31 ตุลาคม 2545 12:59 น.
รุ้งสวรรค์
รู้ไหมอะไรที่ฉันรัก..
รู้ไหมอะไรที่ฉันอยากรู้จัก
ฉันเองยังคงค้นหาต่อไป
ต่อไป...อีกนานแสนนาน
ทุกคืนฉันคอยถามตัวเอง
ว่าในความวังเวงมีอะไรอยู่..
ฉันพบ..ฉันพบความรักของฉันเอง
ความรักที่..อยากจะมี
เชื่อไหมทุกคืนฉันนอนฝัน
ฝันถึงเจ้าหญิงคนนั้นที่ฉันอยากเจอ
รู้ไหมฉันไม่เคยได้พบเธอ
ในโลกแห่งความเป็นจริง
ฉันพบแต่เธอในความฝัน
ในแต่ละวันฉันคอยนึก..ว่าเธอคือใคร
แต่ว่าเวลากลางวันฉันไม่เจออะไร
อะไรบางอย่างที่คล้ายจะเป็นเธอ
ตอนนี้ฉันอยากเจอเธอ..
ฉันคงจะต้องเข้านอนละเมอแล้วละ
ไม่งั้นฉันคงจะไม่...
ไม่ได้..พบเธอคนในฝันของฉัน
นี่ไงความรักของฉัน
ฉันรักคนที่อยู่ในความฝัน
ซึ่งเธอคือใครที่ไหนกัน
ฉันยังไม่อาจหาคำตอบได้เลยสักวัน
รู้สึกดีที่ได้ฝัน
เพราะความฝันไม่ทำร้ายใคร
ความฝันอยู่ที่จินตนาการ
และฉันจินตนาการถึงแต่..สิ่งดี-ดี
ปล..ฉันคงต้องเข้านอน..เพื่อพบเจ้าหญิงของฉันแล้วละ
30 ตุลาคม 2545 20:16 น.
รุ้งสวรรค์
ยินดี..ยินดีที่เธอกลับมา
กลับมาเป็นกำลังใจให้ฉันอีกหน
แต่ขออย่าต้องทำให้ฉันสับสน
เหมือนที่ใจเคยวกวนในภวังค์
ยินดี..ที่เธอกลับมายังปลายฟ้า
มาพร้อมกับสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิต
มาพร้อมกับความรักและจิตใจ
จิตใจที่ดีแสนดีงาม
ตัวฉันเองอาจจะดูไม่เข้าท่า
และเธอเองยังไม่รู้ว่าฉันเป็นอย่างไร
แต่ขอย้ำอีกสักครั้งว่าหัวใจ...
ต่อนี้ต่อไป..อยากจะมอบให้เธอ
ตัวเธอละพร้อมจะรับไหม
พร้อมจะรับหัวใจน้อย-น้อยดวงนี้
หัวใจน้อย-น้อยที่ฉันมี
มีแต่เธออยู่ข้างใน....
ขอให้เธอจงรับไว้นะ..ได้โปรด
อย่าปล่อยให้มันต้องล่องลอยอย่างลิงโลด
เดี๋ยวคนอื่นจะคว้าเอาไป
เก็บไว้นะ...ช่วยเก็บหัวใจฉันที
ถึงแม้จะดูเร็วไปหน่อย
แต่ว่าความรักก็มีไม่น้อยเลยสักนิด
และอาจจะเคยทำความผิด..
ผิด..ที่ทำให้เธอต้องเสียใจ
เก็บไว้นะ...เก็บหัวใจฉันไว้ให้ดี
เพราะต่อแต่นี้จะมีเพียงเธอเท่านั้น
และเธอจงให้โอกาสมัน
ได้เข้าไปอยู่ในหัวใจเธอ
29 ตุลาคม 2545 19:58 น.
รุ้งสวรรค์
รู้ไหม..คำที่เธอเอื้อนเอ่ย
มันเริ่มทำร้ายใจฉันมากขึ้นเรื่อย-เรื่อย
มันเหมือน..เธอเริ่มทำเฉยชากับฉัน...
