19 พฤศจิกายน 2545 13:16 น.
รุ้งสวรรค์
สิ่งที่ยาวนาน...ยิ่งกว่าสิ่งไหน
นั่นก็คือใจ ที่ฉันให้เธอ
แต่สิ่งที่ยืนยง มั่นคงเสมอ
ก็คือเธอ กับความเฉยชา
อ่อนใจ กับความเลื่อนลอย
กับการรอคอย จนเหนื่อยจนล้า
บัดนี้ มันเกินเวลา
จบแล้ว รักนี้ที่ทนมา
เหนื่อยล้า เพราะรักที่ยาวไกล
หนึ่งคำ ที่อยากจะพูดไป
อยากจะย้ำ ชัดชัดครั้งสุดท้าย
..........รักเธอ........
อยากจะใจเย็น....มากกว่าวันนี้
อยากเป็นคนดี ทนได้นานนาน
แต่จะรอเธอ เพื่อเจอวันนั้น
จะต้องรอ อีกนานเท่าไร
เมื่อเธอ ไม่เคยเข้าใจ
ว่าการรอคอย มันเหนื่อยเพียงไหน
อย่างนี้ คงรอเรื่อยไป
หนึ่งคำ ที่อาจจะฝืนใจ
แต่วันนี้ ต้องพูดมันออกไป
..........ลาก่อน...
19 พฤศจิกายน 2545 13:12 น.
รุ้งสวรรค์
ปิดฉากความฝัน
เปิดม่านความจริง
ต่อไปคงต้องละทิ้ง
ิทิ้งฝันที่เคยมีมา
ที่ตรงนี้จะไม่มีฉัน
เพราะตัวเองนั้นต้องขอลา
ไปแล้วอาจจะไม่กลับมา
แต่ขอความทรงจำอันมีค่าอยู่กับเธอ..
เคยฝันไว้มากมาย..
แต่ก็ต้องฟูมฟายร่ำร้อง
เหมือนมีชีวิตที่เศร้าหมอง
เมื่อเปิดม่านแห่งความจริง
ลาก่อนบทกวีทั้งหลาย
ขาดฉันไปก็ยังมีคนคอยเฝ้า
เฝ้าเพ้อเฝ้าฝันเฝ้าละเมอ
เฝ้าเขียนเธอบทกวี..ที่ดีขึ้นมา
อยากจะอยู่นานกว่านี้
อยากจะมีบทกวีในฝัน
อยากจะเขียนทุกอักขระสานสัมพันธ์
แต่ก็ขาดซึ่งความฝันที่เคยมีมา...
19 พฤศจิกายน 2545 12:56 น.
รุ้งสวรรค์
เพราะโลกนี้ช่างแสนกว้างใหญ่
และระยะทางของเราช่างห่างไกล
จนทำให้รู้สึกเหมือนขาดบางอย่างไป
บางอย่างที่ไม่เคยมีใครต้องการ
เหมือนใจจะหายไปในอากาศ
เพราะสิ่งที่เคยวาด..ไม่เป็นดังฝัน
และต่อไปนี้เราสองจะไม่มีกัน..
แต่อยากให้ความสัมพันธ์ยังคงเดิม
ฉันรู้ว่ามันทำใจยอมรับยาก
แต่ก็คงไม่มากไป..ใช่ไหม
ฉันเองก็เจ็บในหัวใจ..
แต่ก็คงต้องรับมันไว้เป็นบทเรียน
ต่อไปนี้คงไม่มีแล้วละ
ฉันเองก็จะถอนตัวจากมุมนี้
มุมหนึ่งมุมที่มีบทกวี...
มุมที่มีแต่ความเดียวดาย
โหดร้ายไปใช่ไหมสำหรับเธอ
อยากจะขอโทษที่ทำให้เจอแต่...ความผิดหวัง
และวันนี้ฉันเป็นคนทำให้มิตรภาพมันพัง
เพราะฉันไม่อยากจะผิดหวัง...ในความเป็นจริง
เหมือนใจจะขาด
เพราะว่าวาดฝันไว้สวยหรู
แต่วันนี้ได้รับรู้...
ว่าฝันที่สวยหรูไม่มีทางจะเป็นจริง
ลาก่อนนะคนดี..
เพื่อนคนนี้ขอลาไปก่อน
หวังว่าทุกทุกบทกลอน
จะช่วยสอนให้เราเข้มแข็งขึ้นมา...
จะให้ทำฉันใด
เพราะถึงจะทำไปคงไม่เหมือนเก่า
ก็ฉันหมดค่า..หมดความหมายสำหรับเรา
เรื่องราวเก่า...ก็เป็นอดีตไป
คงต้องโทษโชคชะตา
ที่พานพบพาให้มาเจอกัน
จนก่อเกิดเป็นความสัมพันธ์
ที่มีฉันและมีเธอ
ขอให้เธอโชคดีนะ
วันเวลาจะรักษาใจเราได้
อย่าให้ฉันอยู่เหนือกาลเวลา
เวลาอันมีค่าของเธอเลย
ลืมกันได้ลืมกันเถอะ
และฉันเองก็จะทำใจให้ลืมเธอ
เหมือนมันจะง่ายนะ...แต่ว่า
สิ่งที่ฉันทำ..มันเหมือนจะขาดใจ...
