยฝัน
ใบไม้ปลิวร่วงหล่นบนทางเท้า
ยามแดดเช้าต้องกายจึงคลายหนาว
เสียงน้ำหล่นบนหลังคามาเกรียวกราว
บอกเรื่องราวของวันใหม่ในไม่ช้า
กรุ่นควันไฟจากฟืนคืนชีวิต
ย้ำให้คิดถึงวันเก่าเฝ้าโหยหา
หอมข้าวนึ่งกรุ่นกรุ่นอุ่นอุรา
ดังหนึ่งว่าวันวานไม่ผ่านไป
อยู่แดนไกลสุขสบายหรือไม่หนอ
คนทางนี้เฝ้ารอพอรู้ไหม
ฝากคิดถึงนำพาหาคนไกล
อยู่อย่างไรยังห่วงหายังอาทร
ก่องข้าวเหนียวยังรออยู่หนอเจ้า
ทุกค่ำเช้าจำได้ไหมใครพร่ำสอน
ในคืนค่ำขอย้ำคำกล่อมนอน
เสียงลำกลอนยังรอขอเธอคืน
13 กันยายน 2555 09:04 น.
ร้อยฝัน
เวลาผ่าน ดึกดื่นไป เท่าใดแล้ว
ยามดวงแก้วร้าวรานยิ่งนานกว่า
ยามความรักล้มพับไปกับตา
ดั่งดาราหล่นกราวจากราวฟ้า
นั่่งคุดคู้กอดเข่าเฝ้าเจ่าจุก
มิอาจปลุกความสดใสในใบหน้า
ความอ่อนแรง แฝงไว้ในแววตา
ดังหนึ่งว่าโลกช่างร้ายทำลายเธอ
จ่อมจมอยู่ทุกวันกับความเหงา
กอดความเขลาเคียงคู่อยู่เสมอ
เหมือนความสุขผ่านไปไม่เคยเจอ
ไม่มีเธอจะวันไหนยังไกลกัน
หลับตาลงคงเห็นเช่นวันก่อน
ยังอาวรณ์ด้วยใจยังใฝ่ฝัน
อ้อมกอดอุ่นจะคืนใกล้ในสักวัน
ขอยืนยันจะส่งใจไปใกล้เธอ