10 ตุลาคม 2545 17:29 น.
รุ้งสวรรค์
สายลมเบาพริ้ว
จนดอกฟ้าปลิวไหว
ความรักจากใจ
เหมือนดังสายลม อ่อนแรง
ฉันเคยรักเธอมาก
วันนี้เธอจากฉันไปแล้ว
อยากจะฉุดรั้งเธอไว้
แต่ไฉนเลยจะทำได้
จริงอยู่ฉันต้องเสียใจ
แต่ฉันจะไม่เลิกรักหรอก
เพราะความรักของฉัน
มีมากจนมันไม่อาจหมดจากใจ
และแต่ก่อนอาจรักเธอมาก
แต่หากวันนี้ไม่ใช่
ก็เธอเป็นคนที่ไร้หัวใจ
แล้วเรื่องอะไรฉันต้องทำร้ายตัวเอง
รักแล้วผิดหวัง
เคยเจอจัง-จัง-มาหลายหน
แต่ก็ต้องพยายามทน..
เพราะฉันเป็นคนไม่ไร้..รัก
10 ตุลาคม 2545 14:16 น.
รุ้งสวรรค์
เพราะฉันมีความจริงใจ
และเธอก็มีความจริงใจ
จึงทำให้สองความจริงใจ
รวมสองเราไว้ไม่ห่างกัน
ถึงแม้ฟ้าจะกว้าง
ถึงแม้ระยะทางจะแสนห่าง
แต่เพราะความคิดถึงรวมกับความจริงใจ
ทำให้ฉันยังอยู่ตรงนี้ได้ อย่างมั่นคง...
10 ตุลาคม 2545 14:11 น.
รุ้งสวรรค์
..บอกใจว่าอย่าคิดถึงเธอมาก
เพราะความคิดถึงของฉันมันรุนแรง
กลัวจะไปทำร้ายเธอเข้า..
แต่ไม่เป็นไร ขอเพียงเธอเปิดใจ
ความคิดถึงของฉันก็จะไม่ทำร้ายเธอ
10 ตุลาคม 2545 14:04 น.
รุ้งสวรรค์
ฟ้า....อาจกว้างและสีหม่น
ทะเล....อาจเค็มและลึกสุดหยั่ง
สายลม...อาจรุนแรงและอ่อนพริ้ว
ระยะทาง...อาจแสนไกล
แต่.......
มิตรภาพ..ไม่อาจลืมเลือนกันได้ในข้ามวัน
10 ตุลาคม 2545 13:35 น.
รุ้งสวรรค์
..เสียงฝนตก
..ฟ้าร้องฟ้าคะนอง
...กบร้องเซ่งแซ่
...เสียงอึ่งอ่าง..อึ่งอ่าง
..เห็นแสงไฟจากตะเกียง
..ลอยอยู่กลางท้องทุ่ง
...ใครหรือออกมาหากบยามนี้
...ฉันนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง
..ฉันเห็น..ฉันเห็น...
เพราะบ้านฉันอยู่ใกล้ทุ่ง
..ฉันเห็น..ฉันเห็นแบบนี้ประจำ
..เวลาฝนตกยามค่ำคืน
..
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
หน้าส่วนตัว
890
