5 เมษายน 2546 14:33 น.

บทกวี..กับเหตุผลง่าย ๆ

รุ้งสวรรค์

     อย่าห่วงเลย....
ไม่เห็นเธอต้องเกรงใจ
ที่ฉันนั้นคอยห่วงใย
ดูแลเธอมานาน..

     มันผิดหรือ...
เมื่อฉันเองก็เต็มใจ
ทุกอย่างที่ทำให้ไป
จะคืนกลับมาไม่สำคัญ
 
     ได้ไหม...
ฉันทำได้ไหม..
แค่อยากทำให้เธอ...

     ไม่มีเหตุผลยาก - ยากให้หนักใจ
มีเพียงเหตุผลที่ง่าย - ง่ายถ้าอยากฟัง
มันเป็นเหตุผลข้อเดียวของทุกอย่าง
รักเธอ..หมดใจ

     ไม่ต้องรู้...
ว่าฉันทำไปทำไม
ไม่เห็นจะต้องใส่ใจ
แค่รับไปก็พอ

     ไม่เคยคิด...
ว่ารบกวนเลยสักครั้ง
ที่ทำให้เธอทุกอย่าง
ไม่เคยตั้งความหวัง..หรือเฝ้ารอ..

     ไม่มีเหตุผลยาก - ยากให้หนักใจ
มีเพียงเหตุผลที่ง่าย - ง่ายถ้าอยากฟัง
มันเป็นเหตุผลข้อเดียวของทุกอย่าง
รักเธอ..เหลือเกิน				
5 เมษายน 2546 13:49 น.

บทกวี..กับคนไร้วาสนา

รุ้งสวรรค์

      ฉันมันไม่มีวาสนา
ขอเธอนั้นอย่า..อย่ามาสนใจ
ทิ้งฉันไว้คนเดียว..เหลีวแลฉันทำไม
ฉันมันไม่คู่ควรกับเธอ..

     รักเรานั้นเป็นเหมือนเส้นขนาน
ลากมาพบกันก็คงไม่เจอ
เส้นทางที่เธอเดินสวยงามและเลิศเลอ
ส่วนฉันมันเดินอยู่กลางทางที่มืดมน

     เกิดแล้วตายอีกกี่ครั้งยังไม่สิทธิ์
จะคิดว่าเราต่างเป็นคู่กัน
เกิดแล้วตายอีกกี่ครั้งยังไม่เทียมทัน
เธอกับฉันต่างกันเหมือนฟ้าดิน

     ฉันมันไม่มีวาสนา
ฝืนดวงชะตาก็คงไม่ได้
เห็นเธอนั้นไปดีฉันเองก็ดีใจ
ฉันไม่หวังอะไรมากไปกว่านี้เลย
  
เพราะฉันมันคนไม่มีวาสนา.....				
5 เมษายน 2546 13:41 น.

บทกวี..กับความรู้สึก

รุ้งสวรรค์

      แปลก..แปลกใจเหลือเกิน
ที่บังเอิญได้เจอเธอ
แปลก..แค่เพียงแรกเจอ
เหมือนว่าเราต่างเคยพบกัน

      ดั่งกับคนคุ้นเคย
ที่รู้ใจกัน..มานานแสนนาน
รู้สึกไหมว่าใจของเราตรงกัน
ดั่งความฝันมีความหมาย

     รู้สึกไหมโลกเรางดงามเพียงใด
เมื่อมีฉันและเธอคู่กัน..
เดา..ว่าใจของเธอคิดตรงกันกับใจฉัน
หาก..ว่ามีสัมพันธ์แค่เพียงบอกกับฉันคำเดียว

      บอกว่าเธอเข้าใจ..และพร้อมจะยอมคล่องเกี่ยว
เกี่ยวใจของเราเอาไว้ด้วยกัน...ตราบจนนิรันดร์				
22 มีนาคม 2546 10:25 น.

บทกวีกับ..วันเสาร์ที่โดดเดี่ยว

รุ้งสวรรค์

     ถึงวันเสาร์ทีไร..
หัวใจก็เริ่มโดดเดี่ยว
ใครใครต่างก็ไปเที่ยว
ปล่อยให้ฉันนอนปล่าวเปลี่ยว..อยู่คนเดียว

       อยู่ห้องคนเดียวอีกแล้ว
คงไม่แคล้ว..ความเหงามาหา
มันเป็นอย่างนี้ทุกเวลา
เมื่อวันเสาร์มาถึงทุกที

       ได้ยินไหมสักคน
ว่าตอนนี้กำลังสับสนต้องการเพื่อน
คนที่คอยอยู่ย้ำเตือน..
ีไม่อยากเป็นคนเหงาใจอีกต่อไป...				
13 มีนาคม 2546 18:18 น.

บทกวี..กับความเหงา

รุ้งสวรรค์

......หากเธอเดินเดียวดายไม่มีใครคอยรับฟัง
หากเธอเดินลำพังอยู่บนหนทางไม่เห็นใคร...
หลับตาไว้..เห็นไหมฉันแอบบมอง...อยู่ในใจ..

........หากภาพเขียนของเธอยังขาดสีสันที่สวยงาม
หากเธอมองฟ้าครามแล้วไม่ได้ยินนกร้องเพลง
หลับตาไว้..ได้ยินไหมเสียงนกร้อง...อยู่ในใจ..

........มองดูดวงดาวช่างสวยงาม
ส่องแสงประกายเต็มฟ้าเวลาค่ำคืน
อยากให้ดวงดาวทั้งหมดฟ้า
มาส่องแสงกับฉันผู้เดียว..
อยากให้เธอมองมาที่ฉันผู้เดียว

.......มองไปเพลินเริ่มง่วงนอน
ดาวก็ยังอยู่เต็มฟ้าเวลาหมุนไป..
ก็แค่เพียงดวงดาวก็เท่านั้น..
ก็มันเป็นเพียงแต่แสงดาว
ต่อให้ดวงดาวทั้งหมดฟ้ามาส่องแสงที่ฉันผู้เดียว
...แต่ว่าฉันก็เหงา..ก็เท่านั้นเอง				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
Lovings  รุ้งสวรรค์ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
Lovings  รุ้งสวรรค์ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
Lovings  รุ้งสวรรค์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงรุ้งสวรรค์