18 พฤศจิกายน 2545 17:46 น.
รุ้งสวรรค์
เหนื่อยไหมหัวใจที่เฝ้ารัก
เฝ้าฟูมฟักคิดถึงคนึงหา
เฝ้าคอยมองดาวตรงนั้นทุกเวลา
เฝ้าคอยหาความห่วงใยจากใจเธอ
ดูเหมือนทุกอย่างจะเมินเฉย
ความคุ้นเคยที่มีมาเสมอ
ขาดหายไปจากคนอย่างเธอ
เหมือนไม่อยากเจอกันอีกเลย
หรืออาจเพราะระยะทางที่ไกลห่าง
ทำให้ฉันต้องอ้างว้างในจิตเสมอ
ยิ่งวันนี้..วันที่เหมือนจะขาดเธอ
เหมือนอาจไม่ได้เจอกันอีกต่อไป
เพราะว่าเวลานี้ฉันเหนื่อยใจ
กับการรอคอยใครที่ยากเย็น
เหมือนว่าเธอคนนั้นไม่เคยเห็น
ว่าคนทางนี้อาจจะตาย..ตายทั้งเป็น....
จริงอยู่ฉันเคยบอกว่าระยะทางไม่ใช่อุปสรรค
แต่เวลามักจะเปลี่ยนใจคนเสมอ
และเวลานี้ฉันไม่โกหกตัวเองแล้วเธอ
ฉันขอเสนอให้เราห่างกันด้วยดี
เธออาจจะหาว่าฉันใจร้าย
ได้..ฉันไม่โทษเธอหรอก
เพราะว่าต่อไปนี้จะมีแต่เมฆหมอก
ที่จะบดบังทางเดิน..ของสองเรา
ขอโทษนะเธอคนดี
ฉันรู้ว่าสิ่งนี้ใครใครก็คงไม่ต้องการ
แต่ว่าหากอยู่ไปก็จะมีแต่ความร้าวราน
ปล่อยให้กาลเวลารักษาใจเราเถอะ
นี่แหละหนาเขาว่าเวลาเปลี่ยนใจคนเปลี่ยน
ไม่ใช่ใจเธอที่เปลี่ยนแต่คือใจฉัน
ต่อไปนี้เราคงจะต้องห่างกัน
ยิ่งห่างกว่า..เวลานี้ที่เป็นอยู่..สักที
หากเธอเองเปิดใจยอมรับ
เธอก็จะรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำคืออะไร
เพราะว่าระยะทางที่ห่างไกล
มันทำให้ใจของฉันนั้น..เหนื่อยจัง
เหนื่อยกับการเพ้อหา
เหนื่อยกับการรอคอย
เหนื่อยกับการโกหกตัวเอง
เหนื่อยเหลือเกิน...ฉันเหนื่อยเหลือเกินเธอ
ขอโทษนะที่ทำให้จบลงอย่างนี้
แต่ฉันคิดว่านี่คือทางที่ดีที่สุดแล้ว
ต่อไปนี้คงจะไม่มีวี่แวว
ว่าสองเราจะกลับมาดังเดิม...
รักษาตัวเองให้ดีนะ
ต่อไปนี้คงจะไม่มีฉัน
และเราคงจะไม่มีกัน
และคงจะไม่มีฝันนั้นที่ปลายฟ้าไกล...
อย่ายอมแพ้แม้ไม่มีฉัน
ขอเธอจงสู้มันตามฝันของเธอ
ฝันที่สวยงาม...
ฝันที่สักวันจะเป็นจริง...
15 พฤศจิกายน 2545 20:52 น.
รุ้งสวรรค์
ทุกสิ่งที่ฉันเคยค้นหา
ทุกอย่างที่ใจอยากจะไขว่คว้า
คือทุกเวลาที่ฉันได้อยู่กับเธอ
เธอทำให้ฉันได้มีเวลาที่ดี
ยังอยากให้รู้ว่าใจฉันมี
มีเธอเอาไว้ตลอดทุกที่
ในตอนที่ฉันไม่เหลือใคร..
ยิ่งได้พบก็ยิ่งได้รู้ว่า เธอคือนางฟ้า
ที่สวรรค์ส่งมาเพื่อให้ฉัน
จากนี้ สองเรา จะเดินร่วมทางชีวิตตลอดไป
เมื่อถึงทางแยกเราต่างเลือกเดิน
เธอไม่ต้องนำหน้าฉัน
ฉันไม่นำหน้าเธอ
เรายังคงเดินเคียงกันไป...
หน้าส่วนตัว
671
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
