บุปผาป่าเดียวกัน

ร้อยฝัน

พบอนงค์นางหนึ่งสวยผุดผาด
เธอช่างบาดหัวใจชวนไหลหลง
เพียงแค่พิศ ก็ทำให้ ใฝ่พะวง
แม่โฉมยงหลอนใจทุกเวลา

ในส่วนลึกเรียกร้องน้องคนสวย
แม้ชีพม้วยร่างฝังดินถวิลหา
พี่อยากให้คนดีมีเมตตา
โปรดหันมาแล้วส่งยิ้มโอ้พิมพ์ใจ

แต่ทว่าทำอย่างไรเจ้าไม่สน
แม่หน้ามนเบ้หน้าด่าเข้าใส่
โถทูนหัวใจร้ายทำลายใจ
ดูถีไล่ดั่งหมูหมาดั่งบ้าบอ

แต่กับใครอีกคนสนใจนัก
คงจะรักสุดหัวใจเจ้าสิหนอ
พี่เห็นเจ้าคอยเฝ้าพะเน้าพนอ
เดินเคลียคลอโอบไหล่ใกล้ชิดกัน

หอมแก้มกันเบียดอีกนิดชิดอีกหน่อย
พี่เห็นบ่อยเกินไปแล้วจอมขวัญ
เจ้าจงใจฆ่าให้ตายวายชีวัน
หมดสิ้นฝันจะรักเธอแค่เผลอไป

พี่ขอถามสักนิดพี่ผิดหรือ
ที่ตามตื้อ เพราะรักมันผิดไหม
หรือพี่ชั่วพี่เลวเกินทำใจ
เจ้าจึงไปรักบุปผาป่าเดียวกัน