15 กันยายน 2548 20:03 น.
ร้อยฝัน
เขาซื้อฉันมา สู่ชายคา บ้านหลังใหญ่
แล้วปล่อยไว้ ในห้องหับ อันโอฬาร
คนแล้ว คนเล่า ที่ฉันเคยผ่าน
เวลาไม่นาน ฉันผ่ายผอมลง
ทุกเช้า ทุกเย็น บีบเคล้น ลูบไล้
แล้วปล่อยไว้ ไม่ใส่ใจ ทิ้งส่ง
อยู่ทุกวัน เวียนว่าย จนเริ่มปลง
เอ๊ะนั่นคุณคง รู้ว่า ฉันคือใคร
ฉันคือสบู่ ที่คุณถู ทุกวัน
คราอาบน้ำนั่น ใช้ฉัน ใช่ไหม
ใช้ดับกลิ่นเหงื่อ ล้างไม่เหลือ เลยคราบไคล
ทุกคนถูกใจ ใช้ฉัน ทุกวันเอย
13 กันยายน 2548 22:21 น.
ร้อยฝัน
คืนฝนตก มองหาดาว แต่ไม่เห็น
ฝนฉ่ำเย็น ใจรุ่มร้อน ไม่ห่างหาย
เหมือนฝนซ้ำ ให้เจ็บ จนเจียนตาย
เหงาเดียวดาย ร้องไห้ เพียงลำพัง
จนดึกดื่น ค่อนคืน ล่วงมาแล้ว
ใจมันแป้ว รอไป ไม่มีหวัง
เม็ดฝนหล่น บนหลังคา ยินเสียงดัง
ต้องทนนั่ง ฟังเสียงฝน เพียงคนเดียว
คืนฝนตก ดาวก็หาย ไปจากฟ้า
เธอก็ลา ลับไป ไม่แลเหลียว
คนหมดใจ หมดทาง ทุกข์จริงเจียว
ช่างเปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง ไร้ทางไป
จึงนั่งมอง ชายคา ที่แขวนดาว
เมื่อถึงคราว ใจหม่น ทนร่ำไห้
คืนฝนตก ในอก เหมือนหมกไฟ
มันเผาไหม้ ร้อนรุ่ม สุมในทรวง
4 กันยายน 2548 23:30 น.
ร้อยฝัน
ไม่ดีดอกหรือ ที่เป็นห่วงเป็นใย
ไม่ดีใช่ไหม ที่คอยใส่ใจไต่ถาม
ไม่ดีหรือไรที่คอยไปติดตาม
ไม่ดีหรือยาม เป็นทุกข์ อยู่ใกล้เธอ
>>>>เบื่อใช่ไหม ที่ทำให้ ทุกอย่าง
เบื่อยามว่าง ที่คอยโทร หาเสมอ
เบื่อคนออด อ้อนวอน ให้มาเจอ
เบื่อคนเพ้อ คอยร้องร่ำ เฝ้าคร่ำครวญ
>>>>รู้บ้างไหม ที่ทำไป ทุกทุกสิ่ง
รู้ความจริง หรือไม่ ใยไห้หวน
รู้หรือเปล่า ทำไม จึงต้องกวน
ลองทบทวน อีกครั้ง อย่างตั้งใจ
>>>>เพราะความรัก จึงทำได้ ถึงเพียงนี้
เพราะหวังดี จึงยอม พร้อมจะให้
เพราะเป็นห่วง ใจทั้งดวง จึงให้ไป
เพราะอย่างไร ก็รักจริง ไร้สิ่งปน
จึงต้องคอย ถามไถ่ ในทุกเรื่อง
ถึงเธอเคือง อย่างไร จะไม่สน
ถึงเธอโกรธ อย่างไร ถึงยอมทน
ขอเป็นคน ที่ให้ ในวันนี้
4 กันยายน 2548 23:20 น.
ร้อยฝัน
>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
ทำเป็นห่วงใยกันอยู่
เธอจงใจ หรือไม่รับรู้
ว่ามันหดหู่เพียงใด
>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
เธอยังมีใครชิดใกล้
รู้บ้างเถอะ ทำร้ายใจ
จนฉันไม่อยากจะทน
>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
รู้หรือไม่ หัวใจมันสับสน
รักครั้งใหม่ กับใครสักคน
กลัวใจจน ไม่กล้า เอ่ยความ
>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
กดดันให้เป็นมือที่สาม
มันเป็นบาปที่คอยติดตาม
ก็เพราะความมักง่ายของเธอ
>>>>> อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
ทำให้ใจ ยังคงหลงเพ้อ
ยังครวญหา ยังรักเธอ
ขอนะเออ ปล่อยฉันไป