12 พฤศจิกายน 2545 13:19 น.
รุ้งสวรรค์
สับสน อ่อนล้า อ่อนแรง อ่อนไหว
ผิดหวัง อ่อนแอ พ่ายแพ้ เสียใจ
ก็เหมือนเดิมทุกที ไม่ว่าฉันจะทุ่มเทเท่าไร
ไม่เห็น จะเป็น เหมือนใจ
ตอกย้ำ กดดัน บีบคั้น หวั่นไหว
ก็อยากจะทำอะไรให้ดี ไม่เหมือนที่เธอหวั่นไหว
รอยยิ้ม ปลอบโยน จับมือ กอดฉัน
เหล่านี้คือกำลังใจ ที่ให้กันไม่หวั่นไม่ไหว
เพียงแค่เธอเข้าใจ เพียงแค่เธอมั่นใจฉัน
11 พฤศจิกายน 2545 13:10 น.
รุ้งสวรรค์
เมื่อฉันคือคนที่ไม่ใช่
ฉันก็จะไม่ทำร้ายตัวเองอีก
เพราะความรักทำให้หัวใจเกือบจะฉีก..
ต่อไปนี้ขอหลีกหนีจากตัวเธอ
จะไม่มารบกวนให้ว้าวุ่น
จะไม่ทำให้ความอบอุ่นของเธอหนี..หาย
จะไม่ทำให้รักของเธอที่มีให้กับเขาต้องมลาย
แต่จะขอยอมสลายตัวเองจาก..เพื่อให้เธอได้พบกับคนของเธอ
ต่อไปนี้จะไม่มาวุ่นวาย
จะไม่ทำให้เธอต้องสับสน
จะไม่ทำให้คนของเธอ
ได้ว้าวุ่นในจิตใจ
ความรักทั้งหมดที่มีให้
จะไม่ขอเอาคืนจะได้ไหม
แต่ขอคืนเพียงหนึ่งหัวใจ
ที่คนอย่างเธอไม่ต้องการ
ขอเธอจงโชคดี
ต่อไปนี้ต้องดูแลตัวเองมากกว่าเก่า
เพราะต่อไปนี้จะไม่มีสองเรา
แต่จะมีเขาและเธอเพียงสองคน
เมื่อเราไม่อาจรวมหัวใจได้
ฉันก็คงจะไม่ทำร้ายตัวเอง
ปล่อยให้หัวใจฉันมันวังเวง
วกอยู่ในวังวนของความมืดมน
10 พฤศจิกายน 2545 13:54 น.
รุ้งสวรรค์
รู้ไหมวันนี้หัวใจฉันอ่อนล้า..
เมื่อถึงวันเวลาที่ฉันรู้ว่า
ฉันจะไม่มีเธออีกต่อไป..
วันที่สองเราบอกลาซึ่งกันและกัน
เมื่อก่อนนี้ฉันยังคงมีความสุข
จนมาวันนี้ฉันได้รู้ความจริงว่า
เธอเองไม่เคยมองมาที่ฉัน
เหมือนว่าฉันไม่มีตัวตน
จริงอยู่ฉันอาจจะบ้าไปคนเดียว
ที่รักเธอสุดหัวใจอย่างนี้
แต่ว่า..มันเป็นความจริงใจที่มี
ไม่ว่าวันนี้วันไหนจะรักเธอ
คอยบอกหัวใจอย่าได้ท้อแท้
แต่ว่าที่แน่ ๆ ต้องนอนร้องไห้
วันนี้วันที่เธอไร้หัวใจ
แล้วทำไมต้องทำร้ายกัน
เธอบอกเธอก็เคยเจ็บช้ำ
แล้วเธอมาทำให้ฉันเจ็บปวด
ทำให้หัวใจมันร้าวรวด
เจ็บปวดถึงขั้วของหัวใจ
ต่อไปนี้ฉันคงต้องอยู่คนเดียว
กินคนเดียวเที่ยวคนเดียว
ไม่มีคนดี..คนเดิมอีกแล้ว
เพราะที่ผ่านมาฉันคิดไปเอง
อยากจะค้นหาความรักแท้..
ถึงแม้จะเจ็บปวดอีกสักกี่หน
แต่..บอกใจให้จำทน
เกิดเป็นคนอย่าเพิ่งท้อ..ขอสู้ตาย
วันเวลาที่เคยฝันร่วมกันมา
มันช่างมีค่ามากเกินจะตัดทิ้ง
วันที่ผ่านมามีฉันที่รักจริง
แต่เธอกลับมาทิ้งหัวใจ..ที่อ่อนแอ
จะไม่ขอร้องให้เธอคืนกลับ
แต่จะยอมรับในความเป็นจริง
ถึงแม้หัวใจจะถูกทิ้ง..
แต่จะประวิงเวลารักษาหัวใจ
สักวันหนึ่งคงพบซึ่งรักแท้
สักวันหนึ่งคงพบคนที่จริงใจ
สักวันหนึ่งฉันจะหัวเราะได้
สักวันหนึ่งฉันจะหลอมหัวใจให้กับอีกคน
4 พฤศจิกายน 2545 18:49 น.
รุ้งสวรรค์
ทุกครั้งที่ฉันเหม่อมองไปบนฟ้ายามค่ำคืน
ฉันเห็นดาวดาษดื่นกระพริบไหว
ฉันเห็นคล้ายหน้าเธอบนฟ้าไกล
ฉันเห็นหัวใจเราหลอมรวมกัน
ฉันบอกให้หัวใจเราออกเดินทาง
ไม่มีอะไรคอยขวางกั้นเราได้ในทางฝัน
ให้เราได้พบเจอกันทุกคืนวัน
ให้สายสัมพันธ์ยิ่งมั่นคง
มีบ้างบางครั้งที่เหน็บหนาว
แต่ฉันก็ไม่เคยปวดร้าวเมื่อมีเธอ
เธอคอยเป็นกำลังใจให้กันเสมอ
แม้ในยามไม่พบเจอก็ไม่ร้าวราน
คืนนี้จะมีแสงดาวคอยนำทาง..
ในที่สุดความอ้างว้างก็..หดหาย
เมื่อเราถึงจุดหมายปลายทางฝัน
เราจะหลอมหัวใจไว้รวมกัน...เพื่อนำทางรักของเรา
1 พฤศจิกายน 2545 19:34 น.
รุ้งสวรรค์
สายฝนอาจโปรยปราย
สายลมอาจเคลื่อนไหว
สายน้ำอาจกระจาย
แต่สายใจไม่ขาดกัน
สายใยรักมักลึกซึ้ง
สายลมถึงเป็นเหมือนคำบอกเล่า
สายฝนคอยชะโลมใจให้บรรเทา
สายน้ำตาเล่าคอยอยู่เคียงข้างคุณ
สายตานั้นช่างชื่นฉ่ำ
สายฝนพร่ำลงเป็นสาย
สายฟ้าฟาดที่ปลายฟ้า
สายรุ้งมาที่ตรงข้ามกัน
สายน้ำตากำลังหยด
สายฝนช่วยกลบให้หาย
สายฟ้าฟาดให้สะเทือนใจ
สายใจเหมือนจะขาดสะบั้นลง
เหมือนจะมาสายไป
แต่สายใจไม่ขาดจากกัน
มีเพียงสายสัมพันธ์..
ที่เชื่อมสายใยระหว่างเรา..สองคน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
หน้าส่วนตัว
920
