23 กรกฎาคม 2546 13:28 น.

บทกวี..กับค่ำคืนเดียวดาย

รุ้งสวรรค์

หลับตาลงยังรู้สึก
ท่ามกลางความอ้างว้างในหัวใจ
ค่ำคืนยาวนานกับความเดียวดาย
กับลมหายใจที่ว่างเปล่า

อยากให้เธอได้สัมผัส
กับความห่วงใยที่มีให้เธอ
ได้ยินเสียงพระจันทร์
จะกล่อมเธอฝันดีให้เธอได้รู้..ตลอดไป

ว่าทุกเวลาที่เราห่างกันแสนไกล
ยังมีอีกคำในหัวใจที่จะบอกเธอ
ให้เธอได้รู้และเข้าใจ
ว่าคิดถึงเธอ..

เมื่อเราห่างกันแสนไกล
มีคำหนึ่งคำจะพูดไปให้เธอได้รู้
จะแทนความหมายความห่วงใย
ฉันคิดถึงเธอ..ก็ฉันมีเพียงเธอ

ทุกทุกครั้งที่อ่านบทกวีนี้
ก็ขอให้รู้ที่แห่งนี้..นั้นยังมีรักอยู่
เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้
ว่าฉันไม่มีเปลี่ยนไป...เพราะหัวใจเราผูกพัน

1461

love

comment

19 กรกฎาคม 2546 12:05 น.

บทกวี..กับครั้งหนึ่งในหัวใจ

รุ้งสวรรค์

เราไม่มีคำว่าลาก่อน
เราจะไม่มีตอนนั้น
จะมีเพียงแค่เธอและฉัน
ไม่ว่านานสักเพียงไหน

ขอบคุณเธอจากหัวใจ
ในคืนวันที่สวยงาม
ขอบคุณเธอกับทุกคำ
คำดีดีที่แทนใจ..ที่มีให้กันเสมอ

จะมีวันได้พบกันใหม่
หรือจะไม่มีวันนั้น
ฉันก็ยังมีคำว่ารัก
เธอก็ยังมีฉัน

ก่อนเวลาจะพรากเธอไป
ทำให้เราต้องไกลกัน
ก่อนความจริงจะทิ้งรอยจำ
ในใจคนรักกัน..ก่อนตะวันจะสิ้นแสง

ขอให้ฉันกอดเธอคนดี
สบสายตาคู่นี้ให้เนินนาน
ขอให้ฉันเก็บความทรงจำไว้
ว่าครั้งหนึ่ง..ได้เป็นใครสักคนของเธอ
...ที่เธอเคยซบไหล่..ซับรอยน้ำตา

ขอให้ฉันเก็บความเป็นเราไว้
สำหรับฉันไม่มีใครเหมือนเธอ
เพราะว่าเธอคือสิ่งที่ไม่เหมือนใคร
เธอคือ..หัวใจ..ฉันเอง

976

love

comment

13 กรกฎาคม 2546 16:26 น.

บทกวี..กับทะเลยามเช้า

รุ้งสวรรค์

ออกไปชมทะเลในยามเช้า
ออกไปรับตะวันแสงอ่อนอ่อน
เสียงลมเสียงคลื่นมันดับใจที่รุ่มร้อน
ปล่อยใจกระเด็นกระดอนล่องลอยไป

อิ่มอารมณ์เหลือเกินเงียบและดูผ่อนคลาย
ไม่มีเรื่องจะเป็นจะตายอยู่ทางนี้
อยากจะใช้เวลาให้มันสิ้นเปลืองไปอย่างนี้
รู้สึกดีมันทำให้รู้สึกดี

รัก..ฉันรักทะเลยามเช้าที่สุดเลย
ฟ้า..ไม่มีดาวแต่ก็ดูสวยอย่าบอกใคร
อิจฉาตัวเองเวลานี้ใครใครเขาคงจะวุ่นวาย
ทะเลยามเข้าแสนสบายแต่เสียดายถ้าหากมี..เธอก็คงดี

4467

love

comment

7 กรกฎาคม 2546 15:15 น.