24 พฤศจิกายน 2546 16:30 น.
รุ้งสวรรค์
เสียงฟ้าร้องดังดัง
สายลมก็พัดกระหน่ำ
ในพายุมืดดำ.
ที่น่าเกรงกลัวและอันตราย
ดอกไม้เล็กเล็กดอกหนึ่ง
ที่คนเขามองข้ามไป
ยังคงยืนท้าทาย
กับสายลมแรงไม่ย่อท้อ
ฉันมองเธอ...เห็นแววตา
เจ้าดอกหญ้าไม่หวั่นไหว
แม้ใครต่อใคร
จะรังแกให้ช้ำให้เจ็บใจ
ฟังเธอฟังอยาก..บอกคนดี
จากวันนี้เป็นต้นไป
ฉันจะหนาวจะร้อน..
จะเจ็บพร้อมเธอ
เธอยังมี..มีอีกคนหนึ่ง
จับมือและยืนข้างกาย
ไม่ให้ดอกไม้ต้านลมอยู่ลำพัง
ฉันรู้ซึ้งในใจ ถึงความดีงามของเธอ
ฉันมองเห็นว่าเธอ
อ่อนล้าเพียงใดในวันมืดมน
จากนี้ฉันขอยืนยัน ขอปันเอาความทุกข์ทน
ขอรับรู้ด้วยคนจะสายลมแรงแค่ไหน
ไม่ว่าทางยาวไกลเท่าใด
แต่ต่อให้มืดเพียงใด
จะไม่มีวันที่เหงาใจได้เลย
24 พฤศจิกายน 2546 16:11 น.
รุ้งสวรรค์
ในเวลาที่เธอเหงาใจ
คงมีใครสักคนที่เธอฝัน
คนที่เธอวาดไว้อยากให้คอยมาเคียงข้างกัน
ให้เธออุ่นหัวใจ....
หนึ่งคนที่เธอฝัน
คนที่เธอนั่งในใจ
ถ้าหากจะถามสักทีได้ไหม
ใครคือคนที่เธอฝันใฝ่...
ที่เธอประทับใจ
อยากเป็นคนนั้นเหลือเกิน
อย่างฉันนั้นใกล้เคียงหรือป่าว
จะดีพอบ้างไหมเธอ..จะพอกับฝันหรือป่าวไม่รู้
ใครที่เธอจะยอมไว้ใจ
ใครที่เธอเฝ้าคอยติดตามหา
ใครกันที่โชคดีที่จะเป็นได้สบตา
ได้นั่งอยู่ข้างเธอ....
หน้าส่วนตัว
1440
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
