24 พฤศจิกายน 2546 16:11 น.
รุ้งสวรรค์
ในเวลาที่เธอเหงาใจ
คงมีใครสักคนที่เธอฝัน
คนที่เธอวาดไว้อยากให้คอยมาเคียงข้างกัน
ให้เธออุ่นหัวใจ....
หนึ่งคนที่เธอฝัน
คนที่เธอนั่งในใจ
ถ้าหากจะถามสักทีได้ไหม
ใครคือคนที่เธอฝันใฝ่...
ที่เธอประทับใจ
อยากเป็นคนนั้นเหลือเกิน
อย่างฉันนั้นใกล้เคียงหรือป่าว
จะดีพอบ้างไหมเธอ..จะพอกับฝันหรือป่าวไม่รู้
ใครที่เธอจะยอมไว้ใจ
ใครที่เธอเฝ้าคอยติดตามหา
ใครกันที่โชคดีที่จะเป็นได้สบตา
ได้นั่งอยู่ข้างเธอ....
16 ตุลาคม 2546 17:59 น.
รุ้งสวรรค์
วันที่ใจเธอเจ็บช้ำ
วันที่เธอเสียใจ
วันทีเธอท้อแท้ทุกอย่าง
และอาจมองไม่มีแม้ใคร
วันที่ใจเธอโหยหา
อยู่ลำพังกับคราบน้ำตา
บอกให้เธอรู้ว่า
ฉันมองอยู่ไม่ไกล
แต่หากไม่ปล่อยให้เธอเรียนรู้
เธอคงวนอยู่ไม่ไปถึงไหน
รักแท้..ที่ไม่ต้องการสักข้อแม้
เมื่อไรที่เธอต้องพ่ายแพ้
ฉันจะเตรียมรักให้
และวันใดที่เธอนั้นเจ็บจนอดทนไม่ไหว
จะมีฉันยืนข้างๆเธอเสมอไป...
วันที่เธอหกล้ม
วันที่เดินพลาดไป
วันที่เธอมองทางข้างหน้า
และไม่รู้จะเลือกทางไหน
วันที่มองบนท้องฟ้า
มีแต่มอกเมฆฝนบังตา
อยากจะบอกให้เธอรู้ว่า
ฉันยังมองอยู่ไม่ไกล
ยิ่งเห็นเธอเจ็บ
ยิ่งเห็นเธอปวดข้างใน..
รู้ไหมฉันก็เจ็บ
แต่ฉันต้องเก็บเอาไว้.....
23 กันยายน 2546 13:37 น.
รุ้งสวรรค์
...งมงาย...
เนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่รอเธอ..ฉันจำไม่ได้
ที่จำได้ดีฉันมีเพียงเธอ..แม้นานสักแค่ไหน
เธออยู่ที่ใดยังรักกันไหม..ฉันไม่รู้
แต่ที่รู้คือฉันนั้นยังไม่เปลี่ยนใจ
ยังอยู่ตรงนี้ถึงแม้จะเหงาและเดียวดาย
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ
ไม่ว่าเธอและฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวังยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงายฉันก็ยังเหมือนเดิม
เมื่อเธอมีทางชีวิตไม่เหมือนฉันฉันห้ามไม่ได้
แต่ฉันจะมีชีวิตเพื่อรอเธอแม้วันสุดท้าย
เกิดมาได้เจอคนที่ตามหามานานแสนนาน
ทำให้รู้ว่าเธอมีค่ามากแค่ไหน
จะอยู่ตรงนี้ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เหลือใคร
จะรอ..แค่เธอถึงแม้ใครหาว่างมงาย
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันมีเธอคนเดียวในหัวใจ
ไม่ว่ายังไงฉันก็จะรักเธอ..
...ปลายทาง...
