ฟ้าสีคล้ำกล้ำก่ายภูเขาเขียวตาลต้นเดียวยืนตายปลายนาพู้นปลาซูนข้าวในนายามฟ้าหม่นบัดห่าฝนก่ำแก้แม่นแท้แห่งชุ่มเย็นยามตะเว็นค่ำคล้อยลอยต่ำกว่าเวหาทั้งหมู่นกหมู่กาแซ่วมากันอีงมี่คนบ่มีจั่งข้อยมัวคอยแต่บุญเก่าเบิ่ดหม่องเซาหม่องซ่นโพนน้อยกะปล่อยหนีอุกอยู่ใจหม่องนี่คุณพี่บ่แลเหลียวคลายปมเกลียวสัมพันธ์เพิ่นบ่หันมาทางนี้บ่ผู้ดีคือขะเจ้า ย่อนเฮาหน้าดำก่ำหากว่าดำแต่หน้าใจนั้นหากแม่นทอง
1สายลมแรงพัดผ่านบนลานกว้างฝุ่นดินคว้างลอยล่องจากกองหินไผ่เสียดกอล้อลมก้มเรี่ยดินก่อนฝนรินหลั่งรดหยดหยาดมาแผ่นดินแล้งแห้งตายก็กลายกลับเมื่อได้รับละอองฝนบนเวหาป่าพลิกฟื้นคืนชีวิตจากนิทราดั่งหนึ่งว่าต้องมนต์ดลบันดาลชีวิตหนึ่งเกือบตายดับกลับพลิกตื่นความฉ่ำชื่นปลุกเร้าเจ้าขับขานไม้ผลิใบเจ้าจึงตื่นคืนตามกาลจึงเริ่มงานขับเพลงไพรให้ได้ยิน2เจ้าเด็กน้อย คอยส่องมองตามเสียงแม้แดดเปรี้ยงเพียงใดไม่ถวิลตบจั๊กจั่นติดยางไม้ไม่ให้บินได้พอกินเดินกลับบ้านสำราญใจเก็บมะม่วงลูกอ่อนก่อนจะกลับนำมาสับไว้ตำยำกันใหญ่เด็ดปีกแมงใส่ตะแกรงขึ้นย่างไฟพอกรอบนอกนุ่มในใส่ถ้วยรอตำพริกแดง หอมกระเทียมตระเตียมไว้แล้วจึงใส่จั๊กจั่นนั่นแหละหนอโขลกสักหน่อยให้เข้ากันเท่านั้นพอค่อยเติมต่อปรุงเครื่องให้เรืองลิ้นชิมดูรสเผ็ดนำตามเค็มเปรี้ยวก่อนจะเคี้ยวหนุบหนับกับกระถินจ้ำข้าวเหนียวคำใหญ่ให้หนอนวิน****เป็นของกินบ้านเราชาวบ้านนา**** หมายเหตุ วิน ภาษาอีสาน แปลว่า เวียนหัว
มันฮึดฮัดอึดอัดอกกลัดหนองสิ่งที่มองเห็นเพียงภาพฉาบเพียงสีล้วนสิ่งลวงบ่วงล่อไม่ก่อดีเพียงแค่มีเงินตราวิ่งมาพลันอุปโลกลวงโลกให้โศกเศร้าดูซึมเซาซานซบกลบความฝันที่ยังเห็นที่เป็นอยู่แค่รู้วันจะยาวสั้นเพียงใดใช่ยั่งยืนเห็นเพียงเปลือกฉาบงามยามวันหม่นท่ามเสียงก่นด่าทอก็ยังฝืนจะป่นปี้เลวระยำยังกล้ำกลืนซื้อวันคืนให้ล่วงพ้นจนครบกาลยื่นเท้ามาสวมเกือกเลือกคู่ใหม่ด้วยหมายใจเกิดก่อต่อประสานหวังยังมีต่อชีวีให้ยาวนานในกมลสันดานอันด้านชา
กินขนมมั๊ยมือป้อม ๆ ยื่นออกไปจากใจขาวไม่มีเสียงสำเนียงใดบอกเรื่องราวความทรงจำนานยาวไม่ลืมเลือนเธอบอกว่าเราเหมือนกันฉันว่าไม่เพียงหัวใจเราสองคล้องเป็นเพื่อนฉันคือจันทร์เธออาทิตย์มิบิดเบือนจากวันเดือนเลื่อนเป็นปีที่จดจำเธอคิดต่างฉันคิดแยกช่างแปลกหนอหนึ่งคนรอ หนึ่งคนห่างช่างน่าขำคนหนึ่งทุกข์คนหนึ่งปลอบเราชอบทำฉันคอยย้ำ เธอไม่สน จึงบ่นไปเป็นเพียงความผูกพันธ์อันเก่าก่อนหากนึกย้อนวันนี้จะมีไหมฤาฝังลึกอยู่ในห้วงแห่งดวงใจรอวันใดความสัมพันธ์นั้นกลับมา
คุณรู้ไหมภายใต้ท่าทางที่เย็นชาฉันแอบซ่อนน้ำตาเอาไว้หน้ายิ้มหากแต่ไร้หัวใจมิกล้าเผยความนัยให้ใครฟังโปรดอย่าถามถึงความปวดร้าวที่่เจ็บฝังความทุกข์วิ่งหามาประดังเหมือนลอยคว้างห่างฝั่งอันแสนไกลเงียบงันดุจฝันในวันนี้ลับลี้หายท่ามกลางหมอกหม่นวนรอบกายดังหนึ่งว่าวันสุดท้ายในชีวิตเพียงหลับตาความปวดร้าวถามหามาสะกิดมิมองเห็นสิ่งใดที่ไร้พิษจมอยู่ในความมืดมิดของหัวใจเพียงขออย่าให้รอด้วยทุกข์ทนกว่าหนไหนยื่นมาเถิดรักของคุณให้อุ่นไอให้ดวงใจดวงนี้มีแรงพอ