9 กันยายน 2551 09:49 น.
ร้อยฝัน
เฮ้ยไอ้ดำ ไอ้ด่างหยุดกร่างซะ
ชิชิชะ ชอบกัดกันมันชาติหมา
ข้าวร่วมหม้อกินร่วมกันที่นานมา
ไม่มีค่ากับพวกแกแย่เสียจริง
สมกับใครเขาต่อว่าชิงหมาเกิด
ชาติกำเนิดที่มีค่ากว่าทุกสิ่ง
พวกแกยังไม่สนใจไม่ประวิง
มันหนักยิ่งกว่าเกิดมาค่าเท่าคน
อยู่แผ่นดินเดียวกันยังปั่นหัว
ไอ้นั่นชั่วตัวกูดีด่าปี้ป่น
ไอ้นั่นโกงไอ้นี่กินต่างดิ้นรน
ไม่เคยสนนี่บ้านมันหั่นขายกิน
ที่มันถือนั่นมันหอกบอกกฎหมาย
จะชี้เป็นชี้ตายได้ทั้งสิ้น
จนน้ำเลือดแดงฉานทาแผ่นดิน
จนได้ยินเสียงสาปแช่งแม่งไม่อาย
พวกแกรู้แกประเสริฐเกิดเป็นหมา
ยังมีค่ากว่าคน(....)ทั้งหลาย
ยิ่งนับวันยิ่งชั่วกลัวตัวตาย
ยิ่งน่าอายเกิดเป็นหมายังค่ามี
แค่สาดน้ำพวกแกรู้จักแยก
แต่สิ่งแปลกก็คือคนยิ่งปล้นจี้
หรือสำนึกความเป็นคนไม่เคยมี
หรือรู้ดีรู้ชั่วมั่วหมดแล้ว
ข้าขอโทษที่ด่าแกว่าเป็นหมา
ทั้งที่คนอย่างข้าใช่เหมือนแก้ว
ข้ามีตาก็หาใช่จะมีแวว
นึกว่าแก้วเลือกเอากรวดอวดศักดา
จะบรรลุบรรลัยเขาไม่สน
ขายค่าคนขายเมืองไม่มีค่า
อีกคนรอเข้าเสียบเทียบราคา
คนอย่างข้ารอดูไม่รู้ทาง
ข้างไหนดีข้างไหนชั่วมั่วไปหมด
จนเหลืออดเหลือทนจนอยากขว้าง
ให้มันตายให้หมดแล้วปล่อยวาง
ปล่อยให้เมืองมันร้างเป็นป่าแทน
29 พฤษภาคม 2551 16:06 น.
ร้อยฝัน
เขา..........................
ประกาศก้องตัวข้าหัวหน้า "รัด"
จะเร่งจัดปัจจัยให้ถ้วนทั่ว
จะแก้ไขสิ่งขัดข้องที่หมองมัว
ไม่เกรงกลัวอำนาจใดในโลกา
มี "พัก" พวกอยู่มากหลากหลายแบบ
ทั้งอีแอบ อีบัง ทั้งสองหน้า
ทั้งลิ้นยาว เขี้ยวลาก บากทางมา
ทั้งสิงสาราสัตว์ตั้ง "รัด-ถะ-บาน"
มีกองทุนหนุนหลังไม่พังพาบ
มี "นักงาบ" นักวิจัย ใช่ บ้าน บ้าน
มีบางใครยิ่งใหญ่คอยสั่งการ
แค่ผลงานชั่งมันฉันไม่แคร์
ฉัน....................................
