18 พฤศจิกายน 2545 17:46 น.
รุ้งสวรรค์
เหนื่อยไหมหัวใจที่เฝ้ารัก
เฝ้าฟูมฟักคิดถึงคนึงหา
เฝ้าคอยมองดาวตรงนั้นทุกเวลา
เฝ้าคอยหาความห่วงใยจากใจเธอ
ดูเหมือนทุกอย่างจะเมินเฉย
ความคุ้นเคยที่มีมาเสมอ
ขาดหายไปจากคนอย่างเธอ
เหมือนไม่อยากเจอกันอีกเลย
หรืออาจเพราะระยะทางที่ไกลห่าง
ทำให้ฉันต้องอ้างว้างในจิตเสมอ
ยิ่งวันนี้..วันที่เหมือนจะขาดเธอ
เหมือนอาจไม่ได้เจอกันอีกต่อไป
เพราะว่าเวลานี้ฉันเหนื่อยใจ
กับการรอคอยใครที่ยากเย็น
เหมือนว่าเธอคนนั้นไม่เคยเห็น
ว่าคนทางนี้อาจจะตาย..ตายทั้งเป็น....
จริงอยู่ฉันเคยบอกว่าระยะทางไม่ใช่อุปสรรค
แต่เวลามักจะเปลี่ยนใจคนเสมอ
และเวลานี้ฉันไม่โกหกตัวเองแล้วเธอ
ฉันขอเสนอให้เราห่างกันด้วยดี
เธออาจจะหาว่าฉันใจร้าย
ได้..ฉันไม่โทษเธอหรอก
เพราะว่าต่อไปนี้จะมีแต่เมฆหมอก
ที่จะบดบังทางเดิน..ของสองเรา
ขอโทษนะเธอคนดี
ฉันรู้ว่าสิ่งนี้ใครใครก็คงไม่ต้องการ
แต่ว่าหากอยู่ไปก็จะมีแต่ความร้าวราน
ปล่อยให้กาลเวลารักษาใจเราเถอะ
นี่แหละหนาเขาว่าเวลาเปลี่ยนใจคนเปลี่ยน
ไม่ใช่ใจเธอที่เปลี่ยนแต่คือใจฉัน
ต่อไปนี้เราคงจะต้องห่างกัน
ยิ่งห่างกว่า..เวลานี้ที่เป็นอยู่..สักที
หากเธอเองเปิดใจยอมรับ
เธอก็จะรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำคืออะไร
เพราะว่าระยะทางที่ห่างไกล
มันทำให้ใจของฉันนั้น..เหนื่อยจัง
เหนื่อยกับการเพ้อหา
เหนื่อยกับการรอคอย
เหนื่อยกับการโกหกตัวเอง
เหนื่อยเหลือเกิน...ฉันเหนื่อยเหลือเกินเธอ
ขอโทษนะที่ทำให้จบลงอย่างนี้
แต่ฉันคิดว่านี่คือทางที่ดีที่สุดแล้ว
ต่อไปนี้คงจะไม่มีวี่แวว
ว่าสองเราจะกลับมาดังเดิม...
รักษาตัวเองให้ดีนะ
ต่อไปนี้คงจะไม่มีฉัน
และเราคงจะไม่มีกัน
และคงจะไม่มีฝันนั้นที่ปลายฟ้าไกล...
อย่ายอมแพ้แม้ไม่มีฉัน
ขอเธอจงสู้มันตามฝันของเธอ
ฝันที่สวยงาม...
ฝันที่สักวันจะเป็นจริง...
15 พฤศจิกายน 2545 20:52 น.
รุ้งสวรรค์
ทุกสิ่งที่ฉันเคยค้นหา
ทุกอย่างที่ใจอยากจะไขว่คว้า
คือทุกเวลาที่ฉันได้อยู่กับเธอ
เธอทำให้ฉันได้มีเวลาที่ดี
ยังอยากให้รู้ว่าใจฉันมี
มีเธอเอาไว้ตลอดทุกที่
ในตอนที่ฉันไม่เหลือใคร..
ยิ่งได้พบก็ยิ่งได้รู้ว่า เธอคือนางฟ้า
ที่สวรรค์ส่งมาเพื่อให้ฉัน
จากนี้ สองเรา จะเดินร่วมทางชีวิตตลอดไป
เมื่อถึงทางแยกเราต่างเลือกเดิน
เธอไม่ต้องนำหน้าฉัน
ฉันไม่นำหน้าเธอ
เรายังคงเดินเคียงกันไป...
14 พฤศจิกายน 2545 13:26 น.
