25 กุมภาพันธ์ 2547 12:32 น.
รุ้งสวรรค์
ผู้คนมากมาย
นั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์
หลายคนเดินขวักไขว่
วุ่นวายในห้องประชุม
เสียงเพลงจากเครื่องคอม
หลายเครื่องแข่งกัน
ฟังดูคล้ายคนเถียง
ยิ่งทำให้ที่ประชุมเครียดตึง
ข้างนอกฝนกำลังตก
นกหลายตัวบินหลบฝน
รถเมล์แล่นไปไม่สนใจ
คนเก็บตังค์ได้แต่ร้องบอกทาง
ลมแรงฝนกระหน่ำ
หลายสิ่งเกิดขึ้นในเมืองกรุง
แล้วบ้านทุ่งไร่นาเป็นอย่างไร
อากาศจะร้อนอบอ้าวไหมใครบอกที
เวลาอย่างนี้ฉันกำลังเขียน
เขียนบทกวี..ร้อยแก้ว
และตอนนี้ก็กำลังนึกอะไรไม่ออกแล้ว
และเจ้านายชื่อ..แมว..ก็มาพอดี
ตอนนี้คงต้องพอก่อน
ที่อื่นเป็นอย่างไงบ้าง
ยังไงก็บอกกันได้
ที่นี่บรรยากาศเย็นในห้องแอร์..
มุมหนึ่ง..ในกรุงเทพมหานคร
25 กุมภาพันธ์ 2547 12:14 น.
รุ้งสวรรค์
เมื่อถึงซึ่งเวลา
ที่ฉันจะลาเมืองใหญ่
เพื่อไปสู่ทะเลที่มีน้ำใส
ที่กว้างไกลมองไปสบายตา
ทะเลมีคลื่นมีลมไหว
มีเรือท่องไปในนภา
มีผู้คนล้นหลามที่เข้ามา
หาความสุขสนุกใจ
ตะวันขึ้นในยามเช้า
รีบลุกมาเฝ้าจะได้ดูไว้
ตะวันสวยในยามเช้าเป็นเช่นไร
เกิดมาต้องดูให้ได้ไม่เสียที
ในยามเย็นก่อนตะวันลับ
แสงตะวันส่องไปในทางนที
เห็นแล้วแสนสบายใจสิ้นดี
เสียดายเวลานี้ไม่มีเธอ
ในค่ำคืนอย่างนี้ที่ทะเล
ไม่ว้าเหว่เพราะยังมีเพื่อนข้างกายเสมอ
ดีดกีตาร์ร้องเพลง..ฉันรักเธอ
เพลงของใครนะเออช่วยบอกที
สีสันในค่ำคืนอย่างนี้
เป็นอีกอย่างที่ขาดจากชีวิตไม่ได้
เพราะฉันเป็นคนที่มีหัวใจ
ลอยล่องไปในทางลม
ก็เลยเขียนเพลงนี้ขึ้นมา.
มีชื่อว่าเพลง..ทะเล..
ใช้ทำนองในการร้องเห่
เหมือนเพลงช้าง.ก็ดูเท่อีกแบบไป
ทะเล..ทะเล..ทะเล..
น้องเคยเห็นทะเล..หรือเปล่า
ทะเลกว้างใหญ่ไม่เบา..
หาดทรายสีขาวดูงามตา
กุ้ง หอย ปู ปลา มีมากมาย
เราแสนสบาย..เมื่อไปทะเล
24 กุมภาพันธ์ 2547 14:00 น.
