11 พฤษภาคม 2546 16:46 น.
รุ้งสวรรค์
ฉันไม่สนเขาว่าเธออย่างไร
ฉันไม่สนว่าเธอจะเคยเป็นใคร
ฉันไม่สนว่าเธอจะเคยรักใคร
เริ่มต้นใหม่กับฉันอีกครั้งได้ไหม..
.................................................
ลืมมันซะเถอะ...
ลืมเถอะเธอ..ลืมให้หมดใจ
ที่แล้วมาให้ผ่านไป
ใจดวงนี้ไม่มีซ้ำเติม
............................................
ไม่ต้องเสียใจที่ไม่เคยเจอรักแท้..
ไม่ต้องเสียใจที่เจอแต่คนหลอกลวง
ไม่ต้องเสียใจต่อไปเธอไม่ต้องห่วง
นับจากนี้..เธอเองก็จะมี..
คนที่รักเธอตลอดไป...
............................................
ขอให้เธอลบภาพวันที่เลวร้าย
ขอให้เธอมองฟ้าที่เป็นของเรา
ขอให้เธอฝากใจไว้กับดวงดาว
ทิ้งความเศร้าอย่าเอามาทำร้ายใจ
...................................................
นับจากนี้..ตัวเธอนั้นจะมี
คนที่รักเธอตลอดไป
ขอเธออย่าเก็บภาพวันเลวร้าย
มาทำร้ายใจที่แสนดี..
...................................
11 พฤษภาคม 2546 10:16 น.
รุ้งสวรรค์
ทุกทุกครั้งที่ตัวฉันกังวลใจ
ทุกทุกครั้งที่ไม่รู้จะพึ่งใคร
ทุกทุกครั้งที่อยากมีกำลังใจ
แค่มีเธอข้างกายฉันก็มีทุกสิ่งแล้ว
..............................................
แม้ว่าฉันคลั่งเธอคลั่งไปกับฉัน
แม้ว่าฉันบ้าเราบ้าไปด้วยกัน
แม้ว่าฉันเศร้าเธอเศร้าไปกับฉัน
เราไปด้วยกันนิรันดร์กาล
.........................................
แต่เมื่อใด..ที่ตะวันแสงสิ้นลง
เราก็คงต้องจากกันไปแสนนาน
รอตะวันคืนกลับ..รออย่างทรมาน
ไร้ความฝันถ้าฉันไร้เธออย่างนี้
..............................................
เหงา...จนแทบขาดใจ
เธอไปอยู่ไหนฉันมองหาใครไม่มี
เฝ้ารอแสงดวงตะวันส่องความฝันให้ฉันที
พรุ่งนี้อยากเห็นว่าเธอกลับมา...
....................................................
แต่อย่างไรฉันคงไม่เจอใคร
คืนนี้ต้องไร้เธอที่ใฝ่หา
ต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้ดีกว่า
แล้วเธอจะกลับมาหาฉันเอง...
..............................................
5 พฤษภาคม 2546 17:47 น.
รุ้งสวรรค์
วันนี้หัวใจเดียวดาย
อาจเพราะไม่เคยมีใครมาก่อน
หรือเพราะยังไม่เจอคนที่ตรงใจ
เลยต้องอยู่ไปอย่างใจเดียวดาย
อยากให้พรุ่งนี้ที่จะมาถึง
เป็นวันที่สองเราได้เจอกัน
อย่าให้เป็นเหมือนก่อนนั้น
ที่ฉันต้องยืนอยู่เดียวดาย
อยากพบอยากเจอเธอคนในฝัน
คนที่ทำให้ฉันต้องทุกข์ทน
และอยากบอกเธอไว้สักหน
อย่าปล่อยให้คนอย่างฉันอยู่อย่างเดียวดาย....
ไม่อยากอยู่อย่างเดียวดายอ้างว้าง
เพราะโลกนี้ช่างแสนกว้างใหญ่
อย่าปล่อยให้ฉันทนทุกข์เดียวดาย
โปรดจงช่วยหยุดความโหดร้ายที่ฉันต้องเจอ
3 พฤษภาคม 2546 16:13 น.
รุ้งสวรรค์
เธอจะเต้นไหมถ้าฉันขอให้เต้น
เธอเคยวิ่งโดยไม่เหลียวหลังหรือไม่
แล้วเธอจะร้องไห้ไหมถ้าเห็นฉันร้องไห้
กรุณารักษาใจของฉันให้ดี..ในคืนนี้
................................................................
เธอจะมีปัญหาหรือป่าวนะ
ถ้าฉันจะสัมผัสริมฝีปากของเธอ
หรือถ้าเธอจะหัวเราะละก็
ได้โปรดบอกกับฉันทีว่า..เรื่องอะไร
......................................................
แล้วเธอจะตายเพื่อฉันได้ไหม
เพื่อคนที่เธอรักหมดหัวใจ
ถ้าเป็นเช่นนั้นได้
ขอเธอจงกุมมือฉันไว้...ให้แน่น
....................................................
ฉันจะเป็นผู้ปกป้องเธอเอง
ไม่ต้องเป็นห่วงไปนะ
ฉันสามารถทำให้ความเจ็บปวดเบาบางลงได้
และฉันจะยืนอยู่ข้าง-ข้างเธอเสมอไป.
................................................................
เธอคือลมหายใจของฉัน
สัญญากับฉันได้ไหม
ว่าเธอจะเก็บฉันไว้ในใจ
จากนี้และตลอดไป.
......................................
ถ้าหากเธอจะโกหกบ้าง
ขอให้เธอโกหกอยู่ในใจ
เพราะหัวใจช่างลึกเหลือเกิน
เก็บมันไว้ในใจนะแหละ...
.............................................
ฉันไม่สนใจหรอกว่า...
เธอจะอยู่ที่นี่หรือไม่ในคืนนี้
ขอเธอจงจำไว้ว่า...
ฉันจะปกป้องเธอ..และอยู่ข้าง-ข้างเธอ
.......ตลอดไป.....
3 พฤษภาคม 2546 12:23 น.
รุ้งสวรรค์
อยากเขียนเรื่องบทกวี..กับวันฟ้าใส
วันที่หัวใจไม่หมองหม่น
วันที่ฟ้าทอแสงระคน
วันที่หัวใจไม่วกวนอย่างเดียวดาย
.....................................................
เริ่มด้วยท้องฟ้าที่สดใส
กับหัวใจดวงน้อยที่แสนสบาย
เจอใครเข้ามาก็รักได้
เหมือนกับตอนที่ฉันได้เจอเธอ
...................................................
วันที่ฟ้าใสหัวใจช่างสดชื่น
ทุกอย่างแสนราบรื่นไม่มีเผลอ
กับความรักครั้งใหม่ที่ได้เจอ
วันที่เธอเดินเข้ามาในหัวใจ
............................................
เริ่มต้นด้วยดีกับความรัก
อาจเป็นเพราะรู้จักในวันฟ้าใส
อยากให้เป็นอย่างนี้เสมอไป
ตราบที่หัวใจยังไม่ร้าวราน..
........................................................