11 กันยายน 2547 15:58 น.
รุ้งสวรรค์
มองฟ้าคืนนี้ไม่เหมือนก่อน
ที่มีสองเรานอนนับดาวที่บนฟ้า
คืนนี้มีเพียงฉันคนเดียวที่เหว่ว้า
ใจวุ่นมีน้ำตาเอ่อล้นไหลมาจากข้างใน
ฟ้าคืนนี้ยังมีดาวนับหมื่นล้าน
ที่ไม่เหมือนวันวานเพราะขาดเธอไป
นอนนับดาวคนเดียวรู้สึกเปลี่ยวใจ
ความเหงาเข้าครอบงำข้างในรู้สึกได้ในวินาที
ดาวเหนือมิอาจนำฉันไปหาเธอ
ดวงดาวมากมายมิอาจทำให้ฉันได้เจอเธอคนดี
ทุกสิ่งจบลงแล้วต่อไปจะไม่มี
สิ่งดีดีสองเราหายไป...แต่เกิดขึ้นกับใครอีกคน
สักคืนคงจะมีคนมานับดาวเคียงข้าง
ให้ความรู้สึกอ้างว้างและสับสน
ให้ความรู้สึกที่มีอยู่หายไปกับใครสักคน
ที่เข้ามาเพื่อทำให้ใจฉันได้เบิกบาน