20 กันยายน 2550 22:36 น.
ร้อยฝัน
ในความมืดของกลางคืน จะดึกดื่นเท่าใดแล้ว
บนท้องฟ้าไม่เห็นแวว แสงดาวพราวแพรวจะส่องมา
คนเหงานั่งอยู่ตรงนี้ ตรงที่ความเศร้าคอยเรียกหา
ตรงที่มีเพื่อนคือน้ำตา บนใบหน้าที่แสนชาเฉย
เปิดประตูไต่ถามความรัก ใยจึงยึกยักโปรดเฉลย
ฤาจะปล่อยให้เจ็บช้ำอย่างเคย จึงละเลยจากไปไม่ใยดี
อยากจะวอนขอพรฟ้า ขอจงเมตตาตัวข้านี้
ให้สุขดังหมายในชีวี อย่ามีสิ่งใดมาแผ้วพาน
แต่คงจะไม่เป็นผล ฟ้าคงไม่อาจดลให้พ้นผ่าน
คงต้องทนอีกแสนนาน จนกว่าความร้าวรานจะชาชิน
แบกโลกทั้งโลกไว้บนหัว แบกรับความกลัวฝันขาดวิ่น
หวังว่าสักวันร่างฝังดิน คงสิ้นทุกข์ตรมทรมาน
อยากหลับเดียวดายเพียงลำพัง สิ้นหวัง สิ้นฝัน ให้มันผ่าน
ขอให้เรื่องราวจบตามกาล จบทุกข์ทรมานตอนสิ้นลม
18 กันยายน 2550 09:57 น.
ร้อยฝัน
เสียงใส ๆ หวาน ๆ ผ่านทางสาย
ว่าห่างหายไปนานเลยร้อยฝัน
หรือลืมคนบ้านกลอนเคยอ้อนกัน
จึงแปรผันห่างไกลไม่หวนคืน
อยากบอกว่าจริงแล้วใช่ห่างหาย
เวลาเหนื่อยเจียนตายไม่อยากฝืน
กว่างานล่วงแล้วเสร็จก็ค่อนคืน
กว่าจะตื่นก็จวนสายได้เวลา
โทรศัพท์ที่เปลี่ยนเบอร์เพราะเผลอไผล
ลืมเอาไว้หายจ้อยละห้อยหา
จึงต้องมุ่งทำงานเพื่อได้มา
ซึ่งเงินตราซื้ออีกเครื่อง ต้องเปลืองเงิน
คนจนเงิน จนเวลาบ้างานเพิ่ม
เพื่อแต่งเติมให้อยู่ได้ไม่ขัดเขิน
เพื่อเติมแต่ง ชีวิต ที่ขาดเกิน
เพื่อให้เดินในโลกได้ไม่อายใคร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
หน้าส่วนตัว
1320