ปลายทางที่ฉันรอเธอ..ที่สุดก็จบตรงนี้
ไปดีเถอะนะคนดี..ไม่ต้องคิดอะไร
เข้าใจว่าวันเวลามันทำให้คนเปลี่ยนไป
ฉันก็คงไม่คิดโทษอยู่แล้ว..อย่าห่วงเลย
เวลาทุกวินาทีต่อไปคงหมดความหมาย
จะเร็วจะช้ายังไงเธอก็คงไม่มา
เมื่อมันไม่เหลืออะไรก็เธอไม่กลับมาหา
ฉันก็คงต้องใช้เวลาที่เหลือ..เพื่อลืมเธอ
อยากขอบใจที่เคยรักฉัน...ที่เคยร่วมทางกันมา
ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ
เจ็บอย่างไงยังทนรับไว้ให้เราจบแค่นี้พอ
...จากวันนี้ฉันก็จะขอ..ให้โชคดี
คนเราต่อให้รักเพียงใด
จะรักแทบเป็นแทบตายก็คงไม่สำคัญ
ปลายทางเราต้องแยกจากกัน
ไม่เหมือนอย่างฝัน.
22 กันยายน 2546 13:23 น.
รุ้งสวรรค์
..ครั้งนั้นเมื่อดวงตะวันลับลง
ความเหงาก็คลุมใจเธอ..ให้เธอยิ่งสั่นไหว
และแม้แค่ลมเบาเบา..พัดมา
ก็แทบจะกรีด..กรีดใจเธอให้ขาดไป
..ฉันรู้ฉันเข้าใจความเลวร้ายที่เธอ..ผ่านพ้น
มันสับสน..อยู่บนโลกเดียวดาย
ครั้งนี้จะมีฉันอยู่ตรงนี้ไม่ห่างไป..
จะห่วงใย...จะปลอบเธอ
..ทุกครั้งที่ลมเบาเบาพัดมา
ฉันก็จะคอยโอบกอดให้เธอได้อุ่นใจ
ไม่ว่าต้องเจอเรื่องราวเช่นไร
ฉันก็จะอยู่ไม่ไปไหนให้ห่างเธอ
..ก่อนนั้นเธออาจเป็นใครคนหนึ่ง..บนโลกนี้
แต่นับตั้งแต่วันนี้เธอเป็นโลกของฉัน..เธอคนเดียว
และไม่ว่าจะวันไหน..ไม่โดดเดี่ยวอีกแล้ว
ขอเพียงเชื่อในฉัน..กับรักที่ให้เธอ
..ทุกครั้งที่ลมเบาเบาพัดมา
ฉันก็จะคอยโอบกอดให้เธอได้อุ่นใจ
ไม่ว่าต้องเจอเรื่องราวเช่นไร
ฉันก็จะอยู่ไม่ไปไหนให้ห่างเธอ
..จากวันนี้จะมีเรา.....
...จะมีฉันดูดวงอาทิตย์ตก..เป็นเพื่อนเธอ....
5 กันยายน 2546 10:17 น.
รุ้งสวรรค์
ฟ้าวันนี้ช่างดูเงียบงัน
เมื่อตะวันลับขอบฟ้าไกล
ถึงวันนี้จะดูแสนเศร้าอ้างว้างข้างใน
อยู่กับความรู้สึกของคราวนั้น
ที่เราจากกันยังจำไว้.
กับเหตุการณ์ที่พลาดไปของสองเรา
จะเดินออกไปเพื่อตามค้นหา
ถึงแม้วันเวลาจะพาไปไม่ถึง
เพราะรักฉันยังอยู่.
และเธออาจรอฉันอยู่
หากที่ข้างกายนั้นยังว่างอยู่
จะกลับมายืนอยู่ที่ตรงนั้น
อยากกลับมายืนอยู่ตรงที่เก่า
ที่เงาของฉันได้จางหาย
ต้องการเพียงแสงไฟส่องหาเธอ
จะเดินออกไปเพื่อตามค้นหา
หน้าส่วนตัว
1088
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
