15 ตุลาคม 2550 11:12 น.
ร่มสัก
ศิษย์เสกสรรปั้นคำนำมามอบ
แด่แม่ครูผู้รู้รอบด้านภาษา
เจิดประกายพรายเก็จเพชรา
คงคุณค่าตีตราค่าควรเมือง
เชิดภาษาชูภาษิตด้วยคิดชอบ
นามระบือลือรอบให้ลือเลือง
ดังองค์เทพประทานพรให้ประเทือง
เกลาปัญญาให้ปราดเปรื่องเลื่องลือ
เป็นแนวทางแบบอย่างปฏิบัติ
ตามระเบียบวางจัดให้ยึดถือ
อย่าง "พอเพียง" ให้ "เพียงพอ" หมั่นฝึกปรือ
ศิษย์ใช้ถือเป็นตัวอย่างทางดำเนิน
ศิษย์จึงสรรค์ปั้นคำนำมามอบ
ด้วยความดีมีชอบศิษย์สรรเสริญ
จึงประเสริฐมังคลาพาเจริญ
ด้วยดำเนินแนวทางแบบอย่าง"ครู"
บูชาครู ผู้เป็นแบบอย่างอันประเสริฐแก่การดำเนินชีวิต
" รองศาสตราจารย์นราวัลย์ พูลพิพัฒน์"
6 กันยายน 2550 12:03 น.
ร่มสัก
โอ้แม่เจ้านวลละอองขวัญของพี่
ขุ่นน้ำใจอันใดโปรดปรานี
ยุพดีเจ้าหมองข้องอันใด
พี่ขอโทษโปรดเถิดเจ้าน้องข้า
ดวงมาลาพวงทองเจ้ากรองให้
เมื่อคราวชื่นรื่นรมย์สมดวงใจ
เหตุอันใดแม่จึงขัดตัดไมตรี
ใจพี่ราวร้าวรวดปวดดวงจิต
แม่มิ่งมิตรคิดใดเล่าเจ้าแม่ศรี
ใจพี่ภักดิ์รักเจ้าเท่าดวงมณี
แต่เจ้าสิ..กลับริบหรี่ไม่มีใย
ทรมานสรรพางค์กายค่อยคลายเจ็บ
แต่เจ้าเหน็บใจพี่นี่ไฉน
จะรู้จางร้างหายคลายคราใด
ยังฝังใจในกายจวบตายพลัน
ผิว์ร่างแหลกเป็นธุลีพี่ไม่ว่า
ยังบูชารักแท้มิแปรผัน
ให้ฟ้ารู้ ดินรู้ ถ้าคู่กัน
พี่จะครองรักมั่นจนวันตาย
ถ้าใจเจ้าแปรผันปันเป็นอื่น
แม่บานชื่นตัดรักหักสลาย
ใจพี่รักเจ้าอยู่มิรู้คลาย
ดินถล่มล่มทลายมิคลายรัก
4 กันยายน 2550 21:20 น.
ร่มสัก
คงเพราะกรรมบันดาลหรือกาลลิขิต
ให้ชีวิตเปลี่ยนพลิกชะตาผัน
ฤาพรหมขีดเส้นลายสายเกี่ยวพัน
จึงดลให้มาพบกันในวันนี้
ประตูใจปิดตายมิคลายออก
ขังหัวใจมิให้ออกกลัวเจ้าหนี
ไประเริงหลงเชิงถ้อยวจี
แล้วซานซมในวันที่ถูกทิ้งมา
จึงบอกใจให้นิ่งอย่าติงไหว
ในน้ำคำใครใครที่ไหนหนา
จงจดจำพิษช้ำที่ผ่านมา
แล้วจงลืมคำว่า "รัก" ผลักออกไกล
หรือคงเป็นเพราะผลกรรมนำลิขิต
ดาลห้องใจที่มืดมิดกลับว่างใส
ลืมพิษรักร้ายกาจจากใครใคร
เผลอระเริงรักใหม่อย่างไม่เกรง
บอกกับใจเอาเถอะถ้าจะช้ำ
ถือเป็นกรรมยีย่ำมาข่มเหง
ปล่อยใจชื่นทำนองรักในบทเพลง
ที่บรรเลงอย่างดื่มด่ำ...อยู่ร่ำไป
24 พฤษภาคม 2550 11:17 น.
ร่มสัก
ไม่อยากได้อะไรมากมายนัก
ขอมีคนที่รักก็สุขล้น
และคำพรจากแม่อีกหนึ่งคน
จะยากดีมีจนไม่สนใจ
และอีกอย่างที่อยากจะร้องขอ
คำอวยพรร้อยต่อเรียงมาให้
จากเพื่อนพ้องทุกท่าน...ที่บ้านกลอนไทย
คงเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ในชีวิต....
23 พฤษภาคม 2550 23:25 น.
ร่มสัก
หลับเถิดนะ...หลับเถิด...จะกล่อมให้
พักกาย พักใจ ที่เหนื่อยล้า
ลืมเรื่องต่างต่าง ที่ผ่านมา
สู่สวรรค์ชั้นฟ้านภาลัย
อโหสิต่อกรรมต่อกันเถิด
ไปพานพบชาติเกิดในภพใหม่
เป็นศิษย์เป็นครูกันตลอดไป
ผลบุญใดอุทิศให้ตามผลบุญ
หลับเถิดนะ...หลับเถิด...จะกล่อมให้
ผลบุญใดช่วยดาลจานเกื้อหนุน
เทพไทชั้นฟ้ามาการุญ
โปรดค้ำจุนศิษย์รักด้วยสักที
ด้วยอาลัยรักให้ศิษย์รัก นตท.กรัณฑ์ อรชร ที่เสียชีวิต
จากความประมาทในการรับน้อง
ขอให้ศิษย์ผมเป็นรายสุดท้ายนะครับ
หน้าส่วนตัว
1942
