8 สิงหาคม 2546 17:33 น.
รุ้งสวรรค์
สิ่งที่เธอมีแม้มันไม่มากมายนัก
แต่กับตัวฉันนั้นมันมากพอ
หากจะมีพรข้อใดที่ต้องการขอ
อยากจะมีเธอเรื่อยไป
เธอคือคนแสนดีในชีวิต
ที่อยู่คอยใกล้ชิดทุกคืนวัน
ผ่านความลำเค็ญร้อนเย็นเป็นเพื่อนฉัน
ในวันที่โลกเหงาไม่เหลือใคร
ถ้าหากว่ามีสักวันที่ฉันดีพร้อม
อยากจะตอบแทนให้เธอคนดี
ให้เธอจำไว้หัวใจของฉันคนนี้
จะมีแต่เธอผู้เดียว
เพราะว่าเธอเท่านั้น
ที่เป็นความอบอุ่นในหัวใจ
เพราะว่าเธอเท่านั้น
ที่ไม่เคยจะจากไปไหนไกล
รู้ดีฉันยังมีเธออยู่ในใจ..
5 สิงหาคม 2546 10:15 น.
รุ้งสวรรค์
แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง..
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอ้ละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล
แต่เล็กจนโตโอ้..แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบ..โตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอะไร..มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม
ควร คิดพินิจให้ดี
ค่าน้ำนมแม่นี้ จะมีอะไรเหมาะสม
โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม
เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน
ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน
บวช..เรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกิน ..ทดแทนไม่สิ้น..พระคุณแม่..เอย..
23 กรกฎาคม 2546 13:28 น.
รุ้งสวรรค์
หลับตาลงยังรู้สึก
ท่ามกลางความอ้างว้างในหัวใจ
ค่ำคืนยาวนานกับความเดียวดาย
กับลมหายใจที่ว่างเปล่า
อยากให้เธอได้สัมผัส
กับความห่วงใยที่มีให้เธอ
ได้ยินเสียงพระจันทร์
จะกล่อมเธอฝันดีให้เธอได้รู้..ตลอดไป
ว่าทุกเวลาที่เราห่างกันแสนไกล
ยังมีอีกคำในหัวใจที่จะบอกเธอ
ให้เธอได้รู้และเข้าใจ
ว่าคิดถึงเธอ..
เมื่อเราห่างกันแสนไกล
มีคำหนึ่งคำจะพูดไปให้เธอได้รู้
จะแทนความหมายความห่วงใย
ฉันคิดถึงเธอ..ก็ฉันมีเพียงเธอ
ทุกทุกครั้งที่อ่านบทกวีนี้
ก็ขอให้รู้ที่แห่งนี้..นั้นยังมีรักอยู่
เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้
ว่าฉันไม่มีเปลี่ยนไป...เพราะหัวใจเราผูกพัน
19 กรกฎาคม 2546 12:05 น.
รุ้งสวรรค์
เราไม่มีคำว่าลาก่อน
เราจะไม่มีตอนนั้น
จะมีเพียงแค่เธอและฉัน
ไม่ว่านานสักเพียงไหน
ขอบคุณเธอจากหัวใจ
ในคืนวันที่สวยงาม
ขอบคุณเธอกับทุกคำ
คำดีดีที่แทนใจ..ที่มีให้กันเสมอ
จะมีวันได้พบกันใหม่
หรือจะไม่มีวันนั้น
ฉันก็ยังมีคำว่ารัก
เธอก็ยังมีฉัน
ก่อนเวลาจะพรากเธอไป
ทำให้เราต้องไกลกัน
ก่อนความจริงจะทิ้งรอยจำ
ในใจคนรักกัน..ก่อนตะวันจะสิ้นแสง
ขอให้ฉันกอดเธอคนดี
สบสายตาคู่นี้ให้เนินนาน
ขอให้ฉันเก็บความทรงจำไว้
ว่าครั้งหนึ่ง..ได้เป็นใครสักคนของเธอ
...ที่เธอเคยซบไหล่..ซับรอยน้ำตา
ขอให้ฉันเก็บความเป็นเราไว้
สำหรับฉันไม่มีใครเหมือนเธอ
เพราะว่าเธอคือสิ่งที่ไม่เหมือนใคร
เธอคือ..หัวใจ..ฉันเอง
13 กรกฎาคม 2546 16:26 น.
รุ้งสวรรค์
ออกไปชมทะเลในยามเช้า
ออกไปรับตะวันแสงอ่อนอ่อน
เสียงลมเสียงคลื่นมันดับใจที่รุ่มร้อน
ปล่อยใจกระเด็นกระดอนล่องลอยไป
อิ่มอารมณ์เหลือเกินเงียบและดูผ่อนคลาย
ไม่มีเรื่องจะเป็นจะตายอยู่ทางนี้
อยากจะใช้เวลาให้มันสิ้นเปลืองไปอย่างนี้
รู้สึกดีมันทำให้รู้สึกดี
รัก..ฉันรักทะเลยามเช้าที่สุดเลย
ฟ้า..ไม่มีดาวแต่ก็ดูสวยอย่าบอกใคร
อิจฉาตัวเองเวลานี้ใครใครเขาคงจะวุ่นวาย
ทะเลยามเข้าแสนสบายแต่เสียดายถ้าหากมี..เธอก็คงดี
หน้าส่วนตัว
993
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
