10 ตุลาคม 2545 13:29 น.
รุ้งสวรรค์
...วันนั้นเธอเข้ามาบอกรักฉัน
...วันนี้เธอเข้ามาบอกลาฉัน
...พรุ่งนี้เธอต้องใช้ชีวิตร่วมกับเขา
...ต่อไปเธอบอกให้เราเป็นเพื่อนกัน
...ฉันบอกเธอไปเถอะฉันไม่ว่า
...ฉันบอกเป็นเพื่อนกันก็มีค่ามากพอแล้ว
...ฉันบอกฉันยังรอเธอได้เสมอ
...แต่ฉันเก็บความลับไว้ไม่บอกเธอ
...ฉันเก็บคำพูดคำหนึ่งที่ไม่อาจเอ่ยได้
...ฉันเก็บคำนี้ไว้...ไปเถอะที่รักไปแล้วอย่ากลับมา
...ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนที่มีค่า
...ฉันไม่เคยต้องการมันต่อไป...
5 ตุลาคม 2545 11:45 น.
รุ้งสวรรค์
ตอนนี้ฝนตก..ผู้คนวิ่งกันขวักไขว่..
ฉันนั่งสบายสบาย..นกสองตัวสลัดตัว..เม็ดฝนกระจาย
เสียงฝนดังแตร๊ก.แตร๊ก..คนหนึ่งกำลังนอนกรน..
พัดลมสองตัวส่ายหน้า..ลมพัดเย็นดี
เวลานี้และถึงเวลาของฉันที่จะได้ขยับเคลื่อนที่กางออกแล้วละ
พรึบ..ตัวฉันเปียกแล้วนะ..เธอละเปียกไหม
ดีใจจัง..