แค่แมงเม่าตัวหนึ่งซึ่งรัก "ชาด"
ขอประกาศยืนยันฉันร่วมแก้(รัด-ถะ-ทำ-มะ-นูน)
ถ้าคนทัยส่วนใหญ่ได้ดูแล
ใช่เพียงแค่แก้ต่างเข้าข้างตัว
รัด-ถะ-ทำ-มะ-นูน ของคน "ทัย"
ที่ร่วมใจ ร่วมสร้าง ใช่วางมั่ว
แก้บทอื่นได้ไหมไม่ต้องกลัว
แก้เรื่องวัวเรื่องควายได้ราคา
แก้เรื่องข้าวเรื่องน้ำมันให้พลันลด
อีกทั้งงด การตัดไม้ทำลายป่า
แก้เรื่องโรคเรื่องภัยอย่าได้มา
แก้เรื่องยาเสพติดมีพิษภัย
หากว่าเป็นดั่งนี้จะร่วมแก้
อย่างจริงใจเที่ยงแท้ร่วมแก้ไข
แต่ถ้าแก้เพื่อหวังว่าบางใคร
จะพ้นภัยพ้นผิดฉันคิดนาน
ไม่ใช่เพียงไม่ช่วยกลับสาปแช่ง
ให้ฟ้าผ่าเป็นแล่งให้ตายด้าน
ให้ฝนชะตัวจัญไรในสันดาน
ให้ล้มลุกคลุกคลานไปจนตาย
ส่งท้าย..........................................
หาก "รัด" เร่งรัดขจัดทุกข์
เพิ่มสุขเพิ่มหวังดั่งใจฝัน
"ถะ"โถมโหมงานเพิ่มทุกวัน
"บาน"ปลาย คำนั้น คงไม่มี
คงเป็น "รัด-ถะ-บาน" สราญสุข
หมดทุกข์หมดภัยไม่มีหนี้
ขาวสะอาดผ่องใสไร้ราคี
ประชาชีรักใคร่ยอมให้เป็น("รัด-ถะ-บาน")
9 พฤษภาคม 2551 12:12 น.
ร้อยฝัน
โอ ฮะ โอ ฮะ โอ้ ฮะ โอ
ขอเหล้าโทให้เจ้าจักบอก *
ขอเหล้านอกให้อ้ายจั๊กโหล
อย่าโมโหอีหล่าคนงาม
อ้ายขอถามเจ้านี่จักหน่อย
เจ้าอย่าปล่อยเขาย่ำเขายี
คนบ่ดีมาครองประเทศ
มาครองเขตทั่วแคว้นแดนเฮา
ให้พวกเขาไปขายไปถิ่ม *
ให้มันทิ่มมันทั่งมันแทง
มันฉีกแล่งมันเปลี่ยนแปลงสาร
เป็นตำนานขูดเนื้อเถือหนัง
เป็นตาซังพวกคนขายซาติ
ลุกมาฟาดมาฝ่ามาฟัน
เพื่อแข่งขันนานาประเทศ
ทุกข์เทวษให้หมดสิ้นไป
ให้สดใสให้ผุดให้ผ่อง
มาพี่น้อง เฮามาร่วมกัน
มาสร้างฝัน ให้มันบรรเจิด
ให้มันเกิดเป็นมรรคเป็นผล
ให้ทุกคนอยู่ดีถ้วนหน้า
ให้ทั่วหล้ายกย่องสรรเสริญ
ให้เจริญทัดเทียมหมู่เพิ่น
จึงมาเอิ้นมาเล่ามาชวน
ให้มาหม่วนมาซื่นโฮแซว
มาพร้อมแล้วมาฮ้องมารำ
ให้ฝนพรำพร่างพรมข้าวกล้า
ให้น้ำท่าอุดมสมบูรณ์
ให้เพิ่มพูนข้าวปลาอาหาร
ให้สำราญให้สุขทั่วหน้า
มาอีหล้ามาหม่วนนำกัน
ร่วมประชันเซิ้งบ้องไฟหมื่น
ให้เฮาตื่นจากความรันทด
ให้มันหมดมันจบมันสิ้น
โอ ฮะ โอ ฮะ โอ้ ฮะ โอ
ขอเหล้าโทให้เจ้าจักบอก *
ขอเหล้านอกให้อ้ายจั๊กโหล
โอ ฮะ โอ ฮะ โอ้ ฮะ โอ
2 มกราคม 2551 15:25 น.
