9 เมษายน 2546 21:51 น.
ริมธาร.
คงเพราะเรา..เป็นคนไม่สำคัญ
คนของความผูกพัน ถึงไม่ถามหา
เราจะห่างหายไปหรือไม่มองมา
เขาก็ลืมว่า.. ตรงนี้ยังมีเรา
ในที่สุด เราก็ถูกลืมจริง ๆ
จะแกล้งหยิ่งต่อไป..ให้ใจเหงา
หรือ..จะโทรไปง้อเขาก่อนดีหนอเรา
ทำอย่างไรดี..เป็นคนช่างเหงาที่เขาลืม
6 เมษายน 2546 13:52 น.
ริมธาร.
เป็นความรู้สึกที่ไม่รู้จะพรรณนาอย่างไร
แค่อยากให้รับรู้ไว้ .. ว่าคิดถึง
ยามใดว่าง.. ร้างไร้ ก็รำพึง
ทุกลมหายใจแบ่งให้คุณครึ่งหนึ่งเสมอมา
หายใจเข้าเป็นคิดว่า..ป่านนี้ทำอะไรอยู่
หายใจออก..ความคิดก็พร่างพรูอยากรู้ว่า
ห่างออกไป อีกครึ่งของแผ่นฟ้า
จะมีใครมองมาไหม..ยามใจลอย
วันนี้ที่นี่แดดจ้า..กว่าวันไหน
ระดับความร้อนในใจ..ยากจะถดถอย
แสงสะท้อนจากริมธาร..จ้าดั่งแสงเพชรพลอย
มองตาปรอย..ใจลอย ไปถึงคนไกลตา
วนมาที่เก่า..ไม่รู้กี่หนต่อกี่หน
เงาของความผูกพันหล่นตรงนั้น..ตรงนี้..ไม่ต้องหา
เดินไปก็เจอ..ทุกอย่างที่คุ้นตา
คนดี...เมื่อไหร่จะมา..รู้มั้ยว่า..มีคนรอ
3 เมษายน 2546 02:32 น.
ริมธาร.
วันนี้.. มีความรู้สึกที่ดีมากมายให้คุณ
เก็บไว้บ้างหรือเปล่า.. คนของความอบอุ่นแสนหวาน
เผื่อวันข้างหน้า..เรื่องราวระหว่างเราร้าวราน
จะได้มีวันวานไว้คิดถึง..ยามที่เราไม่มีใคร
ไม่รู้จะเรียกได้ไหมว่าความรัก
รู้แต่ว่า..สิ่งที่ประจักษ์..นั้นหวามไหว
ไม่อยากจากคุณ..ไกลออกไป
และไม่อยากให้ใครมาอยู่ใกล้ ๆ คุณ..คนดี
คืนวัน..ผันผ่านไปตามเข็มนาฬิกา
แม้ว่าอยากจะหยุดไว้..แต่เวลาก็วิ่งหนี
จะจากกันวันไหน..ก็ต้องจากไปอยู่ดี
ขอกล่าวคำว่า ลาก่อน วันนี้เลยก็แล้วกัน
ที่นี่..คงไม่ใช่ที่ของเรา
เป็นเพียงเงา..ของเรื่องราวในฝัน
วันหนึ่งข้างหน้า..ถ้าคุณยังจดจำเรื่องราวที่ผูกพัน
จะย้อนมาให้รับขวัญ.....ในวันที่คุณไม่มีใคร
หน้าส่วนตัว
1370