รุ้งสวรรค์
นานเท่าไร ไกลเท่าไร
ต้องเจ็บช้ำเดียวดาย
มองหาอยู่ มีไหมใคร
ที่จะเข้ามา...
ฉันหวังได้พบ คนที่ห่วงใย
ที่มีความรัก จริงใจให้กัน
อาจมีวันนั้น...
ฉันคงได้พบเจอ จริงจริง
อาจจะเคยมี คนที่เคยมองตากัน
แต่ก็ไม่เคยซึ้งใจ
อาจจะเคยมี คนที่เดินเคียงกันไป
แต่ก็ดูเหมือนไม่มี
ก็ชีวิตฉันยังว่างเปล่า
ไม่มีคนเข้าใจ
ฉันต้องการแค่ใครสักคน
ใครสักคนที่เป็นทุกอย่าง
ให้ความหวังและคอยห่วงใยทุกวัน
ใครที่คอยจะอยู่เคียงข้างกัน
ที่จะพร้อมให้ความผูกพันจริงใจ
ใครสักคนที่เป็นคนพิเศษ
ช่วยให้เหงาที่มีได้จางหายไป
ช่วยเป็นแสงสว่างให้หัวใจ
อยากจะขอแค่ใครสักคนที่รักจริง
ทนว้าเหว่ ยังหวังอยู่
สักคนเดินร่วมทาง
บนหนทาง มีไหมใคร
ที่จะเข้ามา....
ขอแค่ใครสักคนได้ไหม
ให้ได้ใจได้โปรด เส้นทางจะเหน็บหนาวก็ไม่สำคัญ
ขอแค่ใครสักคนให้รู้ว่ายังมีกันและกัน
อยากเติมแต่งความฝันกับใครสักคน
14 พฤศจิกายน 2545 13:16 น.
รุ้งสวรรค์
หลายครั้งที่เธอเข้าใจ...อย่างนั้น
เข้าใจว่าฉัน ไม่รักเธอเลย
ทุกครั้งที่เธอได้ทำเมินเฉย
เธอบอกได้ไหม คิดอะไรอยู่
แค่อยากรู้ อยากจะถาม
จะเป็นอย่างนี้ อีกนานไหม อยากรู้
ดูมีลับลมคมใน ถ้าฉันไม่รัก ก็คงไม่ใส่ใจ
ปล่อยเธอให้ไปตามทาง
ไม่ท้วงไม่ถาม ก็หาว่าไม่หวง
เหมือนว่าเราเคยผูกพัน รักกันมากมาย
เหมือนว่าเราเคยต่าง ทำความเข้าใจในกันและกัน
แม้ว่าเราจะต่างกัน เหมือนไม่เป็นไร
ทั้งที่จริงเราอาจไม่เคยเข้าใจในกันมากพอ
คิดว่าเพียงรักกัน...
เข้าใจใช่ไหมที่ฉันทำเพราะอะไร
และเพราะใคร อยากรู้บ้างว่าเธอคิดยังไง
เข้าใจบ้างไหม เพราะฉันทำทุกๆอย่างจากหัวใจ
รู้ไหมว่ามีใครที่รักเธอ
ไม่มีคำพูดใด
ไม่มีแม้ เพียงซักถ้อยคำ
ไม่มีสักคำไหน
จะใช้แทนใจที่ฉันมี
14 พฤศจิกายน 2545 12:57 น.
รุ้งสวรรค์
ฝันในวันนั้นที่ดูเหมือนไกลกว่านี้
วาดมันไว้สวย แม้ยังไม่สดสักที
นานหน่อยสักนิดเป็นไร...ไม่ยอมแค่นี้
ไม่ใช่ท้อแค่รอค่อยๆ... เติมมันต่อยิ่งไม่พอ
พยายามอีกนิดก็คงดี..
เมื่อเผลอล้มไปเจ็บลึกเดี๋ยวก็หาย
หวังถึงไงไม่ร้องไห้
ฝันนะฉันก็ทำได้
เรื่องมันแค่นี้
ไม่มีวันแพ้...แม้ต้องล้มอีกสักที
ร้อนหรือหนาวมันต้องมีกันทุกคนอยู่แล้ว
จะไม่ยอมแพ้...แม้ไม่เห็นวี่แวว
ถึงเหลือลมหายใจแผ่ว...ก็ไม่กลัว
แม้ว่าวันนี้จะดูไม่มีความหวัง
แม้ว่าหลายครั้งไม่เคยทำสำเร็จสักที
จะเหนื่อยแค่ไหนเป็นไร ไม่ยอมแค่นี้
ไม่ใช่ท้อแค่รอค่อยๆ เติมมันยิ่งไม่พอ
พยายามอีกนิดก็คงดี
หน้าส่วนตัว
935
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
