8 พฤศจิกายน 2550 21:09 น.
ร้อยฝัน
ในวันที่ฟ้ากล่ำฝน
มีใครบางคนนั่งร้องไห้
เพราะความเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจ
จากความรักที่จากไปเมื่อไม่นาน
ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของความเหงา
กับความขลาดเขลาความฟุ้งซ่าน
ซานซบกับความเศร้าอยู่ยาวนาน
หวังเพียงแค่ผ่านพ้นมันไป
เมื่อไหร่เล่าหนอจะชาชิน
จะโบยบินไปสู่โลกแห่งใหม่
ที่สวยงามพรั่งพร้อมจะยอมไป
รีบรักษาหัวใจที่แหลกราญ
ช่วยดึงมือฉุดฉันขึ้นมาหน่อย
โปรดอย่าปล่อยให้หมองมันหักหาญ
แค่ที่เจอมานั้นแทบวายปราณ
อย่ารำคาญโปรดช่วยก่อนม้วยลง
6 ตุลาคม 2550 20:25 น.
ร้อยฝัน
เมฆฝนครึ้มดำกล่ำฝน
ที่รอจะร่วงหล่นมาบนพื้น
ทุ่งหญ้าดอกไม้เริ่มฟื้นคืน
กบเขียดเริ่มตื่นจากผืนดิน
หรีดหริ่งเรไรกลับเงียบเสียง
ไร้ถ้อยไร้สำเนียงไปเสียสิ้น
เสียงขลุ่ยแว่วหวานเคยได้ยิน
จนชาชินเลือนหายกับสายลม
จ่อมจมลำพังกับความเหงา
โดดเดี่ยวว่างเปล่าไม่สุขสม
ซุกซ่อนหลบลี้หนีซานซม
ทุกข์ตรมเศร้าหมองนองน้ำตา
ถามหาความสุขอยู่หนไหน
จะเดินดุ่มสุ่มไปเที่ยวตามหา
จะลุ้มลุกคลุกคลานไม่นำพา
จะหมดแรงเมื่อยล้าไม่สนใจ
ความหวังเดียวที่เหลือหรือเพียงฝัน
ที่หักเหผกผันไปแห่งไหน
ยามเคว้งคว้างอ้างว้างไม่มีใคร
มาใส่ใจดูแลอย่างแท้จริง
อยากจะหลับยาวนานผ่านความทุกข์
ไม่อยากลุกมารับรู้ดูทุกสิ่ง
ความวุ่นวายสับสนคนแย่งชิง
ไม่อยากวิ่งตามตะวันอีกต่อไป
จะขอพักหลับยาว ณ ตรงนี้
ณ ตรงที่ชีวันเริ่มสั่นไหว
ทั้งแขนขาสิ้นแรงจะแกว่งไกว
ณ วันที่ หัวใจไร้พลัง
20 กันยายน 2550 22:36 น.
ร้อยฝัน
ในความมืดของกลางคืน จะดึกดื่นเท่าใดแล้ว
บนท้องฟ้าไม่เห็นแวว แสงดาวพราวแพรวจะส่องมา
คนเหงานั่งอยู่ตรงนี้ ตรงที่ความเศร้าคอยเรียกหา
ตรงที่มีเพื่อนคือน้ำตา บนใบหน้าที่แสนชาเฉย
เปิดประตูไต่ถามความรัก ใยจึงยึกยักโปรดเฉลย
ฤาจะปล่อยให้เจ็บช้ำอย่างเคย จึงละเลยจากไปไม่ใยดี
อยากจะวอนขอพรฟ้า ขอจงเมตตาตัวข้านี้
ให้สุขดังหมายในชีวี อย่ามีสิ่งใดมาแผ้วพาน
แต่คงจะไม่เป็นผล ฟ้าคงไม่อาจดลให้พ้นผ่าน
คงต้องทนอีกแสนนาน จนกว่าความร้าวรานจะชาชิน
แบกโลกทั้งโลกไว้บนหัว แบกรับความกลัวฝันขาดวิ่น
หวังว่าสักวันร่างฝังดิน คงสิ้นทุกข์ตรมทรมาน
อยากหลับเดียวดายเพียงลำพัง สิ้นหวัง สิ้นฝัน ให้มันผ่าน
ขอให้เรื่องราวจบตามกาล จบทุกข์ทรมานตอนสิ้นลม
18 กันยายน 2550 09:57 น.
ร้อยฝัน
เสียงใส ๆ หวาน ๆ ผ่านทางสาย
ว่าห่างหายไปนานเลยร้อยฝัน
หรือลืมคนบ้านกลอนเคยอ้อนกัน
จึงแปรผันห่างไกลไม่หวนคืน
อยากบอกว่าจริงแล้วใช่ห่างหาย
เวลาเหนื่อยเจียนตายไม่อยากฝืน
กว่างานล่วงแล้วเสร็จก็ค่อนคืน
กว่าจะตื่นก็จวนสายได้เวลา
โทรศัพท์ที่เปลี่ยนเบอร์เพราะเผลอไผล
ลืมเอาไว้หายจ้อยละห้อยหา
จึงต้องมุ่งทำงานเพื่อได้มา
ซึ่งเงินตราซื้ออีกเครื่อง ต้องเปลืองเงิน
คนจนเงิน จนเวลาบ้างานเพิ่ม
เพื่อแต่งเติมให้อยู่ได้ไม่ขัดเขิน
เพื่อเติมแต่ง ชีวิต ที่ขาดเกิน
เพื่อให้เดินในโลกได้ไม่อายใคร
15 สิงหาคม 2550 09:49 น.
ร้อยฝัน
ท่ามกลางแสงไฟมัวซัว
ในคืนมืดสลัวอ้างว้าง
ความหวังริบหรี่เลือนลาง
หัวใจหล่นคว้างจมดิน
บทเพลงบรรเลงเศร้าสร้อย
เดือนลอยเหมือนลับดับสิ้น
เสียงไผ่สีกอแว่วยิน
กรีดใจแทบดิ้นสิ้นลม
เดินดุ่มเดียวดายลำพัง
หมดหวังความฝันพลันล่ม
เหมือนตกบ่อน้ำใกล้จม
สุดข่มห้ามใจไร้น้ำตา
เพียงฟางเส้นบางยึดไว้
หวั่นใจฟางขาดหมดท่า
ชีวิตไม่เหลือราคา
คุณค่าไม่เหลือให้ใคร
ทนอยู่เดียวดายลำพัง
หมดหวังหมดคำร่ำไห้
เอื้อมมือไขว่คว้าหาใคร
มีไหมเข้าใจสักคน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
หน้าส่วนตัว
1239
