30 กันยายน 2548 09:43 น.

หุ่นไล่กา

เก็บเอาฟาง ข้างนา เอามามัด
นำมาจัด แขนขา แล้วทาสี
เป็นจมูก หูตา ดูสวยดี
เสียบไม้ที่ กลางตัว เป็นหุ่นฟาง

นำเสื้อเก่า กางเกงขาด มาสวมใส่
ผูกกะโหร่งไว้ ทำเสียง ดังโกร่งกร่าง
เอาไปไว้ ปลายนา เป็นหลุมพลาง
ไล่นกกา ต่าง ต่าง ให้หนีไป

ช่างแยบยล กลวิธี ที่คนคิด
นกหลงผิด กลัวเกรง ว่าถูกไล่
ไม่เคยนึก ตรองดู เป็นอย่างไร
พอตกใจ บินหนี มิรีรอ

หุ่นหลอกนก นกตกใจ บินไลลับ
แล้วย้อนกลับ มาใหม่ อีกหนหนอ
เพียงแค่หลอก ไม่ทำร้าย ได้ลงคอ
เพียงแค่ขอ ข้าวกล้า ในนางาม

คนหลอกคน ช่างร้าย ทำลายมิตร
คอยจ้องคิด ฉกฉวย ไม่เกรงขาม
หลอกเอาทรัพย์ หลอกให้ช้ำ ซ้ำคุกคาม
จนลุกลาม เรื่องใหญ่ ไม่เคยกลัว

ใครที่โง่ เป็นเหยื่อ ให้เถือได้
มันหลอกไป ปล้นกิน ด้วยลิ้นชั่ว
เป็นปลาเน่า ในข้อง ให้หมองมัว
ขอแค่ตัว สบาย ไม่อายใคร

มองคนอื่น ไม่มีค่า เปรียบลาโง่
อพิโธ่ ปัญญา หามีไม่
ต้องถูกหลอก ให้ช้ำ อยู่ร่ำไป
แล้วเมื่อไร จะฉลาด ไม่พลาดพลั้ง

คนหลอกคน เป็นใหญ่ ในเมืองนี้
มันย่อมมี โอกาส อำนาจสั่ง
คนเดินดิน แหกปากไป ใครจะฟัง
จึงทนนั่ง ก้มหน้า มิกล้ามอง

เมื่อตรองดู จึ่งรู้ ถึงคุณค่า
หุ่นไร้กา ที่ไร้ มันสมอง
ยังประโยชน์ ชาวนา ตามครรลอง
มิเทียมทอง แต่มีค่า กว่าคนลวง

23 กันยายน 2548 21:42 น.

หมดทาง หมดไฟ หมดใจ

ร้อยฝัน

เมื่อมาถึงทางตันกลั้นไม่อยู่
มันอดสู ไร้หนทาง ที่จะแก้
เมื่อระบบ มันเน่า ใครเล่าดูแล
จ้องจะแฉ ความร้าย ทำลายกัน

จึงหมดแรง หมดใจ ในงานการ
ยากประสาน รอยร้าว ให้คืนมั่น
คนหมดไฟ แค่รอ ผ่านคืนวัน
ให้มันผัน เปลี่ยนไป ไม่อาทร

หมดความคิด หมดความฝัน จะฟันฝ่า
หมดศรัทธา สิ้นหวัง นั่งทอดถอน
ประเทศชาติ เป็นอย่างไร ไม่สังวร
มันทำก่อน ข้าทำมั่ง ให้พังไป

คนหมดทาง หมดไฟ หมดใจฝัน
ความตั้งมั่น ความหวัง ยังเหลือไหม
มีแต่เจ็บ แต่แค้น แน่นหัวใจ
เพราะอะไร เพราะใคร ช่วยตอบที

23 กันยายน 2548 20:00 น.

หมดทาง หมดไฟ หมดใจ

ร้อยฝัน

เมื่อมาถึงทางตันกลั้นไม่อยู่
มันอดสู ไร้หนทาง ที่จะแก้
เมื่อระบบ มันเน่า ใครเล่าดูแล
จ้องจะแฉ ความร้าย ทำลายกัน

จึงหมดแรง หมดใจ ในงานการ
ยากประสาน รอยร้าว ให้คืนมั่น
คนหมดไฟ แค่รอ ผ่านคืนวัน
ให้มันผัน เปลี่ยนไป ไม่อาทร

หมดความคิด หมดความฝัน จะฟันฝ่า
หมดศรัทธา สิ้นหวัง นั่งทอดถอน
ประเทศชาติ เป็นอย่างไร ไม่สังวร
มันทำก่อน ข้าทำมั่ง ให้พังไป

คนหมดทาง หมดไฟ หมดใจฝัน
ความตั้งมั่น ความหวัง ยังเหลือไหม
มีแต่เจ็บ แต่แค้น แน่นหัวใจ
เพราะอะไร เพราะใคร ช่วยตอบที

20 กันยายน 2548 22:36 น.

ขอเหอะนะ

ร้อยฝัน

โปรดอย่าถามฉันอีกได้ไหม
ว่าเป็นอย่างไรในวันนี้
ยิ่งถามยิ่งทุกข์ทบทวี
หยุดเสียที อย่าถามกัน

โปรดอย่าห่วงฉันอีกได้ไหม
ยิ่งห่วงเท่าไร ยิ่งไหวหวั่น
อยากลืมหมดใจ ลืมคืนวัน
ที่สองเรานั้น เคยคู่เคียง

โปรดอย่าตามฉันอีกได้ไหม
ณ แห่งหนใด ฉันอยากเลี่ยง
ไม่อยากได้ยิน แม้สำเนียง
หรือแม้แต่เสียง ที่รำพัน

โปรดอย่าดีกับฉันได้ไหม
รู้เถอะหัวใจ มันไหวหวั่น
หยุดเถอะนะ อย่าทำร้ายกัน
หยุดเถิดให้ฉัน ได้พักใจ

ขอเถอะนะ ขอวันนี้
ขออยู่ดีดี จะได้ไหม
อยู่คนเดียว โดยไม่มีใคร
เพื่อทบทวนใน เรื่องที่ผ่านมา

16 กันยายน 2548 21:30 น.

บัว..บานเช้า

ร้อยฝัน

แดดยามเช้า สาดแสง ไม่แรงร้อน
แสงแดดอ่อน อุ่นในใจ ชวนไหลหลง
ดอกบัวบาน คลี่กลีบ ดั่งงวยงง
หมู่ผึ้งลง คลอเคล้า เย้ามาลี

กลิ่นเกษร หอมอบอวล ชวนฝันใฝ่
ทั้งกลีบใบ ยามต้องแสง งามสดสี
สยายกลีบ ยั่วเย้า เหล่าภุมรี
ดุจนารี เย้ายวน มวลหมู่ชาย

งามสีสัน หอมกลิ่น จรุงใจ
ทั้งก้านใบ บ่งบอก ถึงความหมาย
ดังเสน่ห์ ร้อนแรง แห่งเรือนกาย
ต้องใจชาย ยามได้พบ ประสบนาง

คงอยู่คู่ กันไป ในโลกหล้า
ทั้งบุปผา ภุมริน มิผินห่าง
เหมือนสัมพันธ์ หญิงชาย ไม่เคยจาง
ดังได้วาง กฎไว้ ในโลกา