เธอคงยังไม่เข้าใจความรู้สึกของกันและกัน
ฉันรู้...วันนี้ฉันยังไม่อาจก้าวข้าม
ข้ามกาลเวลาและระยะทางที่แสนห่าง..
เหมือนปล่อยให้เธออยู่บนความอ้างว้าง
แต่ฉันไม่ได้ปล่อยวางหัวใจเลย..
เธออาจไม่รู้..อาจถามตัวเองอยู่ในใจ
ีำีคำไหน..หรือที่เธอได้เอื้อนเอ่ย..
ตรงไหนหรือที่เธอดู..เริ่มเฉยชา
เธอเองยังคงไม่รู้จนกว่าฉันจะเฉลย..
เธอเอง..เคยเชื่อใจฉันไหม
เชื่อว่า..ความห่างไกลไม่ใช่อุปสรรค..
เชื่อว่าระยะทาง..ที่ห่างกันมาก
ไม่อาจกลั้นใจฉัน..ให้ไปหาเธอ
ฉันเองเชื่อใจเธอเสมอมา..
แต่วันนี้ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มห่าง
มีบางสิ่งเริ่มเข้ามากลั้นกลาง...
กลั้นระหว่าง..ใจ..เราสองคน
หลายวันนี้เธออาจจะสับสน
อาจจะวกวนอยู่กับ..ความหลังเก่า-เก่า
อยู่กับเวลาที่มีค่า..ของเธอกับเขา
เธออาจมองข้ามเรื่องราวระหว่างสองเราไป..
เธอเอ่ยคำว่า..ขอให้ฉันจงโชคดี
เหมือนว่าเธอคนนี้จะไม่อยู่กับฉันอีกแล้ว
คำว่า..โชคดี..เหมือนกับคำที่..ใช้บอกลาซึ่งกัน
เธอคงจะยังไม่เข้าใจในความหมาย..ของคำนั้น
คำ..คำนั้น..มันทำให้ฉันปวดใจ
เธอบอก..ขอฉันอย่าดีกับเธอกว่านี้
ทำไมเหรอคนดี..กลัวฉันจะหนีจากเธอหรือ..
ถ้าฉันทำแบบนั้น..ฉันก็อาจคือ..คนโง่คนหนึ่งเท่านั้นเอง
ไม่ต้องกลัวหรอกนะคนดี..
เพราะว่าฉันคนนี้จะไม่หนีไปไหน
ถึงแม้วันนี้ฉันจะดีกับเธออย่างไร
อีก..ต่อ-ต่อไปฉันก็ยังเป็นเหมือนเดิม
อยากให้เธอเข้าใจฉันบ้าง
ฉันก็อาจจะอ้างว้างเหมือนกับเธอ
ฉันเองก็เคยได้พบเจอ..
หลายเรื่องราวที่คล้าย..กับเธอเหมือนกัน
หากวันนั้นฉันไม่มีเธอ
ฉันไม่ได้เจอเรื่องราวดี-ดีเหมือนวันนี้
แต่แล้วดูเหมือนคนดี..
เริ่มจะตี..จากฉันไปอีกคน
เธอคิดว่า..มีแค่เธอหรือที่กลัว
ฉันคนนี้ก็มีหัวใจที่คล้ายกัน
ฉันบอกให้เธอเป็นกำลังใจให้กับฉัน..
เธอบอก..เธอทำอย่างนั้นตลอดมา..
ขอนะ..คนดี.
ขอเธออย่าห่างจากฉันคนนี้
แค่ระยะทางที่มี..
มันยังไม่พออีกหรือ
แค่เธอ..จะออกห่างฉัน
คิดแค่นั้น..ฉันก็ปวดใจแล้ว
เป็นกำลังใจให้กับฉันนะ..
ขอร้องละได้โปรด..
กลับมานะเปิ้ล..
กลับมาที่ปลายฟ้า..
ตรงขอบฟ้านั่นไง..
แล้วขอเธอจงนำใจ..เธอกลับมาด้วยล่ะ
ปล..เข้าใจฉันบ้างนะ...
29 ตุลาคม 2545 17:33 น.
