18 มกราคม 2550 22:28 น.
ร่มสัก
ตะเลงพ่ายภายใต้พระ- บารมี
พระนเรศวร์ธิบดี ปิ่นไท้
พระป้องปกราชธานี อยุธ- ยาเฮย
ยุทธหัตถีเศิกไสร้ ม่านม้วยเมื่อกาล
พระเดชแสดงดลฤทธิ์ ฟุ้งฟ้า
เคียงคู่พระอนุชา เยี่ยมสู้
เถลิงขี่พระคชา ทั้งพี่ น้องเฮย
ด้วยบ่มีไทยผู้ อื่นต้านทานมอญ
ด้วยพระบุญญาธิการ กฤษฎา
ตะเลงไป่ทานศาสตรา- วุธได้
แสดงเดชฤทธิวรา- ฤทธิ์ยิ่ง
พระเกียรติปรากฏไว้ แห่งหล้าแดนสยาม
ไทยทั่วแดนต่างน้อม สดุดี
ไทยเทิดพระบารมี ปกเกล้า
ไทยทั้งทั่วปฐพี ยอ ม- หาราช
ไทยเทิดองค์พระเจ้า ยิ่งด้วยชีวี
15 พฤศจิกายน 2549 18:02 น.
ร่มสัก
โอ้เจ้าพิมนิ่มน้องของพลายแก้ว
แม่ด่วนลาจากแล้วฤาไฉน
มาลืมรักเร่ร้างจืดจางไป
เจ้าตัดใจแม่งามปลื้มมาลืมกัน
พี่ครุ่นครางครวญคิดจิตประหวัด
รักมิเคยข้องขัดช่างสุขสันต์
น้ำใจนางทางสองน้องเจ้าปัน
ให้ร่วมจิตผูกพันคล้องกันไป
แม่งามหน้าหางามใจมิใคร่รู้
หรือหลงเล่ห์เหลี่ยมชู้มิรู้ได้
ด้วยพี่หลงงามพริ้มพิมพิลาไลย
เจ้าพิมจิตแม่พิมใจไว้ตรึงตรา
"อดข้าวดอกนะเจ้าชีวิตวาย
ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา"
แต่ครานี้พี่คงตายวายชีวา
ด้วยไร้นุชนวลมาอยู่แนบกาย
สายหยุดหยุดกลิ่นหอมแล้วสายนี้
สายแล้วรักพี่มิจางหาย
ล่วงบ่ายค่ำย่ำเย็นมิเห็นคลาย
พี่คงตรมตรอมตายแล้วเจ้าพิม
ถวิลหาความรักที่ซับซ้อน
เป็นกลซ่อนผัดผ่อนมิพออิ่ม
เป็นแรกรักรุ่นราวให้เจ้าชิม
จิตปานปิ้มเพียงขาดอนาถใจ
13 พฤศจิกายน 2549 14:13 น.
ร่มสัก
ประนมกรกรรพุมประชุมหัตถ์
น้อมมนัสพุทธคุณหนุนศาสนา
นบจิตไหว้พุทธะ"ชินราชา"
งามสง่าเย้ยฟ้าเยาะธาณินทร์
ระเรื่อทองเรืองรองผ่องประภัสร์
เจิดจรัสรูปพระพักตร์มิพักผิน
พระโอษฐ์แย้มด้วยเมตตาไร้ราคิน
ดังแว่วยินธรรมก้องในห้องใจ
องค์เอวอรชรอ่อนวิลาศ
ขัดสมาธิประทับมั่นมิหวั่นไหว
พุทธศิลป์ยุคสมัยสุโขทัย
นามปางมารวิชัยสร้างศรัทธา
ซุ้มเรือนแก้วพรายแพรววิไลเลิศ
พริ้งเพราเพริศตระการนักสุดจักหา
ชะรอยเทพเนรมิตประสิทธิ์มา
เป็นบุญตาบุญใจให้ชื่นชม
โบสถ์วิหารชานระเบียงเรียงสลับ
จัดประดับทุกอย่างช่างเหมาะสม
ต่ออายุพุทธศาสน์ให้ยืนยง
คงธำรงคู่ชาติไทยไปชั่วกัลป์
อัญชลี วันทา อภิวาท
หน้าองค์พุทธชินราชด้วยจิตมั่น
พระแย้มโอษฐ์ด้วยเมตตามากำนัล
ประกายใจบังเกิดพลันด้วยยินดี
12 พฤศจิกายน 2549 13:15 น.
ร่มสัก
เธอจะเป็นอย่างไรฉันก็รัก
แขนจะขาดขาจะหักก็รับไหว
ให้เธอนั้นสมบูรณ์เพียงแค่ใจ
รับรู้ได้ในรักที่ฉันมี
หูจะหนวกตาจะบอดไม่หวั่นไหว
ให้พิการเป็นใบ้ก็ไม่หนี
ใจไม่บอดเท่านั้นนะคนดี
มองเห็นได้ในรักนี้ที่จริงใจ
แม้เป็นไข้ใกล้ตายก็ไม่ถอย
จะนับวันที่มีน้อยไม่ไปไหน
แต่อย่าให้รักนั้นตายจากไป
ยังมีชาติภพใหม่ให้ได้เจอ
ถึงเป็นบ้าเป็นบอยังขอรัก
จะไม่ทิ้งพลิกผลักไม่ผลั้งเผลอ
ถึงสติเลอะเลือนเฟือนละเมอ
ใจก็ยังมีแต่เธอไม่เปลี่ยนไป
ขอเถอะขอให้ฉันนั้นได้รัก
แม้จะมีอุปสรรคมากแค่ไหน
หวั่นเพียงแต่ถ้าฉันนั้นตายไป
จะไม่มีโอกาสได้ดูแลเธอ
11 พฤศจิกายน 2549 20:22 น.
ร่มสัก
เล่ห์ชะลอเลื่อนพิมานสถานเทพ
มวลมนุษย์ได้สุขเสพทิพย์สวรรค์
งามสง่าท้าเทียบเวชยันต์
ฤาองค์วิษณุกรรม์แสร้งสรรค์มา
เสียงระฆังกังสดาลไหวหวานแว่ว
ดังพิณแก้วคนธรรพ์กระนั้นหนา
แววกระจกวาวกนกช่างงามตา
แดงเด่นดูสง่าเตือนตาชม
สีหราชอาจองทระนงฤทธิ์
ยืนคู่ชิดเคียงข้างอย่างเหมาะสม
ตุงกระด้างตามราศีที่นิยม
นาคเกลียวกลมกอดกระหวัดขัดเส้นลาย
โขลงประตูดูเด่นเป็นสง่า
ศิลปะล้านนามิสูญหาย
แดงสลับทองประดับช่างแพรวพราย
ตั้งหม้อดอกเรียงรายให้ดูงาม
กลจะเย้ยเยาะหยันสวรรค์ฟ้า
อวดเทพไท้เทวาให้เกรงขาม
ไว้ศักดิ์ศรีชาวไทยในทุกนาม
ประกาศโฉมความงามให้ตรึงตรา
เทิดพระเกียรติองค์พ่อหลวงของปวงราษฎร์
ไทยทั้งชาติพร้อมใจน้อมไหว้สา
นิรมิตทิพย์สถานวิมานมา
"หอคำหลวง"จำรัสหล้าข้าฯสดุดี
หน้าส่วนตัว
2186
