10 ตุลาคม 2545 14:04 น.
รุ้งสวรรค์
ฟ้า....อาจกว้างและสีหม่น
ทะเล....อาจเค็มและลึกสุดหยั่ง
สายลม...อาจรุนแรงและอ่อนพริ้ว
ระยะทาง...อาจแสนไกล
แต่.......
มิตรภาพ..ไม่อาจลืมเลือนกันได้ในข้ามวัน
10 ตุลาคม 2545 13:35 น.
รุ้งสวรรค์
..เสียงฝนตก
..ฟ้าร้องฟ้าคะนอง
...กบร้องเซ่งแซ่
...เสียงอึ่งอ่าง..อึ่งอ่าง
..เห็นแสงไฟจากตะเกียง
..ลอยอยู่กลางท้องทุ่ง
...ใครหรือออกมาหากบยามนี้
...ฉันนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง
..ฉันเห็น..ฉันเห็น...
เพราะบ้านฉันอยู่ใกล้ทุ่ง
..ฉันเห็น..ฉันเห็นแบบนี้ประจำ
..เวลาฝนตกยามค่ำคืน
..
10 ตุลาคม 2545 13:29 น.
รุ้งสวรรค์
...วันนั้นเธอเข้ามาบอกรักฉัน
...วันนี้เธอเข้ามาบอกลาฉัน
...พรุ่งนี้เธอต้องใช้ชีวิตร่วมกับเขา
...ต่อไปเธอบอกให้เราเป็นเพื่อนกัน
...ฉันบอกเธอไปเถอะฉันไม่ว่า
...ฉันบอกเป็นเพื่อนกันก็มีค่ามากพอแล้ว
...ฉันบอกฉันยังรอเธอได้เสมอ
...แต่ฉันเก็บความลับไว้ไม่บอกเธอ
...ฉันเก็บคำพูดคำหนึ่งที่ไม่อาจเอ่ยได้
...ฉันเก็บคำนี้ไว้...ไปเถอะที่รักไปแล้วอย่ากลับมา
...ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนที่มีค่า
...ฉันไม่เคยต้องการมันต่อไป...
5 ตุลาคม 2545 11:45 น.
รุ้งสวรรค์
ตอนนี้ฝนตก..ผู้คนวิ่งกันขวักไขว่..
ฉันนั่งสบายสบาย..นกสองตัวสลัดตัว..เม็ดฝนกระจาย
เสียงฝนดังแตร๊ก.แตร๊ก..คนหนึ่งกำลังนอนกรน..
พัดลมสองตัวส่ายหน้า..ลมพัดเย็นดี
เวลานี้และถึงเวลาของฉันที่จะได้ขยับเคลื่อนที่กางออกแล้วละ
พรึบ..ตัวฉันเปียกแล้วนะ..เธอละเปียกไหม
ดีใจจัง..
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
หน้าส่วนตัว
690
