28 กันยายน 2550 16:22 น.
รุ้งสวรรค์
ไม่รู้จะเรียกความรู้สึกนั้นว่าอะไร
อีกแล้วนะ..หัวใจ ทำไมต้องหวั่นไหวอย่างนี้
เจ็บเหลือเกินคำว่าเธอจะไป ร้าวรานหัวใจสิ้นดี
ฉันพร้อมอยู่ในฐานะอะไรก็ได้ที่เธออยากมี เพื่อไม่ให้รักนี้ถูกทำลาย
การบอกลาในวันนี้ ไม่ใช่เธอคนดีที่ร้องให้
แต่เป็นฉันฝ่ายเดียวที่เจ็บปวดจนหัวใจแทบสลาย
เมื่อไม่มีเธออยู่ใกล้ ทุกอย่างดูเหมือนไร้ค่าไร้ความหมาย
ภาพครั้งมีเธอเคียงกายไม่เคยจางหายจากส่วนสุดท้ายของความทรงจำ
ฟ้าไม่เป็นสีฟ้า ไม่รู้น้ำตามาจากไหน
ไม่มีเธออยู่ใกล้แต่ทำไมยังมีความเจ็บช้ำ
หรือนี่คือเรื่องธรรมดาของคนที่ถูกทิ้งคนที่ถูกกระทำ
สุดท้ายได้เพียงย้ำว่าเธอได้เอ่ยคำลาแล้วจากไป
ไม่มีอีกแล้วความห่วงใย ที่เธอเคยให้ในวันก่อนหน้า
เคยโทรเคยมาหา เคยให้เวลากันมากขนาดไหน
น้ำเสียงที่น่าฟัง และท่าทางที่สดใส
รู้ดีว่าสายเกินไป เกินกว่าจะรั้งไว้ให้ใจเธอกลับมา
นั่งมองนาฬิกา จะย้อนเวลากลับมาบ้างได้ไหม
เพียงเธอจากไป โลกเหมือนไม่มีใคร ให้ห่วงหา
หมดไปแล้ว..ความรู้สึกดีเหลือเพียงแค่ความชินชา
กระซิบพร่ำพันวาจา เหมือนประกาศให้โลกรู้ว่า เราถูกทิ้ง
ปล.. ถึงแม้ความรักจะทำให้เราปวดร้าว เศร้าหม่นเพียงใด
ชีวิตก็ยังคงต้องดำเนินไป ตราบที่ยังมีลมหายใจ
28 กันยายน 2550 13:17 น.
รุ้งสวรรค์
ให้ความรู้สึกเป็นปากกา เขียนบอกเธอว่าคิดถึง
แล้วเขียนคำ 'รัก' สักคำหนึ่ง แทนความรู้สึกซึ้ง-ซึ้งที่มี..อยู่ในใจ
ท้องฟ้าอาจดูกว้าง ระยะทางอาจดูช่างห่างไกล
แต่แพ้พลังของหัวใจ ที่พร้อมส่งความห่วงใยไปถึงเธอ
กลัวความคิดถึงข้ามฟ้าจะถูกฝังไปกับน้ำตาและความทรงจำ
และอาจเพราะความคิดถึงไม่ใช่ถ้อยคำ ฉันจึงเก็บงำไว้เสมอ
แต่ถ้าความคิดถึงมีปีกมันคงหาคนที่ฉันคิดถึงจนเจอ
คงไม่ปล่อยให้รอเก้อจนน้ำตาเอ่อล้นออกมา
เพราะอบอุ่นใจทุกทีที่คิดถึงเธอ
แม้ไม่อาจพบเจอก็ไม่ใช่ปัญหา
ฝากความคิดถึงไปให้ ฝากลมหอบไปในแผ่นฟ้า
ไม่ต้องโทรมาหากันทุกค่ำคืน แค่นึกถึงกันก่อนตื่นก็พอใจ
ก่อนปิดเปลือกตาหลับไหล อย่าลืมเปิดดวงไฟในฝัน
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า ความผูกพันมันเกิดขึ้นจากจุดไหน
ทุกครั้งที่คิดถึงเธอคืนมืดมิดก็พลันสดใส
รู้ดีว่าเพ้อฝันไป เพราะมีแต่ฉันที่คิดถึงเธออยู่ได้ฝ่ายเดียว
ปล..น้อยใจมากนะ ถ้าความคิดถึงเป็นของฉัน
แต่คนที่ฉันคิดถึง...เป็นของคนอื่น
หน้าส่วนตัว
2377
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
