9 ธันวาคม 2545 19:48 น.
รุ้งสวรรค์
กาลเวลาเลยผ่านมาถึง
วันหนึ่งวันที่ใบไม้เริ่มโรยร่วง
ใบไม้สีแดงเริ่มลอยล่องไหลเป็นพวง
กลายเป็นใบไม้ร่วงหล่นบนตามทาง
ใบไม้จากสีแดงก็แห้งกลาย
ดูคล้ายคล้ายวันเวลาพาเจ้าช้ำ
พอถึงวันที่โรยราน่าจดจำ
เวลาซ้ำซ้ำเก่าเก่าเวียนหมุนมา
เจ้าทิ้งต้นไม้ไปได้หรือ
พอถึงฤดูใบไม้ผลิเจ้าผุดขึ้น
ดูเหมือนเจ้าก็กลับชีวีฟื้น
ช่างน่าสดชื่นสดใสเขียวขจี
คงต้องลาแล้วเจ้าใบไม้
ทิ้งร่างกายไว้ตามรายทาง
วันหนึ่งวันที่มีคนอ้างว้าง
ผ่านมาทางนี้เมื่อไหร่ขอให้มีใจที่สดใสเสียที
9 ธันวาคม 2545 19:44 น.
รุ้งสวรรค์
ค่ำคืนนี้ที่มีวังวนจากฟากฟ้า
คล้ายสายเมฆาวนรอบไหล
มีดาวรายล้อมรอบวงฟ้าไกล
เหมือนว่าในใจฉันมีเธอคอยล้อมคลุม
แวะมาตอบคำถามจากฟากฟ้า
ที่ยังมีคนคอยห่วงหาอย่างร้อนรุ่ม
วันนี้ตัวฉันจะตอบเธออย่างรัดกุม
ว่าตัวฉันได้ทุ่ม..เททั้งใจให้เธอคนดี
มองดูดวงดาวรายล้อมน่าอัศจรรย์
เสมือนหนึ่งตัวฉันมีเธอคนดี
เสมือนหนึ่งว่าจะถึงเวลาที่
สองเราจะมีกันและกันในอ้อมกอด
ฟ้าคืนนี้จะไม่เหงา
เพราะมีแสงดาวจากฟ้าที่สดใส
ฟ้าคืนนี้จะเหมือนเราหลอมรวมหัวใจ
ให้อยู่ภายใต้วงล้อมแห่งแสงดาว
8 ธันวาคม 2545 20:55 น.
รุ้งสวรรค์
ในค่ำคืนหนึ่งที่เหน็บหนาว
มีหนึ่งหญิงสาวที่ต้องปวดร้าว
กับหนึ่งใจที่ไม่มีคนเอา
เสมือนว่าเขาไม่ต้องการอีกต่อไป
เธอบอกว่าฉันเป็นคนทำลาย
คอยทำร้ายเธอให้หม่นหมอง
เปรียบเสมือนงูร้ายที่คอยจดจ้อง
เฝ้ามองดูเธอยามช้ำใจ
เมื่อความรักของเธอถูกทำร้าย
เป็นฉันเองที่ทำลายสิ่งดีดี
ไม่คิดถึงวันหนึ่งเป็นวันที่
ฉันและเธอมีความสุขอยู่ด้วยกัน
ฉันไม่เข้าใจในความหมายนี้
ความหมายที่เธอบอกให้กับฉัน
คำคำหนึ่งที่เธอเฝ้าบอกกัน
บอกว่าฉันนั้น...เป็นหนึ่ง..ผู้ทำลาย
ฉันได้ทำอะไรลงไปหรือ
ได้โปรดบอกกับฉันให้เข้าใจ
ว่าทำไมเธอจึงบอกว่าฉันนั้นเป็นผู้ทำลาย
ฉันก็ยังคงไม่เข้าใจเธออยู่ดี..