รุ้งสวรรค์
เจ็บปวดรู้ไหม
ที่เห็นเธอร้องไห้ออกมาอย่างนี้
ฉันเองที่เป็นอยู่ก็ไม่ใช่คนดี
จึงบอกให้เธอเลิกไปสักทีเธอจะได้สบายใจ
ความจริงที่เป็นอยู่มีใครรู้บ้าง
ในความรักที่เคยสดใส
วันนี้ฉันมาเปลี่ยนใป
เธอไม่ต้องโทษใครโทษฉันคนเดียว
กับความรักที่มีกันมา
กับวันเวลาที่อยู่ร่วมกัน
ขอบใจเธอที่เคยรักฉัน
วันเวลาคงรักษาใจของเธอ
ขอให้เธอได้พบรักที่งดงามอย่างใจ
อย่าได้เจอใครที่เป็นแบบฉัน
คนไม่ดีเป็นคนที่ไม่สำคัญ
เป็นฉันนั้นทำให้เธอต้องปวดใจ
ไปดีเถอะนะที่รัก
ไปเพื่อจะได้เจอใครที่ดี
คนที่ทำให้เธอมีความสุขได้
อย่างที่ใจของเธอต้องการ
คงไม่มีใครไม่เจ็บปวด
แต่เมื่อถึงเวลาคงต้องจากไป
ไปเพื่อจะได้พบคนใหม่
คนที่เป็นอย่างใจเธอต้องการ
23 กุมภาพันธ์ 2547 18:31 น.
รุ้งสวรรค์
ไม่ว่าเนิ่นนานแค่ไหน
ฉันเชื่อว่าคนเราเปลี่ยนไปไม่มากนัก
ฉันอยากให้เธอได้พบรัก
ได้รู้จักกับคนที่แสนดี
ฉันรู้ว่าฉันอาจไม่ใช่คนนั้นของเธอ
แต่อยากให้รู้เสมอว่าฉันคนนี้
คนธรรมดาคนหนึ่งเป็นคนที่
รักเธอหมดหัวใจที่มีอยู่ทั้งใจ
อาจไม่เลิศเลอเท่าดาวเท่าฟ้า
เพราะไม่รู้ว่าฟ้ากว้างเท่าไหน
และดาวก็อยู่ห่างจนแสนไกล
ขอเพียงรับรู้ว่าใจฉันมีเธอก็เพียงพอ
ในระยะทางที่ไกลห่าง
มีหลายอย่างที่อยากวอนขอ
ให้เธอคนดีที่ฉันนั้นเฝ้ารอ
มีความรักความเข้าใจในกันและกัน
23 กุมภาพันธ์ 2547 14:01 น.
รุ้งสวรรค์
ไม่บ่อยนักที่ชีวิต
จะปล่อยพื้นที่ว่าง...ให้ได้คิดถึงใครคนหนึ่ง
ไม่บ่อยนักที่วันเหงา ๆ จะมีเวลาคอยให้ฝันซึ้ง
กับเรื่องราวของใครคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามา
โลกใบเดิมยังคงหมุนไป
อาทิตย์ระอุไอทอแสงอร่ามฟ้า
อุ่นไอรักยังอบอวลทุกช่วงเวลา
ใจดวงเดิมยังคอยห่วงหาอยู่ทุกคืนวัน
จะเก็บทุกความผูกพันอันแสนหวาน
จะร้อยรักในวันวานระหว่างเธอและฉัน
เป็นดอกไม้ที่ผลิบานแย้มรับแสงตะวัน
สู่โค้งรุ้งหลากสีสัน..สู่ฝันที่มีในหัวใจ
ฉันจะไม่ร้องไห้ไปกับความเหงา
จะหล่อหลอมทุกความคิดถึงของเรานั้นไว้
ให้ทุกคืนที่หลับฝันให้ทุกเช้าที่ตื่นได้อบอุ่นใจ
ฉันจะวาดโลกที่รอคอยให้สดใส...ด้วยรักที่มีให้เธอ
...................โดย แอ๊ปเปิ้ล
ในโลกนี้มีผู้คนมากมาย
ฉันโชคดีเหลือหลายที่ได้พบเจอ
คนที่มีความรักให้กับฉันอยู่เสมอ
คงเป็นเธอคนนี้..ที่แสนดี
ไม่ปล่อยให้เธอต้องรอคอย
แม้ระยะทางห่างไกลนับร้อยลี้
ความคิดถึงของฉันที่มีจะไปหา
และหวังว่า..ความคิดถึงของฉันคงหาเธอเจอ
หน้าส่วนตัว
37107
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
