11 มิถุนายน 2553 17:02 น.
ร้อยฝัน
พายุฝนกระหน่ำมาเวลาค่ำ
เหมือนตอกย้ำความเหงาอยู่เปล่าเปลี่ยว
หนาวจนสั่นงันงกอยู่อกเดียว
เหงาจริงเจียวเวลานี้ไม่มีใคร
มืดกว่ามืดตะวันลับไฟดับแล้ว
แสงวับแววแห่งเทียนเวียนมาใกล้
ส่องทางเดินพอมองเห็นเป็นอย่างไร
มิส่องใจที่มืดดำช้ำมานาน
นั่งชันเข่าคุดคู้อยู่ในห้อง
ฟังเสียงร้องกบเขียดมันประสาน
ยิ่งตอกย้ำฤทัยให้ร้าวราน
น้ำตาพาลรินร่วงรดดวงใจ
เหมือนตอกย้ำย้ำว่าช้ำให้ช้ำหนัก
ดั่งสลักแน่นถึงรากยากถอนได้
กายสั่นหนาวใจกลับร้อนดังฟอนไฟ
ที่ลุกโชนมอดไหม้ไปทั้งดวง
หมดหนทางแก้ไขใจดวงร้าว
คงถึงคราวอับจนโดนมัดบ่วง
โยนทิ้งลงทะเลเล่ห์คนลวง
ยากจะท้วงติงอย่างไรให้ใครฟัง
จึงทนเหงาเดียวดายอยู่อย่างนี้
อย่างที่มีชีวิตจิตสิ้นหวัง
สุขเพียงกายแต่ใจไร้พลัง
ขอสักครั้งจะรอขอใครสักคน
10 มิถุนายน 2553 14:26 น.
ร้อยฝัน
มันหนักอึ้ง ดังอึง อยู่ในหัว
ใช่เจ็บตัว แต่เจ็บใจ ไม่เคยหาย
ทุกข์ทับถม ทุกวัน มิเว้นวาย
เพียงความตาย ทำให้ว่าง อย่างที่เป็น
ปลดสิ่งหนัก วางลง ตรงชีวิต
ที่ลิขิตเอาไว้ให้มองเห็น
ฝังความฝัน ความอยาก ยากลำเค็ญ
แล้วจึงเข็ญ ความว่างเปล่า เข้ามาแทน
เมื่อใจว่าง กายว่าง ทางก็โล่ง
ล้วนปลอดโปร่ง ทำสิ่งใดง่ายเหลือแสน
ที่ขัดข้อง หมองใจ ใครดูแคลน
หากว่าแม้นปล่อยวางจะจางลง
เริ่มต้นคิดเริ่มต้นทำสิ่งที่ดี
เพื่อชีวีมีสุขตามประสงค์
เพื่อสิ่งหวังดังเช่นเจตจำนงค์
เพื่อดำรงคุณความดีนี้ต่อไป
อย่าให้เป็นเพียงแค่คำสั่งสอน
อย่าตัดรอนจงร่วมกันแก้ไข
อย่าให้เหลือเพียงแค่เศษของใจ
ที่หมดไฟ หมดฝัน รอวันตาย
วางความคิด จิตใจอันว่างเปล่า
แล้วจึงเอา ความดี นี้ขยาย
ใส่ให้เต็ม ให้ดี เพื่อบั้นปลาย
เป็นตายาย ให้ลูกหลาน กราบกรานเท้า
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
หน้าส่วนตัว
2317
