บทกวี..วันนั้นถึงวันวาน...วันนี้และวันต่อไป

รุ้งสวรรค์

เริ่มจากวันนั้นวันที่ผ่านมาเนิ่นนาน
วันที่เลือนลางจางหายผุดขึ้นจนชัดเจน
ยังจำได้ไม่ลืมก่อนนั้นฉันเองไม่มีใคร
และวันนั้นเธอเองก็กำลังเสียใจ

เริ่มจากความรู้สึกดีดี ทีละน้อย
ก่อตัวช้าช้า แต่งดงามในหัวใจ
ความสดใส ก่อตัวจากความเจ็บปวด
ความเบิกบานก่อตัวจากความช้ำใจ

เป็นอยู่อย่างนี้ดำเนินไปอย่างช้าช้า
วันเวลาผ่านพ้นกำหนดไม่ได้
จวบจนถึงเมื่อวานที่เพิ่งผ่านไป
จึงได้รับรู้ว่ามันไม่เหมือนเคย

ความจริงได้ปรากฎว่ายังมีใครอีกคน
ที่ซ่อนอยู่ในมุมลึกที่ไม่อาจแสดงตน
แต่ก็ยังไม่วายที่คนอย่างฉันจะหาจนเจอ
เขาคนนั้นมันซ่อนอยู่ในหัวใจเธอ

วันนี้ฉันไม่อาจจะรับมันได้
เคยให้อภัยหลายหนจนไม่อาจทนไหว
ยอมรับผิดทุกอย่างแล้วให้ลืมมันไป
เหยียบย่ำน้ำใจแล้วขออภัยช่างง่ายจัง

ยอมหลายหนจนเกิดเป็นนิสัย
ให้รู้ไว้คราวนี้อย่าได้คิดว่าจะเป็นดั่งใจหวัง
รักมากก็เจ็บมากจากความจริงจัง
ยอมเจ็บปวดอีกสักครั้งแล้วเลิกลากันไป

วันต่อไปไม่มีเธอฉันก็อยู่ได้
เธอเสียใจฉันเองก็เสียใจ
แต่ความรักของเรามันคงต้องจบกันไป
ให้เหลือไว้แต่วันนั้นก่อนที่จะถึงวันวาน

ขอโทษที่ต้องใจร้ายกับเธอ
น้ำตาที่ล้นเอ่อคงช่วยเธออีกไม่ได้
วันนี้ขอตัดขาดอย่างไม่เหลือเยื่อใย
วันนี้และวันต่อไปจะทำใจให้ลืมเธอ

ไม่อยากให้มีใครเสียใจ
แต่สิ่งที่เป็นไปมันไม่ใช่อย่างที่ฝัน
วันนี้เราอาจจะไม่ได้รักกัน
เหมือนอย่างเคยแรกเริ่มที่เป็นมา

ลาก่อน...โชคดี