แรงปราถนา

รีเมมเบอ

เช่นเดีวยกับความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งที่วันนี้เธอรู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้ามากเพราะอะไร ถ้าจะให้เล่าเรื่องจริง ๆ คงต้องย้อนไปในสมัยที่เธออายุได้ 13 ปี
จะว่าไปก็ย้อนเลยดีกว่า เธอเป็นเด็กผู้หญิงผมหยิก ตาโต และมีใบหน้าที่คมคาย
ซึ้งเข้ากันได้กับผิวสีเข้มที่อยู่บนร่างกายเธอ วันนี้เป็นวันแรกที่เธอได้ก้าวเข้ามาในโรงเรียนที่ได้ชื่อว่าเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในจังหวัด ในความรู้สึกของเธอเธอไม่ชอบเลยที่จะต้องมาอยู่โรงเรียนแห่งนี้เพราะนั้นจะหมายความว่าการที่เธอใช้ชีวิตตั้งแต่อายุ 5 ขวบในโรงเรียนประจำหญิงล้วนได้จบลง เธอจะได้มาเจอกับสิ่งใหม่ เธอจะปรับตัวได้ไม เธอจะกล้าพูดกับผู้ชายไม แล้วเธอจะมีเพื่อนรึเปล่า คำถามเหล่านี้ดังอยู่ในหัวเธอตลอด 
หลังจากที่ครูแนะนำนักเรียนคนใหม่ให้กับนักเรียนในห้องเสร็จ จิระภา ก็ได้ที่นั่งแถวหลังสุดในห้อง  นี้คงเป็นโต๊ะที่เราจะต้องนั่งเรียนตลอด 3 ปีสินะเธอคิด สำหรับเธอการเรียนในโรงเรียนใหม่ชั่วโมงแรกมันช่างเหงาเธอยังไม่มีเพื่อนคุยสักคนเดียว พอถึงชั่วโมงทีสองเธอรู้สึกว่าโต๊ะข้าง ๆ ของเธอว่างไปตัวหนึ่ง
มันเป็นโต๊ะของใครนะ สักพักคำถามที่เธอตั้งขึ้นก็ได้คำตอบ เมื่อมีเสียงดังมาจากหน้าห้องเรียน  :ขออณุญาตครับ:  ; เอาอีกแล้วนะนายอาทิตย์ นี้จะมีไมที่ครูจะได้เห็นเธอมาเช้าสักวันหนึ่ง 
; คงเป็นไปไม่ได้ครับครู ก็ผมบ้านอยู่ไกลนี้น้า
; ฉันขี้เกียจเถียงแหละไปนั่งโต๊ะไป          ; ครับ
เด็กผู้ชายผิวขาว หน้าหน้าออกจะดูเหมือนลูกครึ่ง เดินมานั่งโต๊ะด้วยท่าทีที่เบื่อ หน่าย และการเรียนก็เริ่มขึ้นอีกครั้งจนกระทั่งเมื่อวิชาคณิตสาตร์ที่สอนบนกระดานจบบทไป ก็เป็นเวลาพักผ่อนของนักเรียน ซึ้งเป็นเวลาที่ภารอมานาน
ขณะที่ภา กำลังจะเดินไปห้องน้ำ เด็กผู้ชายมาสายคนนั้นก็เดินมาหาเธอ
เธอชื่ออะไรเหรอ      ; เอ้อ  เรา เราจะไปเข้าห้องน้ำ ; เฮ้ เราถามว่าเธอชื่ออะไร 
ภาเดินก้มหน้าจะหลีกไปเพราะเธอคิดว่าการผูดกับเด็กผู้ชายคนนี้ไม่ใช่เรื่งองดีนัก     ตอบเราหน่อยสิ    เราชื่อ โจ นะ นั่งข้าง ๆ เธอไง  ภาเริ่มรู้สึกอยากคุยกับเขามากขึ้นจ เลยตอบไปว่า เราชื่อภา นั่งอยู่ข้างเธอเหมือนกัน 
เธอพูดแล้ว แต่ชื่อภาเชยจังเราเรียกเธอว่า ฮันนาได้ไม นะนะนะ 
ภาเริ่มยิ้มออกและพยักหน้า หลังจากการสนทนาของเด็กสองคนเกิดขึ้นก็กลายเป็นความสัมพันธ์ที่เริ่มลึกซึ้งขึ้นกลายเป็นเพื่อน และเพื่อนสนิทตามลำดับ เมื่อภารู้จักตัวตนจริง ๆ ของโจ ภาก็รู้ได้เลยว่า เขานี้แหละคือเพื่อนแท้ เวลาได้ผ่านไปเกือบ 3 ปีแล้ว (ติดตามตอนหน้านะจ๊ะ