15 มิถุนายน 2548 18:59 น.
รุ้งสวรรค์
กอดฉันให้เนิ่นนาน...กว่านี้
เพราะว่าใจที่มี...อ่อนล้า
คงเหลือเวลา...ไม่นาน
ที่มันคงต้อง....ผ่านไป
กับความทรงจำที่มีช่าง...อ่อนหวาน
กับวันนี้ที่ทรมาน.....ผ่านพ้น
เข็ดแล้วกับหัวใจ...ของคน
เจ็บแล้วที่ใจต้องทน....ปวดร้าว
ปล่อยเวลาที่มี...ผ่านไป
ปล่อยให้ใจล่องลอย...เปลี่ยวเหงา
เปรียบรักดังเงา...ไร้ตัวตน
เปรียบใจของคน....วกวน..จนยากจะหยั่งใจ
เศร้าใจเหลือเกิน...ปวดใจ
จะให้ทำเช่นไร...ถึงจะผ่านพ้น
และแล้วก็รู้ซึ้งถึง...ใจคน
ว่ามันช่างวกวน...สิ้นดี
5 มิถุนายน 2548 18:05 น.
รุ้งสวรรค์
แม้พายุจะพัดกระหน่ำ
ท้องฟ้าจะมืดมิดปานใด
แต่สุดท้ายเมื่อมันผ่านไป
ฉันก็รู้ว่าฟ้าก็ยังสดใสอยู่เหมือนเดิม
วันพรุ่งนี้ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร
และไม่รู้ว่าชีวิตจะเดินไปหนทางไหน
รู้เพียงสิ่งหนึ่งที่อยู่ในหัวใจ
รู้เพียงวันนี้ยังมีอยู่ก็เพียงพอ
ตราบที่ท้องฟ้ายังคงกว้าง
แม้จะเดินลำพังก็ไม่ท้อ
ยังคงมีสิ่งหนึ่งที่เฝ้ารอ
คือฝันที่สดใสและสวยงาม
บนหนทางกว้างไกลสุดขอบฟ้า
มองไปทางไหนก็เห็นผู้คนขวักไขว่ไปมา
แต่จะรู้ไหมยังมีหนึ่งชีวิตช่างเหว่ว้า
เพียงเพื่อทำสิ่งหนึ่งที่จะได้มาให้เป็นจริง
ฝนตกแดดออกชีวิตก็ยังสวยงาม
ท้องฟ้ามืดคลื้มพายุพัดแรงชีวิตก็ยังสวยงาม
ขอเพียงผ่านมันมาให้ได้
แล้วแค่มองย้อนไปก็จะพบอดีตที่น่าจดจำ
มองย้อนไปอาจไม่มีอะไรหลงเหลือ
มีเพียงตัวตนที่ไร้วิญญา
แต่ก็อยากให้รู้และจดจำไว้ว่า
มีไม่มากคนหรอกที่จะผ่านมาได้..จงจำไว้ว่าเธอคือคนพิเศษคนนั้น
หน้าส่วนตัว
1543
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