ร้อยฝัน
ตื่นขึ้นมาที่บ้านเก่าเราเคยคุ้น
ในเช้าที่แดดอุ่นกรุ่นข้าวหอม
กล้วยเครือใหญ่แขวนหน้าบ้านเริ่มสุกงอม
ใบตองพร้อมข้าวต้มมัดเตรียมจัดวาง
แม่นุ่งซิ่นผ้าไหมใส่น้ำปรุง
จนหอมฟุ้งจับใจอยากใส่บ้าง
ลุงป้าเตรียมธงทิวปักตามทาง
ตกแต่งกลางลานบ้านงานพิธี
กระพ้อมข้าววางลงตรงกลางลาน
เครื่องจักสาน ดอกไม้หลากหลายสี
เทียนเล่มบาทขาดไม่ได้จะต้องมี
อีกใบคูณชื่อนี้ดีเป็นศรีวัน
พอเก้าโมงเก้านาทีฤกษ์ดีแล้ว
พ่อพราหมณ์แก้วทำพิธีเริ่มสู่ขวัญ
ทั้งพี่น้องผองญาติล้อมวงกัน
แข่งตะวันที่เริ่มแรงสาดแสงมา
ร่วมสวดมนต์เพื่อขอบคุณแม่โพสพ
ที่บันดาลให้พบสุขทั่วหน้า
ให้ข้าวเต็มยุ้งฉาง เต็มราคา
ให้ชีวามีสุขอยู่ทุกยาม
พิธีเสร็จล้อมวงลงกินข้าว
ทั้งหวานคาวเหล้ายาอย่ามัวพล่าม
หุงข้าวใหม่ปิ้งปลามันแบ่งใส่ชาม
แม่คนงามตักเอาแกงแบ่งกันกิน
หลังอิ่มหนำสำราญลุกมาร้อง
ท่วงทำนองก่อนเก่าชาวท้องถิ่น
ทั้งเสียงแคนเสียงโหสดโสตได้ยิน
เหล้าถูกรินเวียนทั่ววงส่งทั่วกัน
หยิบเอาไม้คันหลาวข้างเสารั้ว
คัดเลือกตัวผู้เล่นที่เด่นนั้น
เอาไม้กางวางลงตรงพื้นพลัน
แล้วควงกันเป็นคู่สู่วงรำ
ปึ่ง ปึ่ง แป๊ก แป๊ก ปึ่ง ปึ่ง ปึ่ง ปึ่ง แป๊ก
ไม้กระแทกเป็นจังหวะให้ก้าวย่ำ
หากก้าวเท้าไม่ทันพลันไม้ตำ
หัวคะมำเซหลุน หลุน ต้องลุ้นดู
เป็นความสุขเรียบง่ายที่เคยคุ้น
ไม่ต้องวุ่นกับเมืองใหญ่ให้หดหู่
มีรอยยิ้มจริงใจเป็นตัวชู
อยากให้ดำรงอยู่คู่คนไทย
13 ธันวาคม 2550 14:34 น.
ร้อยฝัน
เหนื่อยเหลือเกินแล้วนะ
เหนื่อยเกินที่จะทนไหว
เหนื่อยเกินที่จะทำใจ
เหนื่อยเกินที่จะร่ำไรกับเธอ
จบลงตรงนี้จะดีไหม
จบลงตอนที่ใจยังไม่เพ้อ
จบลงก่อนจะพร่ำร่ำละเมอ
จบลงก่อนจะเผลอหมดทั้งใจ
จากก็จบจบก็เจ็บ
รวดร้าวหนาวเหน็บต้องร่ำไห้
แต่ก็ยังคงดีกว่าทนไป
ที่ต่างคนต่างใครไม่ลงกัน
รักไม่รักไม่ต้องถาม
ให้มากคนมากความยิ่งกว่านั้น
จะตัดขาดหรือเหลือความสัมพันธ์
ก็ปล่อยมันเป็นไปตามเวลา
จะเหลือเธอเหลือใครอย่าไปไม่คิด
อย่ายึดติดเอาไว้ให้ขายหน้า
ที่เคยพบเคยผ่านร้าวรานมา
มันสูงค่าเกินเปรียบเทียบสิ่งใด
หน้าส่วนตัว
1857
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
