21 มกราคม 2551 15:26 น.

กาลครั้งหนึ่ง ณ ร่มแดนช้าง

มช รำลึก

ปุยเมฆลอยคลอเคล้าเคลียยอดดอยโอบเขา เป็นเช่นชั้นฉากลึกแนวไพร
ดั่งฝากฝังตราตรึงไว้มั่น ผูกพันมิยอมห่างไกล
เคียงคู่ฟ้าเชียงใหม่ให้งามหนักหนา

แดนล้านนาแห่งนี้ ดูเหมือนแดนสวรรค์
ดังเทพบรรจงสรรค์สร้างมา โอ้อ่างแก้วแพรวพราวรื่นรมย์
ร่มเงาระรื่นตา คงฝั่งในวิญญาเมื่อได้มายล

ภูมิใจ ที่เราได้มาร่วมฝัน ร่วมสถาบันอันเทิดธรรมชูเกียรติแห่งนี้

มช กล่อมเกลาเราให้เป็นคนดี เปี่ยมศักดิ์ศรีเปี่ยมความรู้นานาวิชา

ในรั้วม่วงแห่งนี้ คงมากมีมนต์ขลัง จนฝังใจใฝ่รักบูชา
ห่างแต่กายใจยังฝังแน่น ถิ่นแดนที่ตรึงอุรา มช นี้ยังตรึงตราเรานั้นแน่เอย

..............................................................................................................
ร่มแดนช้าง
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ของเรา
งามพร้อมสมภูมิลำเนา ที่พวกเราแสนภูมิใจ
สร้างความหวังศรัทธา วิทยาพาเรืองไกล
พวกเราขอเทิดทูนไว้ด้วยดวงใจพร้อมเพรียงบูชา
รอบอาณารั้วเราสีม่วง ดุจเวียงทองของปวงเทวา
สวยงามด้วยธรรมชาติอันสูงค่า เลิศวิชา รวยน้ำใจ ใฝ่รักกัน
เมื่อทองกวาวดอกสีแดงเต็มต้น ฝังจิตตรึง ซึ้งกมลเรามั่น
ภาพงามตาทุกครามอง เหมือนดังทองอันผ่องพรรณ
รับสุรีย์แห่งสายัญห์คล้ายสุวรรณนั้นดาษไป
ถิ่นเพลินใจนั้นคืออ่างแก้ว เก็บวารีคล้ายแนวธารใหญ่
น้ำห้วยแก้วรินไหลหลั่งยังเวิ้งใหม่ กว้างขวางไกลแลวิไลแลใสเย็น
ผ่อนอารมณ์ สุขสมยามเคียงคู่ ทุกแห่งชวนพิศดูชมเล่น
รอบวารีนี้เพลินตา สายลมมาพาให้เย็น
แสนสบายจึงหมายเป็นศูนย์หย่อนใจไว้ชื่นทรวง
จากแดนไทยทั้งไกลและใกล้ แต่รวมใจสวมกันเป็นห่วง
น้ำใจเล่า เรารักใคร่ในสีม่วง ผูกสัมพันธ์กันทั้งปวงห่วงทุกครา
ร่มแดนช้างชูคบเพลิงเชียงใหม่ มิได้ไกลพระบาทไทยราชา
ร่มภูพิงค์นั้นดำรงทุกคราทรงเสด็จมา พระเมตตาแผ่พร้อมมา
ถึงพวกเราทุกเหล่าเอย..