รุ้งสวรรค์
ถึงฝนคนที่เป็นหนึ่งในหัวใจ
คนที่จะไม่มีใครแทนเธอได้
คนที่ฉันจะรักตลอดไป
ตราบนี้อีกนาน...เท่านาน
ป่านนี้ฝนจะเป็นอย่างไรบ้าง
รู้ไหมว่าฉันอ้างว้างและป่าวเปลี่ยว
ในคืนที่ฉันต้องนอนคนเดียว..
รู้ไหมน้ำตาแทบกระเซ็น..
ฝนจำคำที่ฉันบอกได้หรือไม่
คำที่ใคร-ใครก็พูด..ยามความรักมาเยือน
คำที่ฉันเองอยากจะเอื้อนเอ่ย
คำนั้นคือคำว่า..รักจากใจฉันไง
ฉันรู้ฝนเองก็คงจำได้
เพราะแม้ว่าจะนานเท่าไรมันคงไม่จางหาย
เพราะคำว่า..รัก..ไม่มีวันตาย
แต่สิ่งที่จางหายคือตัว..ฝนเอง
ฝนครับ..ฝนจะกลับมาได้ไหม
รู้หรือป่าวว่าใจดวงนี้ยังเฝ้าคอยเวลา
เวลาที่ฝนจะมาเยือนอีกสักครั้ง
แล้วฉันจะไขว่คว้า..ฝนไว้ ไม่ให้จากไป..
ฝนครับ..กลับมาเถิด..ได้โปรด
กลับมาทำให้หัวใจดวงนี้ชุ่มฉ่ำอีกสักครั้ง
แล้วฉันจะรั้งฝนไว้...ด้วยหัวใจของฉัน
แม้ว่ามันจะไม่น่าให้อภัยก็ตามที
ฝนครับ..ได้ยินไหมฉันร้องเรียก
เรียกหา..หัวใจที่จางหาย
เรียกหาตัวฝน..ที่เหมือนมลาย...
ให้คืนกลับ...มายังที่ตรงนี้
สิ่งที่เคยผ่านไปฉันขอโทษ..
ขอฝน..จงโปรดให้อภัยฉันได้ไหม..
ขอร้องละ..โปรดอย่าทำร้ายหัวใจ
ขอจงรีบกลับมาไว-ไว..จะได้รักกันเหมือนเดิม
ฝนครับได้ยินแล้วกลับมาไว-ไวนะ ...ไหนจะรอ
29 ตุลาคม 2545 13:04 น.
รุ้งสวรรค์
ความเหงาความปวดร้าวที่เธอได้รับ..
ความสับสนหัวใจที่เธอไม่เคยเป็น
กับความเป็นจริงที่เธอได้เห็น
เธอได้เห็นเขาเดินข้างเคียงกัน
เธอรู้สึกอย่างไรบ้างที่ได้รับรู้
คงเจ็บปวดน่าดูฉันเดาได้
เพราะสิ่งที่เธอกำลังเจ็บปวดใจ
ฉันก็เคยได้รับรู้มาเหมือนกัน
ฉันอยากให้เธอทำใจดี-ดีนะ
เพราะอีกไม่นานสิ่งเหล่านี้คงจะดีขึ้น
ขอเพียงเธอลุกขึ้นยืน..
แม้จะต้องฝืนความรู้สึกของตัวเอง
จริงอยู่อาจจะทำได้ยาก
แต่มันก็ไม่มากไปสำหรับเธอไม่ใช่หรือ
เพราะที่เธอสัญญากับฉันก็..คือ
เธอจะไม่ยึดถือ...สิ่งเลวร้ายไว้กับตัว
ยิ้มนะ..เธอโปรดจงยิ้ม
เพราะรอยยิ้มของเธอทำให้โลกสดใส
ต่อไปนี้เธอจะมีฉันเป็นกำลังใจ
ฉันจะคอยทำลายความเหงา..ความเศร้า..
ความว้าเหว่..ความสับสน...
ความเจ็บปวด..ที่เธอได้รับเอง
ปล...สัญญากับฉันนะ ว่าจะเข้มแข็ง
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
หน้าส่วนตัว
896
