19 พฤษภาคม 2547 18:53 น.

บทกวี...กับใครสักคน..ที่จริงใจ

หลบกายจากสายฝนและหิมะแสนเหน็บหนาว
พยายามลืมเรื่องปวดร้าวแต่มิอาจทำได้
มองไปตามท้องถนนพร้อมกับฟังเสียงหัวใจ
มีผู้คนมากมายบนโลกกว้างใหญ่
บอกฉันได้ไหมฉันจะพบสักคนที่เหมือนเธอได้จากที่ใด

เก็บฉันไว้ในหัวใจเก็บไว้ในความรู้สึก
เก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจจะได้ไหม
ขอมือเธอช่วยรั้งฉันเอาไว้อย่าให้ฉันจากไปไกล
แสดงความรักของเธอที่ปราศจากเงื่อนไข
แสดงให้ฉันได้รับรู้ถึงความอัศจรรย์ใจว่ามีจริง

มีหลายคนกล่าวไว้ไม่มีสิ่งใดคงอยู่ได้ตลอดไป
เราเดียวดายที่นี่ในวันนี้คือความจริง
ความรักคือสิ่งที่ไม่ไปไหนไกลจากเรา
มันง่ายมากที่จะทำลายความเหงา
เพียงเก็บความรักของสองเราไว้ในหัวใจเธอ

ยืนอยู่บนภูเขาสูงมองจันทร์ผ่านท้องฟ้าที่สดใส
หาเพื่อนสักคนที่จริงใจกับฉันหาได้เสมอ
แต่ไม่เคยเจอใครที่เข้าใจได้สักหน
ไม่ต้องการมากมายขอแค่ใครสักคน
ที่พร้อมอดทนเดินเคียงข้างได้ทุกเวลา